شهرِ زنان، شهرِ امن

#فضاهای_بی_دفاع_شهری
🔻یکی از مهم ترین مسائل شهری به ویژه در کلان شهرها، مسئله «جرم» و «ناامنی» است. همه ساله هزاران تن قربانی خشونت های پیدا و پنهان می شوند. تهدیدهای ناشی از دریافت و احساس ناامنی به وسیله اقشار مختلف اجتماعی به خصوص زنان، کودکان و سالمندان، در بسیاری از فضاهای شهری کشور ما امری انکارناپذیر است.
محققان عرصه جرم شناسی و مطالعات شهری به این نتیجه رسیده اند که با تأثیر گذاردن بر محیط فیزیکی و موقعیت بزهکار و بزه دیده، با هدف دشوار یا سلب نمودن امکان وقوع جرم و کاستن از جاذبه های محیطی بزهکاری می توان از آمار جرایم کاست.
#امنیت #اجتماعی و به طور کلی امنیت ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت وساز شهری دارد.
فضاهای نامناسب شهری، فضاهای بی دفاع، محلات نا امن، شهرهایی با معماری صرفا مردانه، همه و همه از عوامل تهدید کننده امنیت شهری و اجتماعی هستند.
فضاهای شهری جرم زا تحت عنوان فضاهای بی دفاع شهری نیز یاد می شوند که به لحاظ تعریف می توان گفت نسبت به سایر فضاهای شهری قابلیت بیشتری برای بروز جرم دارند.
این فضاها محصول تعامل پیچیده ای هستند که فقدان موانع نمادین و واقعی، عدم تعریف حوزه ای مشخص و امکانات نظارتی اعم از نظارت طبیعی اجتماعی و فیزیکی، موجب شده میزان جرایم و آسیب های اجتماعی در آنها قابل توجه باشد. ویژگی اصلی فضاهای بی دفاع شهری، فقدان یا کاهش امکان نظارت اجتماعی و ایجاد امنیت برای وقوع انواع آسیب های اجتماعی و جرایم است.
چند مورد از کم ضررترین تا پر ضررترین کژکارکردهای فضاهای بی دفاع عبارتند از: حاشیه نشینی، کارتن خوابی، گذاشتن زباله، ادرار در فضای باز، تکدی، محل تجمع ولگردان، انواع سرقت ها، تعرض به دختران و زنان، و قتل.

نمونه‌هایی از فضاهای بی‌دفاع شهری می توان موارد زیر را برشمرد:
1- فضای بی‌دفاع ممکن است در تقاطع دو بزرگراه شکل گیرد. ظاهرا هر لحظه ده‌ها خودرو از محل عبور می‌کنند ولی آنها عامل مناسبی برای نظارت اجتماعی تلقی نمی‌شوند و چه بسا در روز روشن و در مقابل خودرو‌های عبوری گوشه‌ای از تقاطع دو بزرگراه، محلی ناامن برای حتی چند دقیقه باشد. در این فضاها رفت و آمد عابر پیاده محدود و عوامل دیگر نظارتی نیز وجود ندارند.

2- فضا‌های مجاور کاربری‌های بزرگ ولی کم‌رفت و آمد.
بطور مثال پیاده‌روی مجاور یک کارگاه بزرگ در بافت‌های شهری که می‌تواند در طول یک مسیر 200 متری فقط از یک دیوار یا نرده طولانی تشکیل شود.کافی است که در سوی دیگر خیابان هم شرایط مشابهی وجود داشته باشد مثلا رودخانه یا درختکاری بدون کاربرد اجتماعی. این فضا حتی اگر در مرکز بافت‌های شهری قرار داشته باشد، به دلیل فقدان عناصر نظارتی در ساعات کم رفت و آمد بهترین شرایط را برای مهاجمین فراهم می‌کند.

3- فضاهای مجاور ساخت و سازهای نیمه کاره و بخصوص رها شده. این فضاها اغلب جایگاه امنی برای خلافکاران است و طبعا کمینگاه مناسبی برای آنکه در ساعات کم رفت و ‌آمد مورد استفاده برای حمله قرار گیرد.

4- جنگل‌کاری هایی که از یک سو به حاشیه بزرگراه‌ها مجاور هستند و از سوی دیگر فضاهای مسکونی می‌باشد. عبور پیاده از فضای سبز فوق برای دسترسی سریع به بزرگراه(با هدف دسترسی سریع ) و انتظار برای استفاده از خودروهای عبوری جهت سفر نیز خود محل مناسبی برای سوءاستفاده مجرمین است.

