#سیرک_انتخابات چرا رای نمیدهیم
«کسانی که رای میدهند به خون آنها که کشته شدهاند خیانت میکنند.»
این فقط یک گزاره اخلاقی نیست. رای دادن در این انتخابات از لحاظ سیاسی هم معنای مشخصی دارد.
در ۷ سال گذشته، سه موج گسترده اعتراضات در این کشور برپا شد. هر بار هم بر گستردگی آن و اهمیت شهرهایی که به آن پیوستند افزوده شد.
آخرین آنها اعتراضاتی بود که پس از قتل مهسا امینی در پاییز ۱۴۰۱ برپا شد. و این اعتراضات برای چندین ماه ادامه پیدا کرد.
پس، حالا، در خرداد ۱۴۰۳، دیگر ایده «ایران بدون جمهوری اسلامی» تنها یک رویا نیست. نمود عینی داشته، در خیابانهای ایران و جهان به شکل گستردهای فریاد زده شده است.
آدمهایی جانشان را پای این مسیر گذاشتهاند تا ایده «ایران بدون جمهوری اسلامی» به گزینهای در برابر ما تبدیل گردد.
شما وقتی در این انتخابات شرکت میکنید بیش از آنکه در میان کاندیداهای دستچین شده توسط حکومت در حال انتخاب باشید، میان این گزینه و بقای جمهوری اسلامی در
حال انتخاباید.
آنهایی که پس از این تجربه ۴۵ ساله، پس از دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱، در انتخابات جمهوری اسلامی شرکت میکنند به این گزینه، به گزینه برانداختن جمهوری اسلامی دارند نه میگویند.
میگویند «ما این گزینه را نمیخواهیم. کماکان در ما سطحی از
اعتماد هرچند محدود، به این حکومت وجود دارد.»
اگر یک ساختار سیاسی میتواند درصدی از
اعتماد شما، هرچند محدود، را کسب کند، دیگر برانداختناش گزینه شما نمیتواند باشد.
گزینه شما اصلاح این حکومت است. شما دشمن جمهوری اسلامی نیستید، نهایتاً منتقد آناید.
«ایران بدون جمهوری اسلامی گزینه کسانی است که هیچ اعتمادی به این حکومت ندارند»
بسیاری از این گونه گزارهها که اصلاح طلبان، و روزنامه نگاران و نویسندگان وابسته به آنها تلاش میکنند با برچسب زدن آنها را سطحی و فاقد نگاه منطقی نشان دهند، اتفاقاً درکی دقیق در پس زمینه خویش دارند.
تجربیات زیسته مردمی هستند که نام و نان و هویتشان را جمهوری اسلامی به آنها نداده است.
#بامداد_اعتماد#مرگ_بر_کلیت_جمهوری_انیرانی#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران