سیاست نگار

✅️جلیلیست ها در چند ساعت گذشته این فیلم را منتشر کرده اند

❗️اینها خواستار این هستند که آمریکا و دولت های غربی به ایران حمله نظامی کنند و ایران را نابود بسازند.

آیا هیچ کس در ایران نیست که جلوی این جنگ طلبان را بگیرد؟

@VOTEHRAN

نكته اي پيرامون جنجال جديد پايداري چي ها عليه پزشكيان

حسن اكبري بيرق


در چند روز گذشته، شكست خوردگان در انتخابات اخير، جمله اي از رئيس محترم جمهور را دستاويز حمله به عالي ترين مقام رسمي كشور پس از رهبري، كرده و توهين هايي عنيف نثار منتخب محبوب مردم ايران نمودند و مي نمايند.
گويا مضمون جمله منقول از دكتر پزشكيان در جمع اصحاب رسانه ايالات متحده امريكا، به فرض صدور، آن بوده است كه اگر اسراييل سلاح خود را كنار بگذارد ما نيز آماده ايم اسلحه خود را زمين بگذاريم.
از نظر منتقدان و معاندان رئيس جمهور، اين موضع، در تناقض با راهبرد هميشگي جمهوري اسلامي در ستيز ابدي با اسرائیل و صهيونيزم مي باشد.
فارغ ازينكه از اينان بايد پرسيد كه چرا انقدر بر طبل جنگي مي كوبند كه هزينه اش را بايد نه ايشان بلكه مردم رنجديده ايران بپردازند، يك نكته بلاغي را به اهل انصاف بايد تذكر داد كه در فنون سخنوري، مقوله اي به نام (تعليق الامتناع) يا (تعليق به محال) وجود دارد كه در آن فرد سخنور، تحقق امري را منوط و مشروط به امري غير ممكن مي نمايد؛ مثلا مي گويد اگر پشت گوشت را ديدي، فلان چيز هم محقق خواهد شد. بر همين قياس نيز مي توان گفت اگر رژيم صهيونيستي دست از شرارت و كشتار بردارد، ايران نيز نيروهاي خود را از حالت تهاجمي خارج خواهد كرد. اما مگر چنين چيزي ممكن است؟ چراكه شرارت و زعارتي ذاتي در طبع اسراييل موكد است و لاتبديل لخلق الله!
اگر صحت انتساب اين جمله به رئيس جمهور محترم، مسجل باشد، قطعا ايشان از صنعت بلاغي "تعليق به محال" استفاده كرده اند و اينهمه جنجال از سوي دشمنانش كاملا غير موجه است.
بهتر است معاندان با پزشكيان، قدري معاني و بيان بخوانند تا ظرافت سخن ايشان را دريابند.

فاعتبرو يا اولي الأبصار!


https://t.center/siaasatnegaar

«هیچ فلسفه‌ی بزرگی بدون اندیشه‌ی سیاسی نیست، حتی فلسفه‌ی حکمای بزرگ مابعدالطبیعی [حتی فلسفه‌ی فلوطین]؛ و البته اسپینوزا که تا جایی پیش رفت که نقشی فعال و از لحاظ روحی و فکری مؤثر بر عهده گرفت. اندیشه‌های سیاسی بزرگ فیلسوفان از افلاطون تا کانت و هگل تا کرکه‌گور و نیچه گسترش می‌یابد. هر فلسفه‌ای در نمود سیاسی خود نشان می‌دهد که چیست. این امر تصادفی و جنبی نیست، بل‌که اهمیت محوری دارد… [پس از ظهور نازیسم] سیاست مرا عمیقاً تکان داد… از آن پس از هر فیلسوف درباره‌ی اندیشه و کردار سیاسی وی پرسش می‌کنم.»
کارل یاسپرس، زندگی‌نامه‌ی فلسفی من، عزت الله فولادوند، ص. ۱۲۰

https://t.center/siaasatnegaar

فرازهایی از مقاله

خروج هسته ای از یکصدسال تنهایی

به قلم: رامین پرهام و جواد خادم

‌‌🖌خروجِ هسته‌ای از بحرانِ خودساخته‌یِ تنهایی، گامی‌ست انقلابی و بسترساز برای چرخشِ تاریخی و فکریِ ایران از حاشیه به متن، از انزوا به مشارکت. این گام را باید در دو سطح داخلی و خارجی، ملی و جهانی، همزمان و با برنامه‌ریزی برداشت.