تقسیم بندی انواع فضاهای بی دفاع شهری
مصطفی پودراتچی در پایان نامه خود با عنوان فضاهای بدون دفاع به شناسایی و دسته بندی انواع فضاهای بدون دفاع می پردازد. وی فضاهای بدون دفاع را با توجه به ساختار و فرم فیزیکی در قالب 10 گونه شناسایی می کند:
1. عدم ارتباط بین فرم وعملکرد فضا
2. نداشتن متولی یا عدم حضور مالک
3. عدم رویت بصری
4. کنج ها
5. زیرگذرها وزیر پله ها
6. ساختمان های نیمه تمام و رها شده یا متروکه
7. طرح های در دست اجرا
8. نبود روشنایی
9. فضاهای بدون کارکرد یا بدون کارکرد مناسب (از نظر زمانی)
10. سطوح فرو رفته و برآمده به صورت افقی یا عمودی

منبع:
درآمدی بر فضای بی دفاع شهری، مرتضی قلیچ و حسن عماری، تهران: تیسا، 1392
https://t.center/Shahr_Zanan

#فضاهای_بی_دفاع_شهری
🔻یکی از مهم ترین مسائل شهری به ویژه در کلان شهرها، مسئله «جرم» و «ناامنی» است. همه ساله هزاران تن قربانی خشونت های پیدا و پنهان می شوند. تهدیدهای ناشی از دریافت و احساس ناامنی به وسیله اقشار مختلف اجتماعی به خصوص زنان، کودکان و سالمندان، در بسیاری از فضاهای شهری کشور ما امری انکارناپذیر است.
محققان عرصه جرم شناسی و مطالعات شهری به این نتیجه رسیده اند که با تأثیر گذاردن بر محیط فیزیکی و موقعیت بزهکار و بزه دیده، با هدف دشوار یا سلب نمودن امکان وقوع جرم و کاستن از جاذبه های محیطی بزهکاری می توان از آمار جرایم کاست.
#امنیت #اجتماعی و به طور کلی امنیت ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت وساز شهری دارد.
فضاهای نامناسب شهری، فضاهای بی دفاع، محلات نا امن، شهرهایی با معماری صرفا مردانه، همه و همه از عوامل تهدید کننده امنیت شهری و اجتماعی هستند.
فضاهای شهری جرم زا تحت عنوان فضاهای بی دفاع شهری نیز یاد می شوند که به لحاظ تعریف می توان گفت نسبت به سایر فضاهای شهری قابلیت بیشتری برای بروز جرم دارند.
این فضاها محصول تعامل پیچیده ای هستند که فقدان موانع نمادین و واقعی، عدم تعریف حوزه ای مشخص و امکانات نظارتی اعم از نظارت طبیعی اجتماعی و فیزیکی، موجب شده میزان جرایم و آسیب های اجتماعی در آنها قابل توجه باشد. ویژگی اصلی فضاهای بی دفاع شهری، فقدان یا کاهش امکان نظارت اجتماعی و ایجاد امنیت برای وقوع انواع آسیب های اجتماعی و جرایم است.
چند مورد از کم ضررترین تا پر ضررترین کژکارکردهای فضاهای بی دفاع عبارتند از: حاشیه نشینی، کارتن خوابی، گذاشتن زباله، ادرار در فضای باز، تکدی، محل تجمع ولگردان، انواع سرقت ها، تعرض به دختران و زنان، و قتل.

نمونه‌هایی از فضاهای بی‌دفاع شهری می توان موارد زیر را برشمرد:
1- فضای بی‌دفاع ممکن است در تقاطع دو بزرگراه شکل گیرد. ظاهرا هر لحظه ده‌ها خودرو از محل عبور می‌کنند ولی آنها عامل مناسبی برای نظارت اجتماعی تلقی نمی‌شوند و چه بسا در روز روشن و در مقابل خودرو‌های عبوری گوشه‌ای از تقاطع دو بزرگراه، محلی ناامن برای حتی چند دقیقه باشد. در این فضاها رفت و آمد عابر پیاده محدود و عوامل دیگر نظارتی نیز وجود ندارند.

2- فضا‌های مجاور کاربری‌های بزرگ ولی کم‌رفت و آمد.
بطور مثال پیاده‌روی مجاور یک کارگاه بزرگ در بافت‌های شهری که می‌تواند در طول یک مسیر 200 متری فقط از یک دیوار یا نرده طولانی تشکیل شود.کافی است که در سوی دیگر خیابان هم شرایط مشابهی وجود داشته باشد مثلا رودخانه یا درختکاری بدون کاربرد اجتماعی. این فضا حتی اگر در مرکز بافت‌های شهری قرار داشته باشد، به دلیل فقدان عناصر نظارتی در ساعات کم رفت و آمد بهترین شرایط را برای مهاجمین فراهم می‌کند.

3- فضاهای مجاور ساخت و سازهای نیمه کاره و بخصوص رها شده. این فضاها اغلب جایگاه امنی برای خلافکاران است و طبعا کمینگاه مناسبی برای آنکه در ساعات کم رفت و ‌آمد مورد استفاده برای حمله قرار گیرد.

