چنین است رسم سرای سپنج یکی زو تن آسای و دیگر به رنج برین و بر آن روز هم بگذرد خردمند مردم چرا غم خورد رسم سرای ناپایدار هستی این گونه است، یکی از آن در آسایش و دیگری در رنج و سختی ست. میدانیم که زمان بر هر دوی این ها می گذرد و هیچ چیز پایدار و همیشگی نیست، پس انسان خردمند چرا باید افسرده و غمگین باشد. داستان : ماجرای رستم و هفت گُردان (گُرد : پهلوان) @shahnameh_kodakan