‌‌🖌 نزدیک به پنج دهه پس از کژروی به بیراهه‌ای که برای درمانِ بیماری‌ها و بدفهمی‌هایِ بیشمارِ ایران، سقوط در سازگارناپذیریِ متکبّرانه و مراجعه به عهد عتیق را تجویز کرد؛ بسترِ داخلی، متکّی به خواستِ مردم و تواناییِ بخشی تأثیرگذار از اِلیت‌ها، برای مشارکت در سطوحِ ملی و جهانی آماده می‌شود.


‌‌

🖌ایران راهی ندارد مگر خروج از عزلت. و خروجی از این دست، راه دیگری ندارد مگر از درِ عقلانیتِ فلسفی. یعنی از درِ فلسفه به‌معنایِ غربیِ آن: کاوش در چیستیِ جهان با روشِ علمی، اثبات‌پذیر و ابطال‌پذیر، و دوری‌جستن در این تفحصِ چسیتیِ جهانِ مادّی، از هرآنچه نه اثبات‌پذیر است و نه ابطال‌پذیر.

https://t.center/Political_Quarterly

مقاله رامین پرهام و جواد خادم

خروج هسته ای از یکصدسال تنهایی

https://t.center/Political_Quarterly

خروج هسته‌ای از یکصدسال تنهایی

رامین پرهام
جواد خادم

بیش از چهار سالِ پیش، در ستونی در اورشلیم پُست، صاحبانِ این قلم، ضمنِ یادآوریِ این مهم که "راه باقیمانده [ایران تا مدرنیته] الزاماً 300 سالِ دیگر به درازا نخواهد کشید"، برگرفته از محتوایِ کلامِ محمود سریع‌القلم در آبانِ 98 در مرکز پژوهش‌هایِ صلح در تهران؛ و پس از استدلالی ساختاری و تاریخی از فرجامِ تضادهایِ درونیِ نظامِ اسلامی در ایران، نتیجه‌گرفتیم که "از نادر خان تا رضا خان، تاریخِ ایران زنده به مردانی [بوده] قاطع، میهن‌دوست و عملگرا، که با گروهی همسو و همفکر، همچون اقلیّتی ملّی و مصمّم، از ویرانه‌هایِ دولتی مضمحل برخاسته‌اند تا دولتی نوین برای ملّتی کهن بسازند". و در گیرودارِ جنبش‌هایِ اعتراضیِ مردم نیز بارها گفتیم و برخلافِ جریان‌هایِ اصلی و عوام‌گرایِ اپوزیسیون تکرار کردیم که، "رئالیسم حکم می‌کند که به برآمدنِ اقلیتی ازاین دست از دلِ ویرانه‌دولتی الهی که طَمَع مثلِ خوره بجان‌اش افتاده و [ضرورت‌هایِ بیولوژیکی و فیزیکی] پوستِ متافیزیک‌ِ پُرمدعای‌اش را غِلفتی کنده، کمک کنیم"، چراکه از نگاه ما، "سیاست همانا ممکن ساختنِ ضرورت است" و نه ممکن‌ساختنِ توهماتی که جملگی، جز ارجاعاتِ مکرّر، ناهمگون و ناممکن به گذشته‌ای که هرگز بازنخواهدگشت، هیچ گامِ مؤثری در سپهرِ اندیشه‌ و نظریه‌یِ سیاسی تاکنون برنداشته‌اند. و درپایان و در تشریحِ نتیجه‌گیریِ خود تدقیق‌کردیم که "در ویراستِ قرنِ بیست‌ویکی‌اش، اقلیتی این گونه می‌تواند ائتلافی باشد تکنوکراتیک و نظامی، ائتلافی بورژوآ در ماهیتِ جامعه‌شناختی‌اش و متّکی بر امیالِ خودجوشِ مردمی که کارد بطرزِ خطرناکی به استخوان‌شان رسیده؛ ائتلافی که می‌تواند و باید از همیآریِ چهره‌هایِ مدنیِ ایران برخوردار گردد، از ایرانی که در رشدِ ارگانیکِ خود برای نخستین بار در تاریخِ طویل‌اش، به دیاسپورآیی ورزیده نیز مجهز گردیده…"
.........................

