شعرانه_تهمینه📝

🍁
یاد بعضی نفرات
روشنم می دارد.
قُوّتم می بخشد
راه می اندازد
و اجاق ِکُهن ِسردِ سَرایم
گرم می آید از گرمی ِعالیِ دَمِشان.
نام بعضی نفرات
رزق روحم شده است.
وقت هر دل تنگی
سویِشان دارم دست
جُراتم می بخشد
روشنم می دارد.

#نیمایوشیج
با صدای
#عباس‌کیارستمی


@shaeranetahmine🍁

آسوده خاطرم که تو در خاطر منی
گر تاج می‌فرستی و گر تیغ می‌زنی
ای چشم عقل خیره در اوصاف روی تو
چون مرغ شب که هیچ نبیند به روشنی
شهری به تیغ غمزه خونخوار و لعل لب
مجروح می‌کنی و نمک می‌پراکنی
ما خوشه چین خرمن اصحاب دولتیم
باری نگه کن ای که خداوند خرمنی
گیرم که برکنی دل سنگین ز مهر من
مهر از دلم چگونه توانی که برکنی
حکم آن توست اگر بکشی بی‌گنه ولیک
عهد وفای دوست نشاید که بشکنی
این عشق را زوال نباشد به حکم آنک
ما پاک دیده‌ایم و تو پاکیزه دامنی
از من گمان مبر که بیاید خلاف دوست
ور متفق شوند جهانی به دشمنی
خواهی که دل به کس ندهی دیده‌ها بدوز
پیکان چرخ را سپری باشد آهنی
با مدعی بگوی که ما خود شکسته‌ایم
محتاج نیست پنجه که با ما درافکنی
سعدی چو سروری نتوان کرد لازم است
با سخت بازوان به ضرورت فروتنی

#حضرت‌سعدی✍
غزل ۶۰۲

وزن شعر؛
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

آوا: #استادسعید_لسان 🎤
پاییز ۱۴۰۳

@shaeranetahmine🍁
‌

🍁
‌
«ترنج»ها مرا غمگین می‌کنند
که نامشان، «رنج» را کنار «تـُ» آورده.
تو رنجت را به من بده.
تو نارنج باش.

#عصرآدینه‌تان‌دلنشین

@shaeranetahmine🍁

🍁

#داستان_کوتاه

راستش ما سرِ جمعه کلاه میگذاشتیم!
و از همان دمِ صبح مینشستیم به حرف!
جمعه ها حرف هایمان تمامی نداشت و حواسِ ساعت و ثانیه یکجوری پرت میشد که وقتی به خودمان می آمدیم نیم ساعت بیشتر به قرار نمانده بود و بقیه ی حرف ها موکول میشد به پیاده رُویی که انتظار قدم هایمان را میکشید.
دست خودم نبود و از وقتی میدیدَمَش فقط سعی میکردم حرف هایی بزنم که بخندد.
که روی لبهای صورتی کمرَنگَش لبخند بنشیند.
از آن لبخند هایی که چند دفعه ای باعث شده بود این عکاسانِ خیابانیِ بی ملاحظه و خوش ذوق جلویمان را بگیرند که میشود مقابل لنزِ دوربین ما بخندید!!؟

اما به کافه که میرسیدیم و نگاهم را که زُل میزد ورق بر میگشت و میشدم شاعرِ چشمانِ مست و خواب آلودش و وادارش میکردم خط به خطِ چتِ دیشب را...
چتِ دیشب ساعت دو به بعد را ! برایم بخواند  تا دلم ضعف برود برای خجالت کشیدن اش
برای لپ های سرخ شده اش!
بعد از کافه هم تا خانه همراهی اش میکردم و جلوی درب طلب بوسه داشت...
طلب بوسه جهت رفع خستگیِ لبهایش!
لبهای صورتیِ کمرنگ!
درخواست بوسه داشت و وسط کوچه دو سه بوسه مهمانش میکردم.

و جمعه تا به خودش بیاید ما داشتیم تویِ رختخواب خستگیِ پرحرفی های طول روز را  دَر میکردیم و خوابِ روئیاهامان را می دیدیم.
اینکه بعد از رفتنت چه شد و شدم بماند!
فقط آخرِ هر هفته به این نتیجه میرسم
صبح یا عصر زیاد فرقی نمیکند
دلتنگیِ جمعه از جایی شروع میشود
که دهانت پر از حرف است برای گفتن
اما کسی را نداری برای شنیدن...

#علی_سلطانی

@shaeranetahmine🍁

🍁
#گوینده‌بانوتهمینه

#رادیواینترنشنال‌رز
‌

🍁

«از آشیون دل کندن و رفتن که آسون نیست»

ترانه‌ی «وای دلم تنگه» با صدای
#زنده‌یادبانومهستی
تقدیم می‌شود به همه‌ی همراهان همیشگی

امروز بیست و پنجم آبان ماه زادروز بانوی آواز گل‌ها و دل‌ها، خدیجه دده‌بالا با نام هنری "مهستی" است.
روحش شاد و یادش گرامی❤️

@shaeranetahmine🍁
‌

بانوجان روحت شاد❤️🦋❤️

صیقل روح 👌🌹

#پیمانه
#زنده‌یادبانومهستی

ترانه : #همامیرافشار
آهنگ : #جمشیدشیبانی
تنظیم : #کاظم_رزازان


خدیجه دَدِه‌بالا یا افتخار دَدِه‌بالا(۲۵ آبان ۱۳۲۵ – ۴ تیر ۱۳۸۶)که با نام هنری مهستی شناخته می‌شد، خوانندهٔ موسیقی سنتی و پاپ ایرانی بود. او در طول بیش از چهار دهه فعالیت بیش از ۲۰۰ ترانه اجرا کرد. مهستی دارای گسترهٔ صوتی متزوسوپرانو بود. او ابتدا توسط اکبر گلپایگانی کشف شد و در ۱۸ سالگی نیز با پرویز یاحقی آشنا شد و در سن ۲۰ سالگی اولین اجرای خود به نام «آنکه دلم را برده خدایا» (گل‌های رنگارنگ شماره ۴۲۰) را منتشر کرد که در مقام شوشتری اجرا شده بود.

#زادروزت‌خجسته‌بانودردل‌ماندنی‌من❤️👏❤️

@shaeranetahmine🍁
‌

🍁
عقرب زلف کجت با قمر قرینه
تا قمر در عقربه کار ما چنینه

کیه کیه در می‌زنه من دلم می‌لرزه
درو با لنگر می‌زنه من دلم می‌لرزه

ای پری بیا در کنار ما جان خسته را مرنجان
از برم مرو، خصم جان مشو، تا فدای تو کنم جان . . .


#ناصرالدین_شاه_قاجار
#بانو_استاد_سیمامافیها

@shaeranetahmine🍁