4- جنگل‌کاری هایی که از یک سو به حاشیه بزرگراه‌ها مجاور هستند و از سوی دیگر فضاهای مسکونی می‌باشد. عبور پیاده از فضای سبز فوق برای دسترسی سریع به بزرگراه(با هدف دسترسی سریع ) و انتظار برای استفاده از خودروهای عبوری جهت سفر نیز خود محل مناسبی برای سوءاستفاده مجرمین است.

تقسیم بندی انواع فضاهای بی دفاع شهری
مصطفی پودراتچی در پایان نامه خود با عنوان فضاهای بدون دفاع به شناسایی و دسته بندی انواع فضاهای بدون دفاع می پردازد. وی فضاهای بدون دفاع را با توجه به ساختار و فرم فیزیکی در قالب 10 گونه شناسایی می کند:
1. عدم ارتباط بین فرم وعملکرد فضا
2. نداشتن متولی یا عدم حضور مالک
3. عدم رویت بصری
4. کنج ها
5. زیرگذرها وزیر پله ها
6. ساختمان های نیمه تمام و رها شده یا متروکه
7. طرح های در دست اجرا
8. نبود روشنایی
9. فضاهای بدون کارکرد یا بدون کارکرد مناسب (از نظر زمانی)
10. سطوح فرو رفته و برآمده به صورت افقی یا عمودی

منبع:
درآمدی بر فضای بی دفاع شهری، مرتضی قلیچ و حسن عماری، تهران: تیسا، 1392
https://t.center/Shahr_Zanan

#فضاهای_بی_دفاع_شهری
🔻یکی از مهم ترین مسائل شهری به ویژه در کلان شهرها، مسئله «جرم» و «ناامنی» است. همه ساله هزاران تن قربانی خشونت های پیدا و پنهان می شوند. تهدیدهای ناشی از دریافت و احساس ناامنی به وسیله اقشار مختلف اجتماعی به خصوص زنان، کودکان و سالمندان، در بسیاری از فضاهای شهری کشور ما امری انکارناپذیر است.
محققان عرصه جرم شناسی و مطالعات شهری به این نتیجه رسیده اند که با تأثیر گذاردن بر محیط فیزیکی و موقعیت بزهکار و بزه دیده، با هدف دشوار یا سلب نمودن امکان وقوع جرم و کاستن از جاذبه های محیطی بزهکاری می توان از آمار جرایم کاست.
#امنیت #اجتماعی و به طور کلی امنیت ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت وساز شهری دارد.
فضاهای نامناسب شهری، فضاهای بی دفاع، محلات نا امن، شهرهایی با معماری صرفا مردانه، همه و همه از عوامل تهدید کننده امنیت شهری و اجتماعی هستند.
فضاهای شهری جرم زا تحت عنوان فضاهای بی دفاع شهری نیز یاد می شوند که به لحاظ تعریف می توان گفت نسبت به سایر فضاهای شهری قابلیت بیشتری برای بروز جرم دارند.
این فضاها محصول تعامل پیچیده ای هستند که فقدان موانع نمادین و واقعی، عدم تعریف حوزه ای مشخص و امکانات نظارتی اعم از نظارت طبیعی اجتماعی و فیزیکی، موجب شده میزان جرایم و آسیب های اجتماعی در آنها قابل توجه باشد. ویژگی اصلی فضاهای بی دفاع شهری، فقدان یا کاهش امکان نظارت اجتماعی و ایجاد امنیت برای وقوع انواع آسیب های اجتماعی و جرایم است.
چند مورد از کم ضررترین تا پر ضررترین کژکارکردهای فضاهای بی دفاع عبارتند از: حاشیه نشینی، کارتن خوابی، گذاشتن زباله، ادرار در فضای باز، تکدی، محل تجمع ولگردان، انواع سرقت ها، تعرض به دختران و زنان، و قتل.

نمونه‌هایی از فضاهای بی‌دفاع شهری می توان موارد زیر را برشمرد:
1- فضای بی‌دفاع ممکن است در تقاطع دو بزرگراه شکل گیرد. ظاهرا هر لحظه ده‌ها خودرو از محل عبور می‌کنند ولی آنها عامل مناسبی برای نظارت اجتماعی تلقی نمی‌شوند و چه بسا در روز روشن و در مقابل خودرو‌های عبوری گوشه‌ای از تقاطع دو بزرگراه، محلی ناامن برای حتی چند دقیقه باشد. در این فضاها رفت و آمد عابر پیاده محدود و عوامل دیگر نظارتی نیز وجود ندارند.

