#برای_شهر_مهرگان_کدک،
#یا_سیمرە،
#یا_درەشهر_امروزی_معروف_بە_کلک#کَلِک"
نازنین شهر باستانی من
خفته در زیر توده های خاک
با هزاران دلاور خاموش
با هزاران دلاور بی باک
شهر غمگین و دلشکسته ی من
یال و کوپالت از چه ریخته است
تارو پود قشنگ رونق تو
از چه رو اینچنین گسیخته است
سنگ ها، خشت ها، گچ و ساروج
#چارطاقی، معابری خاموش
توی آن کوچه ها منم اینک
با خیال تو عابری مدهوش
به همین سنگ هات می بالم
به همین خشت های جامانده
به دهان قصیده ساز
#کورکه ز فریاد شوق وا مانده
به همین سنگ ها که فریادی ست
مانده از قرن ها فراموشی
آه ای
#مهرگان_کدگ، هرگز
سهم یادت مباد خاموشی
ای شکوه گذشته هایی دور
ای بلندای افتخار من
شهر من، خاک من، دیار من
عشق من، ارج و اعتبار من
روزگاری حیات جاری بود
در تو ای شهر ماندەدریادم
در تویی که هنوز با یادت
در خرابات خویش آبادم
روزگاران پر ز شوکت تو
شهرمن ، آە،
#مهرگان_کده_امای وطن ای امید و خانه ی من
به جهان با تب تو آمده ام
تو که در روزگار پر رونق
بوده ای جشنگاه اجدادم
با غرور و وقار و زیبایی
عاشقی را تو داده ای یادم
از تو برخاستند مردانی
بی گمان سرفراز چون
#بهراماو که چندی زمام
#ایرانشهربود در دست و بازوانش رام
وطن
#هرمزان، قلمرو او
وطن آن دلیر ایرانی
او که بعد از اسارتش آموخت
به عرب راه و رسم دیوانی
روزگاری دگر رسید و هنوز
جام شهری بزرگ در دستت
روزگاری که آن مهاجم نیز
از زمان ورود شد مستت
#سیمره، خانه ی همیشگی ام
#سیمره، ای عروس خوش منظر
غافل از اینکه در پس دوران
بر سر راه تو شبی دیگر
در کمین مانده، جانگزا، آری
آن زمین لرزه های ویرانگر
آه ای سرزمین خسته ی من
جنگجوی غریب سینه سپر
بعد از آن خوابهای آشفته
همچو پیری که خم شده پشتش
در نگاهش غمی غریب و بزرگ
یک وجب خاک سرد در مشتش
آه ای شهر من، امید منی
در جهانی که هیچ یارم نیست
در جهانی که آه، مدت هاست
یاوری چون تو در کنارم نیست
بعد از آن قرن ها سکوت، مرا
با خروشی دگر به شوق آور
خسته ام از سکوت طولانی
از نگاهی غریب و بی باور
ای کبیر بلندقامت من
شعرهای مرا به یاد سپار
شوق ها را بر آسمان حک کن
رنج ها را به دست باد سپار
نازنین شهر باستانی من
تا ابد شاد و سرفراز بمان
در شتاب همیشه ی تاریخ
مادری خوب و قصه ساز بمان
#احمد_زینی_وند@shaeraneDareshahr