@Political_Quarterly

♦️ ختم حصر در دایره وفاق پزشکیان جا نمی‌شود

✍️حسن اسدی زیدآبادی

🔻اولین کنفرانس خبری مسعود پزشکیان را تقریبا از ابتدا تا چند دقیقه پایانی گوش دادم. در مجموع فراتر از انتظار من بود و نشان داد که با شکل‌گیری و شکل‌دهی تدریجی شخصیتش در قامت رییس‌جمهور به تیپی که تکرار کس دیگری نباشد نزدیک می‌شود. می‌خواستم توییتی بزنم و بنویسم «درخشان‌ترین روز پزشکیان بعد از همه این ماجراها» اما فرصت نشد، دفعه بعد که گوشی را برداشتم دیدم که در همان چند دقیقه پایانی ورق برگشته و اظهار نظر سرپایی او‌ با استفاده از واژگانی نامناسب در مورد معضل حصر و به ویژه نام نبردن از میرحسین موسوی بسیاری را دلزده و ناخشنود کرده است. البته برداشت من این است که بطور کلی پزشکیان برای شخص میرحسین موسوی احترام قائل و قصد جسارتی نداشته است. اما قرار گرفتن در موقعیتی که شناخت درست و تحلیل دقیقی از آن ندارد کار را به اینجا کشانده است.

🔻خیلی صریح بخواهم بگویم پزشکیان باید از هرگونه اظهارنظری در این مورد پرهیز کند. این به نفع همه است. اینجا اصلا زمین‌بازی او نیست. دلبخواهی نیست! وفاقی که پزشکیان می‌تواند ایجاد کند یا به دنبالش برود اساسا نمی‌تواند شامل میرحسین شود. همانطور که پزشکیان بارها گفته او می‌خواهد وحدتی را زیر خیمه نظام جمهوری اسلامی (با تفسیری حداکثری و جذاب) شکل دهد. این در حالی است که به زعم و تحلیل من، موسوی از ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ به بعد به صورت تصریح‌نشده و پس از بیانیه آخرش در مورد لزوم تدوین قانون اساسی جدید کاملا از زیر این خیمه بیرون رفته و رسما هم اعلام کرده که خواهان مشارکت همگان برای برچیدن این ساختار و پی‌افکنی بنایی جدید است. با چنین موضعی، وفاق در مورد موسوی بی‌معنا است. البته تلاش برای رایزنی و رسیدن به مدلی برای مذاکره و رسیدن به یک برنامه‌ اقدام سیاسی مشترک بین میرحسین و شخص اول نظام جمهوری اسلامی امری غیرقابل تصور و ممتنع نیست، اما بنظر نمی‌رسد که در خوشبینانه‌ترین حالت هم در حد و اندازه پزشکیانی باشد که امروز می‌شناسیم.

🔻 روشن است که میرحسین و رهنورد پس از تحمل ۱۵ سال حصر و گرفتاری و محدودیت حاضر نخواهند بود با یک روبوسی صلواتی برگذشته بفرستند و وفاق کنند. لب کلام پزشکیان در مورد وفاق هم همین رویکرد روبوسی و صلوات بر گذشته است. حال آنکه میرحسین و رهنورد با اعلام مواضع سیاسی کلان خود، مسئله را در محدوده‌ای غیرشخصی و‌ غیرخصلتی برده‌اند و چشم‌انداز سیاسی که ترسیم کرده‌اند را به وضعیت شخصی خود فرونخواهند کاست.