2- فضا‌های مجاور کاربری‌های بزرگ ولی کم‌رفت و آمد.
بطور مثال پیاده‌روی مجاور یک کارگاه بزرگ در بافت‌های شهری که می‌تواند در طول یک مسیر 200 متری فقط از یک دیوار یا نرده طولانی تشکیل شود.کافی است که در سوی دیگر خیابان هم شرایط مشابهی وجود داشته باشد مثلا رودخانه یا درختکاری بدون کاربرد اجتماعی. این فضا حتی اگر در مرکز بافت‌های شهری قرار داشته باشد، به دلیل فقدان عناصر نظارتی در ساعات کم رفت و آمد بهترین شرایط را برای مهاجمین فراهم می‌کند.

3- فضاهای مجاور ساخت و سازهای نیمه کاره و بخصوص رها شده. این فضاها اغلب جایگاه امنی برای خلافکاران است و طبعا کمینگاه مناسبی برای آنکه در ساعات کم رفت و ‌آمد مورد استفاده برای حمله قرار گیرد.

4- جنگل‌کاری هایی که از یک سو به حاشیه بزرگراه‌ها مجاور هستند و از سوی دیگر فضاهای مسکونی می‌باشد. عبور پیاده از فضای سبز فوق برای دسترسی سریع به بزرگراه(با هدف دسترسی سریع ) و انتظار برای استفاده از خودروهای عبوری جهت سفر نیز خود محل مناسبی برای سوءاستفاده مجرمین است.

تقسیم بندی انواع فضاهای بی دفاع شهری
مصطفی پودراتچی در پایان نامه خود با عنوان فضاهای بدون دفاع به شناسایی و دسته بندی انواع فضاهای بدون دفاع می پردازد. وی فضاهای بدون دفاع را با توجه به ساختار و فرم فیزیکی در قالب 10 گونه شناسایی می کند:
1. عدم ارتباط بین فرم وعملکرد فضا
2. نداشتن متولی یا عدم حضور مالک
3. عدم رویت بصری
4. کنج ها
5. زیرگذرها وزیر پله ها
6. ساختمان های نیمه تمام و رها شده یا متروکه
7. طرح های در دست اجرا
8. نبود روشنایی
9. فضاهای بدون کارکرد یا بدون کارکرد مناسب (از نظر زمانی)
10. سطوح فرو رفته و برآمده به صورت افقی یا عمودی

منبع:
درآمدی بر فضای بی دفاع شهری، مرتضی قلیچ و حسن عماری، تهران: تیسا، 1392
https://t.center/Shahr_Zanan

#همبستگی #اجتماعی ضرورت طرح‌های اجتماع‌محور:
به نظر می رسد علاوه بر نیاز به مداخلات بیرونی (پلیسی ، آموزشی، نوسازی و...) که می‌تواند هم زمان تاثیراتی مثبت و منفی در جهت ارتقا سطح امنیت و احساس آن داشته باشد، هر محله با توجه به تجارب زیستی ساکنین آن درجه ای از امنیت و احساس را در طول سال گ‌های شکل‌گیری و حیات آن محله داراست.
کشف این تجارب زیستی خود می‌تواند بسترهای درست مداخلات بیرونی را نیز نشان دهد. به علاوه سرمایه گذاری روی این تجارب زیستی آسیب های کمتر و دستاوردهای پایدارتری خواهد داشت.

الگوهای اجرا شده در بستر توانمندسازی اگرچه ضرورت خود را هیچگاه از دست نخواهند داد ولی توانمندسازی هر گروهی از یک محله می تواند به واکنش های مستقیم و غیر مستقیم از سوی دیگر گروه ها بینجامد. به علاوه تجربه نشان داده است که آموزش هایی که با تجارب زیستی ساکنین محله از جمله گروه‌های هدف طرح غریبه باشد نمی تواند در دراز مدت به خروجی های عینی منجر شود.
در مطالعات و تجارب جدید الگوی هم‌بسته شدن با اجتماع محلی راهکاری است که می تواند مشکلات احتمالی طرح های توانمند سازی را حل نماید.
همبستگی اجتماعی در حقیقت بر محور گفت و گو و شنیدن آنچه که واقعیت محله نام می گیرد استوار است. در این الگو به جای آنکه به گروه های هدف گفته شود که چه باید کرد؟ آنچه را که آنها در مواجهه با شرایط زیستی محله تجربه کرده و راه‌حل هایی در طی زمان برای خروج از بحران ها و مشکلات اتخاذ نموده اند؛ شنیده می‌شود و همبستگی در حقیقت با همین مکانیزم محقق می شود.
فرستنده مطلب: یکی از مخاطبان

https://t.center/Shahr_Zanan

#همبستگی #اجتماعی ضرورت طرح‌های اجتماع‌محور:
به نظر می رسد علاوه بر نیاز به مداخلات بیرونی (پلیسی ، آموزشی، نوسازی و...) که می‌تواند هم زمان تاثیراتی مثبت و منفی در جهت ارتقا سطح امنیت و احساس آن داشته باشد، هر محله با توجه به تجارب زیستی ساکنین آن درجه ای از امنیت و احساس را در طول سال گ‌های شکل‌گیری و حیات آن محله داراست.
کشف این تجارب زیستی خود می‌تواند بسترهای درست مداخلات بیرونی را نیز نشان دهد. به علاوه سرمایه گذاری روی این تجارب زیستی آسیب های کمتر و دستاوردهای پایدارتری خواهد داشت.

