🍀 شعرانه 🍀

چرا همگان را نبخشم؟
چرا از خاطر نبرم زخم‌ها را؟
من كه فراموش خواهم­ كرد
نشانی خانه‌ام
چهر­ه­‌ی كودکم
و تلفظِ نامم را از دهانت...

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

کجای جهان رفته‌ای
نشان قدم‌هایت
چون دان پرندگان
همه‌سویی ریخته است

باز نمی‌گردی
         می‌دانم ...

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

اين پرنده‌ی بی قرار
با نُت زنگ زده در گلو
دنباله‌ی آوازش را چگونه بخواند ...

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

من این راه دراز را آمدم
که تو را ببینم.
زمین شخم زده را دیده ام،
پاره خشت و ماه بریده را دیده ام،
شگفت کودکان
و پایمال علف ها را دیده ام،
سایبانی خاک و شعله ی آه را دیده ام،
باد را دیده ام؛
و تو را ندیدم.....

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

آسان است براي من
که خيابان‌ها را تا کنم
و در چمدانی بگذارم
که صدای باران را به جز تو کسی نشنود
آسان است
به درخت انار بگويم
انارش را خود به خانۀ من آورَد
آسان است
آفتاب را سه شبانه روز بی آب و دانه رها کنم
و روزِ ضعيف شده را ببينم
که عصازنان از آسمان خزر بالا می‌رود
آسان است يک چهچۀ گنجشک را ببافم
و پيراهنِ خواب‌ات کنم
آسان است برای من
که به شهابِ نوميد فرمان دهم
که به نقطۀ اول‌اش برگردد
برای من آسان است
به نرمیِ آب‌ها سخن بگويم
و دل صخره را بشکافم
آسان است ناممکن‌ها را ممکن شوم
و زمين، در گوش‌ام بگويد: بس کن رفيق!
اما
آسان نيست معنیِ مرگ را بدانم
وقتی تو به زندگی آری گفته‌ای!...

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

زنده باد بالِ خدا
که فرو می‌افتد
و درست
روی شانه من می‌نشیند
زنده باد!

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

بعضی باشند كه سلام دهند
و از سلام ايشان
بوی دود آيد!

بعضی باشند كه سلام دهند
و از سلام ايشان
بوی عود آيد!

اين را كسی دريابد،
كه او را مشامی باشد!

#شمس_تبریزی


@Sherane_poem

#آوای_هَزار

🎼 #گیسو_کمند
🎙 #والایار
🎶
دلتنگی، خوشهٔ انگور سیاه است..!
لگدکوبش کن
لگدکوبش کن
بگذار ساعتی
سربسته بماند
مستت می کند اندوه

#شمس_لنگرودی
🎶
@Sherane_poem

اگر که نگویم دوستت دارم 
نامم را از یاد خواهم برد 
اگر که نگویم دوستت دارم 
شب برای همیشه،
در آسمان خانه ی ما خواهد ماند.

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

#آوای_هَزار

🎼 #تو_بارون_که_رفتی
🎙 #سیاوش_قمیشی
🎶
حکایت باران بی امان است
این گونه که من، دوستت می دارم
شوریده وار و پریشان
بر خزه ها و خیزاب ها
به بیراهه و راه ها تاختن
بی تاب، بی قرار
دریایی جستن
و به سنگچین باغ بسته دری سر نهادن
و تو را به یاد آوردن
حکایت بارانی بی قرار است
این گونه که من دوستت می دارم

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

الفبا برای سخن گفتن نیست
برای نوشتن نام توست
اعداد
پیش از تولد تو به صف ایستادند
تا راز زاد روز تو را بدانند

دست های من
برای جست و جوی تو پیدا شدند

دهانم
کشف دهان توست

ای کاشف آتش
در آسمان دلم توده برفی است
که به خنده های تو دل بسته است

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

سراسر نام ها را گشته‌ام
و نام تو را پنهان کرده‌ام
می‌دانم شبی تاریک در پی است
و من به چراغ نامت محتاجم

طوفان‌هایی سر چهار راه ایستاده‌اند
و انتظار مرا می‌کشند
و من به زورق نامت محتاجم

آفتاب را سمت خانه تو گیج کرده‌ام
گل آفتاب گردان ونگوگ
حضور تو چون شمعی ته دره کافی‌است
که مثل پلنگی به دامن زندگی در افتم
قرص ماه حل شده در آسمان

چه می‌گذرد در کتابم
که درختان بریده بر می‌خیزند
کاغذ می‌شوند
تا از تو سخن بگویم...

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

و مولانا «شمس» را گفت:
پس زخم‌هامان چه؟
و او پاسخ داد که:
نور از محلِ آن ها وارد می‌شود.
و آن‌که رفته چه می‌داند
از خیلی چیزها که بر او نگذشته است
شبِ هجران و روزِ تنهایی.
و بیچاره دل که غارت عشقش به باد داد.

#مولانای_جان
#شمس
@Sherane_poem

برای آنچه که دوستش داری
از جان باید بگذری
بعد
می‌ماند زندگی
و آنچه که دوستش داشتی

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

تکرار تو
بوییدن لیمو‌، تکان دست علف،
شعلهٔ آفتاب صبح
بر پشت یخ کردهٔ سنجاب
تکرارت
ریزش خون بود
در دامن قلبی
که به آرامی می‌تپید!

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

تو را به ترانه‌ها بخشیدم
به صدای موسیقی
به سکوت شکوفه‌ها
که به میوه بدل می‌شوند
و از دستم می‌چینند 
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
با من نمان!
عمر هیچ درختی ابدی نیست
باید به جدایی از زندگی عادت کرد.

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

چون سیب رسیده ای
رها شده در رویا
با رود می روم
کاش
شاخه ای که از آب می گیرم
دست تو باشد !

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

آرام باش عزیز من
آرام باش.
حکایت دریاست زندگی،
گاهی درخشش آفتاب،
برق و بوی نمک،
ترشح شادمانی،
گاهی هم فرو می‌رویم،
چشم‌های‌مان را می‌بندیم،
همه جا تاریکی است.
آرام باش عزیز من
آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم
و تلالو آفتاب را می‌بینیم
زیر بوته‌ای از برف
که این دفعه
درست از جایی که تو دوست داری
طالع می شود.

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

صبور مثل درختی
که در آتش می سوزد
و توان گریختن ندارد

حیرت زده چون گَوَزنی
که شاخ های بلندش،
در شاخه گرفتارش کرده اند

همه، این روزها این چنینیم...!

#شمس_لنگرودی
@Sherane_poem

مرا اگر بر درِ بهشت بیارند،
اوّل درنگرم که او در آنجا هست؟
اگر نباشد، گویم «او کو؟»
نی مرا می‌باید که مُعین ببینمش، همچنین برابر.
اگر نبود، رفتم به دوزخ...

#شمس
@Sherane_poem