🔻به عبارت دیگر اگر وفاق بخواهد به یک پکت سیاسی منجر شود که یک‌سوی آن میرحسین باشد نیازمند میانجی‌گری شخص یا نهادی بی‌طرف است. و دقیقا مشکل همینجاست که پزشکیان بنا به تعریفی که از خود ارائه داده و می‌دهد در موقعیت بی‌طرفی قرار ندارد. پس او باید همچون قضیه انتخاب وزرا کار را به جایی ارجاع دهد که در این قضیه مدخلیت داشته و با میرحسین و گفتمان اخیرش طرف است.

🆔️@tahkimmelat

به مناسبت برکناری ‏#محمد_مقیمی از ریاست دانشگاه تهران، بد نیست عنوان دو مقاله ایشان را بدانید:

"مدیریت بحران بر مبنای عذرخواهی به سبک سردار حاجی‌زاده"
و
"مدیریت به مثابه موکب‌داری"



بدانيد در سه سال حكمراني شرم آور دولت سيزدهم، چه عقب مانده هايي بر ما و علم و دانش و سياست و اقتصاد و فرهنگ ما مسلط شده بودند!

https://t.center/siaasatnegaar

#الف

🏷 در کشور اوین!

🖋 شورای سردبیری:
دژخیم متولد اوین دوباره سربرآورده و ضحاک‌وار درحال له‌کردن آدم‌هاست. نکاتی درباره‌ی دوران جدید اوین آشکار است: برخلاف نیم‌قرن‌پیش بدن دژخیمِ جدیدِ اوین بیرون از این زندان است و آرواره‌ی‌ سَری که در خلوتِ اعماق آن زندان حبس‌کش‌های سیاسی را له می‌کند روی تنه‌ای به بزرگی جامعه‌ی بی‌سواد و هویت‌جوی بیرون از زندان استوار است.
اوایل بهار امسال یک همکلاس دوران‌دانشگاه که هویت‌جوی هوراکش بتِ بزرگ عوام در اوین است، سالروز تولد او را تبریک فرستاده‌بود. تاثیر این‌گونه آدم‌ها چیست؟ دیکتاتور و عقل‌کل شدن و توهم توانایی تصمیم‌گیری برای دیگران، حاصل دیدن همین تصاویر بیرونی در میان توده‌ی نادانان هویت‌جو از طریق اتصال راه‌دور به بت‌ها است. فرقی نمی‌کند سلبریتی ورزشی باشد یا هنرپیشه‌ی سینما و یا بازیگر اوین. زمینه‌ی بت‌شدن و دستگاه استبداد راه‌انداختن، همیشه همین است: پذیرفته‌بودن بی‌قید و شرط، پیشوابودن بدون لزوم پاسخ‌گویی! همه‌ی دیکتاتورها، حتی دیکتاتورهای کوتوله، چنین زاده می‌شوند.
اولین گام‌های دیکتاتور در زمان درک این واقعیت بیرونی برداشته می‌شود که توده‌ی بی‌سواد حصار دفاعی «مصونیت از خطا» به دور او می‌کشند. از یک مستبد پنهان امام‌زاده درست می‌کنند، مجسمه‌اش را در ذهن می‌سازند و نقد رفتارهای او را حرام اعلام می‌کنند. دیکتاتورهای داخل اوین و امپراتوری سلطه‌شان بر هم‌بندان نیز این‌گونه شکل می‌گیرد.
فائزه هاشمی، زندانی سیاسی، که حالا دیگر ذیل نام پدرش نیست و زندگی‌اش او را به عنوان یک چهره‌ی قابل اعتنای سیاسی مطرح می‌کند، اندکی درباره‌ی امپراطوری ترس در اوین حرف‌زده‌است. شجاعت سیاسی بزرگی به‌خرج‌داده؛ ارزش کارش بالاتر از ارزش حبس‌کشی سیاسی است و همان‌قدر که ممکن‌است مجربان زندان‌کشیده و پیامبر-دروغین-دیده تحسینش کنند، عوام و کسانی که بر ذهن عوام سوارند، لعنش خواهند کرد. منتظر باشید چهره‌اش را گل‌مالی کنند. دژخیم اوین هنوز واکنش‌نشان‌نداده‌است. دستگاه دیکتاتوری اوین خود را به کوچه‌ی‌علی‌چپ زده‌است که «منظورش من و نوچه‌هایم نیست»!