الگوهای اجرا شده در بستر توانمندسازی اگرچه ضرورت خود را هیچگاه از دست نخواهند داد ولی توانمندسازی هر گروهی از یک محله می تواند به واکنش های مستقیم و غیر مستقیم از سوی دیگر گروه ها بینجامد. به علاوه تجربه نشان داده است که آموزش هایی که با تجارب زیستی ساکنین محله از جمله گروه‌های هدف طرح غریبه باشد نمی تواند در دراز مدت به خروجی های عینی منجر شود.
در مطالعات و تجارب جدید الگوی هم‌بسته شدن با اجتماع محلی راهکاری است که می تواند مشکلات احتمالی طرح های توانمند سازی را حل نماید.
همبستگی اجتماعی در حقیقت بر محور گفت و گو و شنیدن آنچه که واقعیت محله نام می گیرد استوار است. در این الگو به جای آنکه به گروه های هدف گفته شود که چه باید کرد؟ آنچه را که آنها در مواجهه با شرایط زیستی محله تجربه کرده و راه‌حل هایی در طی زمان برای خروج از بحران ها و مشکلات اتخاذ نموده اند؛ شنیده می‌شود و همبستگی در حقیقت با همین مکانیزم محقق می شود.
فرستنده مطلب: یکی از مخاطبان

https://t.center/Shahr_Zanan

#آشپزخانه‌های_عمومی، یک راهکار برای طبقه
متوسط

✍️ آنا پویگانر؛ ترجمه زهرا بادامچی

🔻در سال ۲۰۰۹ دولت مکزیک با آغاز برنامه‌ای #اجتماعی بر آن شد تا #فشار مالی حاصل از #بحران‌های_اقتصادی بر طبقه متوسط را کاهش دهد و تغذیه #سالم [این طبقه] را تضمین کند. در حالیکه آشپزخانه‌های #خیریه سال‌هاست غذاهای رایگان به افراد نیازمند عرضه می‌کنند، بخش زیادی از جمعیت که تحت‌تأثیر بحران‌های اقتصادی قرار دارند، نمی‌توانستند یا نمی‌خواستند از این خدمات استفاده کنند؛ چرا که شرایط اقتصادیشان آنقدرها هم سخت نبود. مسئولان شهر تصمیم گرفتند تا آشپرخانه‌های #گروهی را از طریق سیستم مدیریت تلفیقی- نیمی عمومی نیمی خصوصی- با وظایف تقسیم‌ شده ارتقا دهند و از این طریق جامعه را به مشارکت دعوت کرده و اعتبار تخصیصی شهروندان را ارتقا دهند؛ چرا که همه این تصمیمات با منابع محدود اقتصادی تاثیراتی درخشان بر جای می‌گذاشت.

🔺کارکرداین سیستم ساده است: هر شهروند با داشتن اتاقی بزرگتر از ۳۰ متر مربع در خانه خود، می‌تواند از آن فضا به عنوان آشپزخانه گروهی استفاده کند. در صورت پذیرش برای شرکت در فعالیت، مسئولان [دولتی] آشپزخانه‌ای صنعتی در محل نصب می‌کنند و لوازم آشپزی را برای حجم بالا تأمین می‌کنند همچنین غذاهای فاسد نشدنی مثل برنج و حبوبات را به صورت هفتگی یا ماهانه در اختیارشان قرار می‌دهند. در عوض افراد مسئول هر آشپزخانه، وظیفه دارند برای محله خود غذا تهیه کرده و منوی روزانه ناهار ارائه کنند.

🔺جالب‌ترین وجه این مسئله صرفاً موضوع آشپزخانه جمعی نیست، بلکه تأثیری است که بر روی خانه‌ها، همسایگی‌ها و انجمن‌هایی که از پیش وجود دارند می‌گذارد. آشپزخانه‌های جمعی با وجود فاصله داشتن از محل سکونت، بخشی ازحوزه محلی هر فرد شده است. آشپزخانه‌ها در برخی موارد الحاقی منازل است. آشپزخانه‌ای دور از خانه که هر از گاهی مورد استفاده واقع شود، این امکان را فراهم می کند تا حوزه محلی گسترش یابد.

