📚 سخن پروران🖋

غمش در نهانخانهٔ دل نشیند
بنازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم
که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

خلد گر به پا خاری آسان بر آرم
چه سازم به خاری که در دل نشیند

پی ناقه‌اش رفتم آهسته ترسم
غباری به دامان محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی
که در این چمن پای در گل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

طبیب از طلب در دو گیتی میاسا
کسی چون میان دو منزل نشیند؟


#طبیب_اصفهانی
دیوان_غزل ۴۵


t.center/sokhansarayann 🎻

درماندگیِ خود به کِه گوئیم خدا را
سلطان ندهد گوش ، بفریادِ گدا را

گویند که هر تیره شبی را سحری هست،
گویا سحری نیست شبِ تیره ما را


#طبیب_اصفهانی
دیوان اشعار_غزل ۲


t.center/sokhansarayann 🎻

...غمش در نهان‌خانه دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم
که از گریه‌ام ناقه در گِل نشیند

خلد گر به پا خاری ، آسان برآرم
چه سازم به خاری که دردل نشیند؟

پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم
مبادا غباری به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست به مشکل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی
که در این چمن پای در گل نشیند

به‌نازم به بزم محبت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

#طبیب، ازطلب دردو گیتی میاسا
کسی چون میان دو منزل، نشیند؟


#طبیب_اصفهانی


t.center/sokhansarayann 🎻

غمش در نهان‌خانهٔ دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم
که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

خَلَد گر به پا خاری ، آسان برآرم
چه سازم به خاری که در دل نشیند؟

پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم
مبادا غباری به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی
که در این چمن پای در گل نشیند

به‌نازم به بزم محبّت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

#طبیب، از طلب در دو گیتی میاسا
کسی چون میان دو منزل، نشیند؟


#طبیب_اصفهانی


t.center/sokhansarayann 🎻

‍ سبک شناسی شعرپارسی

۴)سبک #بازگشت_ادبی:

از اوایل قرن دوازدهم هجری تحوّلی در شعر فارسی پدید آمد و گروهی از گویندگان به سبک هندی که به تدریج به ابتذال کشیده شده بود، پشت پا زدند و به پیروی از سبک شعرای قدیم از قبیل فرخی یزدی، منوچهری دامغانی، انوری ابیوردی، خاقانی و سعدی پرداختند.

در ادبیات، بازگشت به سبک قدیم به‌عنوان یک دوره محسوب می‌شود نه یک سبک خاص. چنان‌که در کتاب سبک‌شناسی استاد ملک‌الشعرای #بهار (سه جلدی)، انواع سبک‌های شعر فارسی، از ابتدای قرن سوم و حضور رودکی تا قرن حاضر، به چهار دسته تقسیم شده‌اند.

۱- سبک خراسانی (ترکستانی - سامانی): از ابتدای قرن سوم تا اواخر قرن ششم.

۲- سبک عراقی: از اواخر قرن ششم تا اواسط قرن نهم. این سبک با سنایی آغاز و با عبدالرحمن جامی پایان می‌پذیرد.

۳- سبک هندی (سبک صائب): از اواخر قرن نهم تا اواخر قرن دوازدهم. از آنجا که صائب تبریزی طلایه دار این نوع سبک است، به نام وی هم مشهور است.

سبک اصفهانی (بازگشت): از اواخر قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم شروع می‌شود و تا اواسط قرن چهاردهم ادامه می‌یابد. #صبای_کاشانی - #نشاط_اصفهانی - آذر بیگدلی از مؤسسان دوره بازگشت ادبی هستند. اشعار شاعران این دوره، در بحری یکنواخت سروده شده و وزن روان و آرام آن، باب میل عامه مردم است.

محبوب‌ترین شاعران این دوره #طبیب_اصفهانی است نمونه ای اشعار وی را ملاحظه فرمائید:

غمش در نهان‌خانهٔ دل نشیند
به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم
که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند

خَلد گر به پا خاری، آسان برآرم
چه سازم به خاری كه دردل نشيند؟

پی ناقه‌اش رفتم آهسته، ترسم
غباری به دامان محمل نشيند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

عجب نيست خندد اگر گل به سروی
كه در اين چمن پای در گِل نشيند

به‌نازم به بزم محبّت که آنجا
گدایی به شاهی مقابل نشیند

طبيب، از طلب در دو گيتی مياسا
كسی چون ميان دو منزل، نشيند؟


t.center/sokhansarayann 🎻