اما چهره‌ی دژخیم برای همه‌ی ناظران آشکار است. جز در صحبت‌های خصوصی اسم اعضای «خونتای اوین» به زبان نمی‌آید. ترس از واکنش عوام خیلی قوی است. مدتی پیش در یکی از مطالب جامعه‌نو در نقد دستگاه امنیتی حکومت، فقط به‌عنوان نمونه‌ی عملکرد غلط دستگاه امنیتی به‌اجبار نشانی یکی از نوچه‌های دژخیم را بدون اسم دادیم و حاصلش تهاجم عوام مجسمه‌پرست شد. درافتادن با دستگاه دیکتاتورها دشوار است!
اما نمی‌باید مقهور ترس شد. می‌باید بت‌های برساخته‌ی دستگاه‌های تبلیغاتی بیرون از ایران را، اگر نه از بلندی به‌زیرانداخت، ولی نورافکن بر سیمایشان افکند. فائزه هاشمی اسم نبرده‌است تا موضوع را شخصی نکند؛ ما نیز اسم نمی‌بریم و جز درباره‌ی مکانیزم شکل‌گیری دیکتاتوری دژخیم اوین هم چیزی نگفتیم. تنها راه درهم‌شکستن این دستگاه برای ساکنان کشور اوین نیز همین است: می‌باید به جمله‌ای و یا اشاره‌ای بگویند «بله، وجود سلطه‌اش بر حبس‌کش‌هایی که به دلایل سیاسی در اوین هستند، حس می‌شود». ارزش این کارشان از ارزش مقاومت در برابر ستم دستگاه سرکوب حکومت کمتر نیست. شجاعت را در گفتن حقیقت می‌باید آموخت.
اکنون دیگر کاملا آشکار است تحلیل‌های پیشین جامعه نو درباره‌ی طیف خاصی از ساکنان کشور اوین، زنجیربانان آن‌ها و دستگاه تبلیغات و «نفرپروری» دولت‌های متخاصم با حکومت به واقعیت نزدیک است: قدرت‌طلب هویت‌جوی سیاسی عَلَم هیاهو علیه حکومت (به‌ویژه شخص اول آن) برمی‌دارد، دستگاه امنیتی این شگرد را درک نمی‌کند و متقاضی شهرت را به اوین می‌برد، دستگاه تبلیغاتی بیرونی جزئیات ستم کرده و نکرده حکومت را بر او زیر ذره‌بین می‌برد، تشکیلات بین‌المللی نفرپروری به او جایزه می‌دهند و آن‌قدر روی صحنه نگهش‌می‌دارند تا عوامی که از پشت‌صحنه سیاست خبر ندارند، در ذهن خود از او پیامبر و پیشوای تقدیس‌شده و یا حداقل یک لیدر و پرچم‌دار معتمد بسازند. در بیرون که چنین شد، بقیه‌ی کار در اوین آسان است. سلطه‌جوهای حقیرتر از دژخیم، دستگاه حکومتش بر سایرین، فضای ارعاب و اهرم‌های بایکوت را فراهم می‌کنند. درافتادن با چنین دستگاهی در آن چهاردیواری، در کشور اوین، شجاعت بسیار می‌خواهد.
خوانندگان می‌دانند عادت نداریم و درست نمی‌دانیم برای ساکنان مقاوم زندان اختر یا برای رفقای سیاست‌مرد و دوستان دانشمند ساکن و گوشه‌نشین اوین و جاهای دیگر دائما هورا بکشیم و آن‌ها را قهرمان بزرگ بنامیم یا مجسمه‌ی شجاعت و قهرمانی از آنان بسازیم؛ اما برای خانم فائزه هاشمی چون به‌اجبار نامش را بردیم و چون در قیاس با مایی که بیرون از حصار اوین‌ایم، در کشوری دیکتاتوری‌تر و در فضایی فاشیستی‌تر زندگی و البته مقاومت شجاعانه می‌کند، دعای خیر و آرزوی سلامت و رهایی می‌کنیم.