🔺آشپزخانه جمعی مرکز مجموعه‌ای از خانه‌ها است که نه با همجواری فیزیکی بلکه با اشتراک فضا به هم مرتبط می‌شوند. اگر بخواهیم این ایده را به صورت انتزاعی‌ در نظر بگیریم و غذا را از معادله حذف کنیم، آیا می‌توانیم شهری را تصور کنیم که از خانه‌ها و اتاق‌های جمعی تشکیل شده باشد که در آن‌ها هر فعالیت خانگی بتواند رخ دهد؟ خانواده‌های پراکنده؛ شهری متشکل از خانه‌های پراکنده.

@Shahr_Zanan
@BashgahAdmin
ytre.ir/dah

#همبستگی #اجتماعی ضرورت طرح‌های اجتماع‌محور:
به نظر می رسد علاوه بر نیاز به مداخلات بیرونی (پلیسی ، آموزشی، نوسازی و...) که می‌تواند هم زمان تاثیراتی مثبت و منفی در جهت ارتقا سطح امنیت و احساس آن داشته باشد، هر محله با توجه به تجارب زیستی ساکنین آن درجه ای از امنیت و احساس را در طول سال گ‌های شکل‌گیری و حیات آن محله داراست.
کشف این تجارب زیستی خود می‌تواند بسترهای درست مداخلات بیرونی را نیز نشان دهد. به علاوه سرمایه گذاری روی این تجارب زیستی آسیب های کمتر و دستاوردهای پایدارتری خواهد داشت.

الگوهای اجرا شده در بستر توانمندسازی اگرچه ضرورت خود را هیچگاه از دست نخواهند داد ولی توانمندسازی هر گروهی از یک محله می تواند به واکنش های مستقیم و غیر مستقیم از سوی دیگر گروه ها بینجامد. به علاوه تجربه نشان داده است که آموزش هایی که با تجارب زیستی ساکنین محله از جمله گروه‌های هدف طرح غریبه باشد نمی تواند در دراز مدت به خروجی های عینی منجر شود.
در مطالعات و تجارب جدید الگوی هم‌بسته شدن با اجتماع محلی راهکاری است که می تواند مشکلات احتمالی طرح های توانمند سازی را حل نماید.
همبستگی اجتماعی در حقیقت بر محور گفت و گو و شنیدن آنچه که واقعیت محله نام می گیرد استوار است. در این الگو به جای آنکه به گروه های هدف گفته شود که چه باید کرد؟ آنچه را که آنها در مواجهه با شرایط زیستی محله تجربه کرده و راه‌حل هایی در طی زمان برای خروج از بحران ها و مشکلات اتخاذ نموده اند؛ شنیده می‌شود و همبستگی در حقیقت با همین مکانیزم محقق می شود.
فرستنده مطلب: یکی از مخاطبان

https://t.center/Shahr_Zanan

مفهوم #شهر سالم یا سلامت در تعاریف WHO (سازمان بهداشت جهانی)

🔻 شهر سلامت بر اساس یک فرآیند تعریف می‌شود، و فقط متمرکز بر نتیجه نیست.

🔻شهر سالم داشتن به معنی به دست آوردن وضعیت سلامتی خاصی نیست.

🔻بلکه به این معنی‌ست که با آگاهی از مولفه‌های سلامتی، تلاش می‌کند تا آن را بهبود بخشد.

🔻بنابراين هر شهر بدون توجه به وضعيت فعلي سلامت، مي تواند در یک فرآیند به شهر سالم تبدیل شود.

الزامات عبارتند از:

📍تعهد به هدف نهایی سلامت و فراهم‌ کردن فرآیند و ساختارها برای دستیابی به آن.

📌در یک شهر سالم، به طور مداوم #محیط‌زیست #فیزیکی و #اجتماعی خلق می‌شود و بهبود می‌یابد.

📌منابع اجتماعی توسعه پیدا می‌کنند به نحوی که پتانسیل‌های مردم به گونه‌ای افزایش یابد تا یکدیگر را در اجرای کلیه وظایف زندگی و توسعه با حداکثر توان یاری رسانند.

@Shahr_Zanan

http://www.euro.who.int/en/health-topics/environment-and-health/urban-health/who-european-healthy-cities-network/what-is-a-healthy-city

