ما گشته ایم، نیست، تو هم جست وجو مكن آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر خاكستر گداخته را زیر و رو مکن در چشم دیگران منشین، در کنار من ما را در این مقایسه بی آبرو مکن راز من است غنچه لب های سرخ دوست راز مرا برای کسی بازگو مکن دیدار ما تصور یک بی نهایت است با یکدگر دو آینه را رو برو مکن... فاضل نظری