🆔@jameeno

🎥 ببینید: جهت ثبت در تاریخ

🔹 دولت مرحوم رئیسی در این سه سال چه بر سر مردم آورد؟

https://t.center/ganji_akbar

🔻زیدآبادی: گفته می‌شود برخی مسئولان روزنامۀ کیهان در بازجویی و "هدایت" اعضای حزب تودۀ در دهۀ ۶۰ نقش داشته‌اند/ به نظر می‌رسد به جای آنکه مسئولان کیهان، آن‌ها را "هدایت" کنند، سران حزب، مسئولان این روزنامه را "هدایت" کرده‌اند!

احمد ریدآباذی در مطلبی با عنوان «جهت هدایت!» نوشت:

🔹گفته می‌شود برخی مسئولان روزنامۀ کیهان در بازجویی و "هدایت" اعضای بازداشت شدۀ حزب تودۀ ایران در دهۀ ۶۰ نقش داشته‌اند. اگر چنین خبری صحت داشته باشد، به نظرم "جهتِ هدایت" معکوس رخ داده است. بدین معنا که به جای آنکه مسئولان کیهان، سران حزب توده را "هدایت" کنند، سران حزب، مسئولان این روزنامه را "هدایت" کرده‌اند! وگرنه چه دلیلی دارد که سیاست خارجی مورد علاقۀ کیهان و سایت "پیک‌نت" و "راه‌ توده" عیناً شبیه هم باشد بخصوص در بخش حمایت قرص و محکم و یک‌طرفه از روسیۀ پوتین؟

#سیاسی

@EtemadOnline

🔊فایل صوتی

دکتر سريع القلم

چین تا روابط خارجی خودش را نرمال سازی نکرد نتوانست به سمت صنعتی شدن حرکت کند.


.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @
🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها
🌹

شیخ مهدی کروبی،رفیق نیمه راه نیست

علی نظری٭

در خبرها داشتیم با تشکیل دولت وفاق ملی و تلاش های ارزشمند پزشکیان و محسنی اژه‌ای قرار است، درباره رفع حصر محصورین انتخابات ۸۸ گشایش‌هایی صورت بگیرد.

آقای حسین کروبی فرزند ارشد شیخ مهدی کروبی در مصاحبه ای اعلام کرد: پدرم از حسن ظن روسای دو قوه مجریه و قضاییه تشکر می‌کند اما رفع حصر در صورتی مقبول است که محصوران خیابان اختر، مهندس موسوی و دکتر زهرا رهنورد هم از حصر پانزده ساله رهایی یابند!

کنگارنده که در چهار سال مجلس ششم به آقای کروبی بعنوان رئیس مجلس ششم رای داده‌است و از نزدیک با ایشان همکاری داشته ام، باید عرض کنم در پایمردی ، استقامت در مواضع و عهد و پیمان با مردم، شیخ شجاع در بین اصلاح‌طلبان بی‌همتا است.

به‌عنوان مثال، ماجرای زندانی شدن حسین لقمانیان نماینده شجاع مردم همدان به ذهن متبادر می‌شود که در آن جریان ایستادگی رئیس مجلس باعث آزادی لقمانیان گردید.

در ماجرای عقد کنان خانم مریم باقی، دختر دوست عزیزم آقای عمادالدین باقی که آن روزها در زندان بود. در روز عقدکنان آقای کروبی آنقدر اصرار کرد و در منزل عروس خانم ماند تا مقامات قضایی و زندان اوین مجبور شدند،آقای باقی را آزاد کنند و مراسم عقدکنان خانم مریم باقی و آقای محمد قوچانی با پایمردی رییس مجلس ششم برگزار شد!