#سوءاستفاده از #شبکه‌های #اجتماعی و أپ‌های موبایل؛ برای حفظ امنیت و زندگی بدون استرس آگاهی را گسترش دهیم.
‎کلاهبرداری از طریق چت‌های سکسی در اسکایپ؛ گزارشی تکان دهنده در بی بی سی برای حفظ امنیت و آرامش و زندگی در فضای بدور از #استرس لازم است که آگاهی در حوزه استفاده صحیح و کمتر خطر افرین از شبکه‌های اجتماعی و ابزارهای جدید موبایل را به ویژه میان نسل جوان گسترش دهیم. گزارش تکان دهنده بی بی انگلیسی در بخش shameonline
حاکی از آن است که چت‌های سکسی در اسکایپ قربانیان فراوانی در جوامع عربی داشته است. در اکثر مواقع ویدئوهای از قبل ضبط شده از شبکه های پورنورافیک برای مردان در این جوامع محافظه کار سنتی فرستاه می شود و سپس در ازاء اراسال نکردن ویدئوهای شان که در حالات سکسی از آنها ضبط می شود؛ از آنها درخواست پول می‌شود.
گزارش اتحادیه عرب نشان می‌دهد که حدود 30 هزار مرد در کشورهای حوزه خلیج فارس قربانی این گونه اخاذی ها بودند و حدالقل یک نفر از آنها به دلیل شرم و ترس خودکشی کرده است. در این گزارش یکی از مردان کلاهبردار تاکید می‌کند که این گونه کلاهبرداری کردن در کشورهای عربی راحتر است و مردان زیادی از هر قشر و حتی مذهبی ها در دام آنها گرفتار می شوند. همچنین در این گزارش تاکید شده که اکثرا قربانیان مبلغ مورد درخواست کلاهبرداران را می پردازند. تجارت هنگفتی در این حوزه برآورد شده است. گزارشگر بی بی سی می‌افزاید: #روابط جنسی در کشورهای عربی یک تابو است بنابراین اخاذی و کلاهبرداری با این گونه ویدئوها خیلی راحتر در این کشورها و برای مردان عرب رخ می دهد تا در کشورهای غربی. #آگاهی و #افزایش اطلاعات در زمینه روابط جنسی، آموزش خانواده‌ها، افزایش امنیت و کاهش استرس و عواقب بعدی را در جوامع با ملاحظات مذهبی و اخلاقی در پی خواهد داشت. منبع خبر: بی بی سی انگلیسی
https://t.center/Shahr_Zanan

#فضاهای_بی_دفاع_شهری
🔻یکی از مهم ترین مسائل شهری به ویژه در کلان شهرها، مسئله «جرم» و «ناامنی» است. همه ساله هزاران تن قربانی خشونت های پیدا و پنهان می شوند. تهدیدهای ناشی از دریافت و احساس ناامنی به وسیله اقشار مختلف اجتماعی به خصوص زنان، کودکان و سالمندان، در بسیاری از فضاهای شهری کشور ما امری انکارناپذیر است.
محققان عرصه جرم شناسی و مطالعات شهری به این نتیجه رسیده اند که با تأثیر گذاردن بر محیط فیزیکی و موقعیت بزهکار و بزه دیده، با هدف دشوار یا سلب نمودن امکان وقوع جرم و کاستن از جاذبه های محیطی بزهکاری می توان از آمار جرایم کاست.
#امنیت #اجتماعی و به طور کلی امنیت ارتباط مستقیمی با فضا و ساخت وساز شهری دارد.
فضاهای نامناسب شهری، فضاهای بی دفاع، محلات نا امن، شهرهایی با معماری صرفا مردانه، همه و همه از عوامل تهدید کننده امنیت شهری و اجتماعی هستند.
فضاهای شهری جرم زا تحت عنوان فضاهای بی دفاع شهری نیز یاد می شوند که به لحاظ تعریف می توان گفت نسبت به سایر فضاهای شهری قابلیت بیشتری برای بروز جرم دارند.
این فضاها محصول تعامل پیچیده ای هستند که فقدان موانع نمادین و واقعی، عدم تعریف حوزه ای مشخص و امکانات نظارتی اعم از نظارت طبیعی اجتماعی و فیزیکی، موجب شده میزان جرایم و آسیب های اجتماعی در آنها قابل توجه باشد. ویژگی اصلی فضاهای بی دفاع شهری، فقدان یا کاهش امکان نظارت اجتماعی و ایجاد امنیت برای وقوع انواع آسیب های اجتماعی و جرایم است.
چند مورد از کم ضررترین تا پر ضررترین کژکارکردهای فضاهای بی دفاع عبارتند از: حاشیه نشینی، کارتن خوابی، گذاشتن زباله، ادرار در فضای باز، تکدی، محل تجمع ولگردان، انواع سرقت ها، تعرض به دختران و زنان، و قتل.

نمونه‌هایی از فضاهای بی‌دفاع شهری می توان موارد زیر را برشمرد:
1- فضای بی‌دفاع ممکن است در تقاطع دو بزرگراه شکل گیرد. ظاهرا هر لحظه ده‌ها خودرو از محل عبور می‌کنند ولی آنها عامل مناسبی برای نظارت اجتماعی تلقی نمی‌شوند و چه بسا در روز روشن و در مقابل خودرو‌های عبوری گوشه‌ای از تقاطع دو بزرگراه، محلی ناامن برای حتی چند دقیقه باشد. در این فضاها رفت و آمد عابر پیاده محدود و عوامل دیگر نظارتی نیز وجود ندارند.

