شعری برای مشاعره

 ‌ ‍ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌ ‌ ‍ ‌‌‌‌
 ‌ ‍ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌ ‌ ‍ ‌‌‌‌

دو یاغی پشتِ مژڪَان تو بندند
سخن‌ها تلخ و لب‌هایت چو قندند
     ڪَره وا ڪن ز ڪَیسو تا ببینی
         چه دل‌هایی اسیر این ڪمندند


#م_شیرانی_طلوع

تو رویای منی ، می بافمت بر گیسوانم
تا کبوترها برای دیدنت بر شانه ام ، آهسته بنشینند.

و شب بوهای عاشق مست از بویت ، خیال باد را آشفته تر سازند .

میان خواب و حتی
روزهای غرق ِ بیداری
من از رویای تو بیرون نمی آیم.

تو را در گوشه ی پنهانی ِ قلبم
و در ژرفای افکارم
همانند چراغ روشن ِرویا می افروزم.

و رویای مرا هرگز کسی خاموش نتوان کرد.

#م_شیرانی_طلوع

تقویمِ  بدونِ  تو گمانم  گله  دارد 
پنجاه و دوتا جمعه ی بی حوصله دارد

در قلبی و اما چِقَدَر دوری  از آغوشِ
چون ماه که از برکه ی خود فاصله دارد

ای چرخ! بباران به سرم هر چه بلا هست
ارگ ِ متلاشی  چه غم از  زلزله  دارد ؟

بُرده ست همه دین و دل و دار و ندارم 
دزدی که سر ِ دوستیِ قافله دارد

گفتی به من ای عشق ،که با عقل چه کارت؟
عقل است که با من ز ِ ازل مسئله  دارد !



#م_شیرانی_طلوع

و من... کنارِ تو  وارسته از زمان باشم
نه آنکه روی زمین ، بلکه آسمان باشم..

شراب ِ چشم تو را شعر میکنم ، باید
به فکرِ  مستیِ بی حد واژگان  باشم..

بدان که قصه ی ما هم قشنگ می شد اگر
تو نقش ِاصلی  و من جز ٕ داستان باشم..

میان ِ خنده ی من بغض می دود هر بار
بگو چطور از این گریه  در امان  باشم؟

از عشق  مانده  درون  دلم  هزاران  حرف
چگونه ساکت و خاموش و بی زبان باشم؟


#م_شیرانی_طلوع