خاطره دیگر مربوط به شهریور ۱۳۷۹ است که مرحوم دکتر یدالله سحابی به همراه فرزندش آقای دکتر فریدون سحابی به مجلس آمدند تا برای آزادی زنده‌یاد مرحوم مهندس عزت الله سحابی از زندان با رییس مجلس مذاکره کند. بنده در حال خروج از درب شرقی مجلس بودم که دکتر سحابی را دیدم. بلافاصله دوان دوان به دفتر رییس مجلس آمدم و موضوع را به  منشی ریاست مجلس گفتم.
بلافاصله رئیس مجلس با آن تواضع مثال زدنی به استقبال دکتر یدالله سحابی آمد و به ایشان گفت: آقای دکتر؛ واقعا از شما رنجیده شدم! چرا با این وضعیت بیماری و گرمای هوای تابستان به مجلس آمدید؟
کافی بود به من زنگ می زدید و به منزل احضارم می‌کردید، به دیده منت برای دست‌بوسی خدمت می‌رسیدم.
به همراه دو سحابی« پدر و پسر» در دفتر رییس مجلس ماندیم تا آقای کروبی موفق شد با مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی رئیس وقت قوه قضاییه گفتگو کرد و قول آزادی مهندس عزت الله سحابی را از رییس دستگاه قضایی گرفت.

در پایان جلسه هنگامی که مرحوم دکتر یدالله سحابی قصد داشت اتاق رئیس مجلس را ترک کند، آقای کروبی با همان بزرگواری خاص دکتر سحابی را تا پارکینگ مجلس مشایعت کرد.

بله، این کروبی در حصر همان مرد با معرفت روزهای ریاست مجلس است.
کروبی هرگز میرحسین و رهنورد را تنها نمی گذارد چون نماد معرفت و جوانمردی است.

٭ سردبیر مستقل آن لاین

🔴هزار سجده شکر که آن وزیر متملق رفت،
مبارک است برای اصحاب فرهنگ چنین وزیر صریح و صادق و صالحی

✍شهاب الدین حائری شیرازی


صالحی، وزیر فرهنگ: روابط ملت و دولت باید بازسازی و نوسازی شود
اگر با کسی بدرفتاری شد باید دلجویی و عذرخواهی کرد
سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تأکید کرد:
در این فضا اگر مناسبات دولت-ملت تجدید و بازسازی نشود صرف کنار هم بودن مجلس و دولت و دستیابی به راه حل، مسائل را حل نخواهد کرد، چون مساله‌های بزرگ ما به دست مردم حل می‌شود و تا وقتی مردم به ما اعتماد کافی نکنند با ما در حل این مساله‌ها مشارکت نخواهد کرد.
بنابراین باید رابطه‌ خود در ارکان مختلف دولت را با مردم بازسازی و نوسازی کنیم.
در نقاطی که اشتباه کردیم باید اعتراف کنیم و در جایی که با مردم بدخلقی کردیم روی آن فکر و از آنها عذرخواهی و مناسباتمان را با مردم بازسازی کنیم، مردم ولی‌نعمت ما هستند و ما را بر سر صندلی‌ها آورده‌اند./مشروح خبر


📌حاشیه

سخنان آقای سید عباس صالحی وزیر ارشاد دولت دکتر پزشکیان نشان از عمق تفکر وی دارد. همچنین نشان می دهد چرا ابتدا حاضر به پذیرش این مسئولیت نبوده و با در خواست رهبری پذیرفته.

بله؛ دولت یعنی حاکمیت بایست برآمده از خواست ملت باشد تا علاوه بر اسم دولت که ارزش چندانی ندارد، رسم آن، که اسباب بقاء نظام سیاسی است محقق شود.
حاکمیت و دولت بایست تبلور خواست عمومی باشد نه مجبور کننده مردم به خواست خود.

حکومت مردمسالار با سلطنت دقیقا همین تفاوت را دارد یکی بر منفعت مردم سیر می کند و دیگری مردم را بر منفعت خود جَبر می کند.

مردمسالاری واقعی فی الحال 120 سال است که خواست مردم است که رؤیای مردم است اما همچنان این رؤیا تعبیر نشده.
همچنان ملت توسعه خواه است اما حکومت یک سری آرزوهای ایدئولوژیک را دنبال می کند.

هرگاه حاکمیت تن به لوازم توسعه داد، هرگاه رابطه اش را با آمریکا و غرب بهبود بخشید هرگاه برای خواست مردم که یک زندگی ساده هست حاضر شد دست از شعارهای ناشدنی اش بردارد، آن زمان، می توان گفت قدم در مسیر برامدن دولت یعنی حاکمیت، از دل ملت گذارده ایم.

