[ باز نشر به مناسبت سالمرگ زنده یاد استاد علم اجتماعی سید محمد امین قانعی راد ،بیست خرداد نود و‌هشت ] مرگ دوست و گفتگوی نامنقطع با او ...ژاک دریدا فیلسوف مشهور هرمنوتیکی به پاس افتخار اخرین گفتگوی بیادماندنی با هانس گئورگ گادامر استاد معظم هرمنوتیک در مقاله ای به زبان المانی با عنوان «دریغا که حق با او بود، سیسرون من ، هانس گئورگ گادامر» معتقد است که «مرگ دوست طرف گفتگو‌» حتی پس از مرگ او جزو ذاتی گفتگو است و لازمه دوستی صادقانه و اخلاقی حفظ دوست در گذشته در درون گفتگو با پاسداست اندیشه و خاطرات و ایده های بیادماندنی اوست .این قانون خدشه ناپذیر «دوستی گفتگویی» و « گفتگوی عالمانه دوستانه »است .دریدا هر چند تنها دوسال پس از مرگ کهن فیلسوف ۱۰۲ ساله در سال ۲۰۰۴ در گذشت اما طی سال های پس از گادامر بزرگ به گفتگوی هرمنوتیکی سرنوشت ساز خود با وی در سال ۱۹۸۱ مدیون بود و با نوشتن همراه با ذکر یاد و نام از گادامر به او‌ ادای احترام می کرد ....‌درسی و سنتی و تجربه ای اخلاقی علمی انسانی که همه ما باید از ان بهره گیریم...باری اما ان چه مرا واداشت تا درست در هنگام خواندن این مطلب از کتاب درخشان «هرمنوتیک »ژان گرندون ترجمه محمد رضا ابوالقاسمی چنین کوته نوشتار مجازی را ثبت کنم تصویری بود از زنده یاد استاد علوم اجتماعی سید محمد امین قانعی راد که دوست عزیز او و همه ما جناب دکتر سید حسین سراج زاده در گروه تلگرامی جامعه شناسان ایران از خاطره سفر علمی به سنندج در قهوه خانه بین راه گذاشته بودند.....هر چند در این جا نه خبری از گادامری هست و نه دریدایی که گفتگوی نامنقطع هرمنوتیکی داشته باشند اما «تصویر خاطره ای» از دوست گرمابه و گلستان می تواند خود نوعی «گفتگوی تصویری » با خصال و صفات اخلاقی فرهنگی دوستی باشد که زمانی در انجمن جامعه شناسی ایران با او گفتگو می کردیم و او نیز خود اهل گفتگو بود .نیک مردی بود خدایش بیامرزاد .سید محمود نجاتی حسینی .تهران .پنج مرداد نود و هفت . https://www.instagram.com/p/Blu2RryBhTx/?igshid=NjZiM2M3MzIxNA==