2- فضا‌های مجاور کاربری‌های بزرگ ولی کم‌رفت و آمد.
بطور مثال پیاده‌روی مجاور یک کارگاه بزرگ در بافت‌های شهری که می‌تواند در طول یک مسیر 200 متری فقط از یک دیوار یا نرده طولانی تشکیل شود.کافی است که در سوی دیگر خیابان هم شرایط مشابهی وجود داشته باشد مثلا رودخانه یا درختکاری بدون کاربرد اجتماعی. این فضا حتی اگر در مرکز بافت‌های شهری قرار داشته باشد، به دلیل فقدان عناصر نظارتی در ساعات کم رفت و آمد بهترین شرایط را برای مهاجمین فراهم می‌کند.

3- فضاهای مجاور ساخت و سازهای نیمه کاره و بخصوص رها شده. این فضاها اغلب جایگاه امنی برای خلافکاران است و طبعا کمینگاه مناسبی برای آنکه در ساعات کم رفت و ‌آمد مورد استفاده برای حمله قرار گیرد.

4- جنگل‌کاری هایی که از یک سو به حاشیه بزرگراه‌ها مجاور هستند و از سوی دیگر فضاهای مسکونی می‌باشد. عبور پیاده از فضای سبز فوق برای دسترسی سریع به بزرگراه(با هدف دسترسی سریع ) و انتظار برای استفاده از خودروهای عبوری جهت سفر نیز خود محل مناسبی برای سوءاستفاده مجرمین است.

تقسیم بندی انواع فضاهای بی دفاع شهری
مصطفی پودراتچی در پایان نامه خود با عنوان فضاهای بدون دفاع به شناسایی و دسته بندی انواع فضاهای بدون دفاع می پردازد. وی فضاهای بدون دفاع را با توجه به ساختار و فرم فیزیکی در قالب 10 گونه شناسایی می کند:
1. عدم ارتباط بین فرم وعملکرد فضا
2. نداشتن متولی یا عدم حضور مالک
3. عدم رویت بصری
4. کنج ها
5. زیرگذرها وزیر پله ها
6. ساختمان های نیمه تمام و رها شده یا متروکه
7. طرح های در دست اجرا
8. نبود روشنایی
9. فضاهای بدون کارکرد یا بدون کارکرد مناسب (از نظر زمانی)
10. سطوح فرو رفته و برآمده به صورت افقی یا عمودی

منبع:
درآمدی بر فضای بی دفاع شهری، مرتضی قلیچ و حسن عماری، تهران: تیسا، 1392
https://t.center/Shahr_Zanan

#همبستگی #اجتماعی ضرورت طرح‌های اجتماع‌محور:
به نظر می رسد علاوه بر نیاز به مداخلات بیرونی (پلیسی ، آموزشی، نوسازی و...) که می‌تواند هم زمان تاثیراتی مثبت و منفی در جهت ارتقا سطح امنیت و احساس آن داشته باشد، هر محله با توجه به تجارب زیستی ساکنین آن درجه ای از امنیت و احساس را در طول سال گ‌های شکل‌گیری و حیات آن محله داراست.
کشف این تجارب زیستی خود می‌تواند بسترهای درست مداخلات بیرونی را نیز نشان دهد. به علاوه سرمایه گذاری روی این تجارب زیستی آسیب های کمتر و دستاوردهای پایدارتری خواهد داشت.

الگوهای اجرا شده در بستر توانمندسازی اگرچه ضرورت خود را هیچگاه از دست نخواهند داد ولی توانمندسازی هر گروهی از یک محله می تواند به واکنش های مستقیم و غیر مستقیم از سوی دیگر گروه ها بینجامد. به علاوه تجربه نشان داده است که آموزش هایی که با تجارب زیستی ساکنین محله از جمله گروه‌های هدف طرح غریبه باشد نمی تواند در دراز مدت به خروجی های عینی منجر شود.
در مطالعات و تجارب جدید الگوی هم‌بسته شدن با اجتماع محلی راهکاری است که می تواند مشکلات احتمالی طرح های توانمند سازی را حل نماید.
همبستگی اجتماعی در حقیقت بر محور گفت و گو و شنیدن آنچه که واقعیت محله نام می گیرد استوار است. در این الگو به جای آنکه به گروه های هدف گفته شود که چه باید کرد؟ آنچه را که آنها در مواجهه با شرایط زیستی محله تجربه کرده و راه‌حل هایی در طی زمان برای خروج از بحران ها و مشکلات اتخاذ نموده اند؛ شنیده می‌شود و همبستگی در حقیقت با همین مکانیزم محقق می شود.
فرستنده مطلب: یکی از مخاطبان

https://t.center/Shahr_Zanan