خوشحالم که وزیری چنین فرهیخته معتمد رهبر است تا آنجا که علی رغم میلش به خواست رهبر تن به وزارت داده.

https://t.center/virayeshe_zehn

‌
اگر ما مردم به حکومت دروغ بگوییم، اسمش جرم و تبهکاری است، ولی اگر حکومت به ما دروغ بگوید، اسمش "سیاست" است!


بیل مورای


@Archivesbooks

مجید تفرشی:

چند دهه است که حضرات تندرو پایداری‌چی/ دست راستی، به نام انقلابیان اصیل و صاحبان نظام، با هر شخص، جریان و جناحی که نظر یا اقدام (درست یا غلط) مستقل خودشان را در جامعه، رسانه، مجلس و حتی دولت مطرح می‌کردند، با سلاح و چماق مغایرت با بیانات، منویات و حتی نیات رهبری، مورد حمله قرار داده و کوبیده‌اند.
حالا دست تقدیر و قرعه فال بر این منوال شده که، بنا به هر منطق و مصلحتی، نظر رهبری در همراهی با دولت مسعود پزشکیان و تایید وزرای پیشنهادی اوست.
ولی همان دغدغه‌انگاران و دلسوزنمایان «منویات مقام معظم رهبری» می‌گویند: حالا یک نفر حرفی، زده، ولی ما کار خودمان را می‌کنیم.
اکنون سوالها این هستند:
۱. آیا منویات رهبری از ابتدا، صرفا نظر و پیشنهاد بوده و به دروغ حکم غیرقابل سرپیچی تلقی شده؟
۲. آیا در این چند دهه، این چماق و حربه، بی‌جهت و منافقانه علیه دیگران مصرف شده؟
۳. آیا در این چند دهه، مدعیان پیروی محض از ولایت مطلقه و رهبری نظام، از ایشان صرفا استفاده ابزاری کرده و فقط وقتی مطیع ایشان هستند که موافق نظرات آنان باشند؟
به قول قدما:
فرزند عزیز نور دیده/ از دبه کسی ضرر ندیده


https://t.center/siaasatnegaar

عمــری پی آرایش خورشــید شدیم

آمـد ظــلمات عصر و نومــید شــدیم


دشـوارترین شـکنجه این بود کــه ما

یـک یـک به درون خویش تبعید شدیم


محمدرضا شفیعی کدکنی

https://t.center/siaasatnegaar

🔸مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست ‌جمهوری ایران در گزارشی با استناد به نتایج یک نظرسنجی ضمن اشاره به مشکلات جدی در به‌کارگیری سرمایه‌های انسانی هشدار داد که جامعه ایران در حال ورود به فاز «مهاجرت توده‌وار» است.

🔸این مرکز در گزارشی با عنوان «مدیریت مهاجرت به خارج از کشور» نوشت: اکنون در دوره اوج «میل و تصمیم» به مهاجرت به‌ویژه بین نیروی کار دارای مهارت و دارای سرمایه هستیم.

🔸گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری تاریخ ۱۳ مردادماه جاری را دارد، اما روز پنج‌شنبه،‌ ۲۵ مرداد، مورد توجه رسانه‌ها در داخل کشور قرار گرفته است.

🔸بر اساس این گزارش، جامعه ایران در شرایط خاص مهاجرتی به‌سر می‌برد و جو روانی سنگینی پیرامون میل به مهاجرت در کشور وجود دارد، به گونه‌ای که نیرویی واقعی و عینی زندگی افراد را تحت ‌تأثیر قرار داده است.

🔸این گزارش می‌افزاید که میل و تصمیم به مهاجرت در میان اقشار مختلف از جمله در میان کارگران، ورزشکاران، پزشکان، محققان، کارآفرینان، و سرمایه‌گذاران «تشدید» شده است. / رادیوفردا


🌏جامعه‌شناسی👇
🆔 @IRANSOCIOLOGY

https://t.center/siaasatnegaar