🔹فقر آموزشی در ایران
گزارش «فقر آموزشی در ایران» از مجموعه گزارش‌های فقر چندبعدی است که در تابستان ۱۴۰۰ در دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار، و رفاه اجتماعی منتشر شده است.
در بخش اول گزارش وضعیت فقر آموزشی در ایران براساس شاخص‌هایی نظیر نرخ بازماندگی از تحصیل، نرخ عدم برخورداری از مدرک ابتدایی در گروه سنی ۱۷-۱۲ سال، نرخ عدم برخورداری از مدرک متوسطه برای گروه سنی ۲۴-۱۸ سال، میانگین نمرات آزمون نهایی، و وضعیت دانش‌آموزان در آزمون‌های تیمز و پرلز بررسی شده است.
در این گزارش مجموعه‌ای از عوامل مستقیم مربوط به خانوار (نرخ فقر پولی کودکان، سطح تحصیلی والدین، کمبود منابع یادگیری در خانه، دوزبانه‌بودن کودک، نرخ پوشش پیش‌دبستانی، و وضعیت فقر در خانوار) و عوامل مستقیم مربوط به مدرسه (نرخ دسترسی به یارانه و شبکۀ اینترنت، تراکم کلاس، تراکم فقر، نسبت دانش‌آموز به معلم، سطح تحصیلات معلمان، وضعیت عوامل مؤثر بر فقر در محیط مدرسه) بررسی شده است.
برخی از یافته‌های گزارش به شرح زیر است:
🔸در سال ۱۳۹۸ نزدیک به ۳۰ درصد جمعیت ۲۴-۱۸ سال فاقد مدرک تحصیلی متوسطۀ دوم بوده‌اند.
🔸میانگین نمرات آزمون‌های نهایی پایۀ دوازدهم در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ حدود ۱۲.۶ بوده است: میانگین علوم انسانی ۱۰.۷۵ (بالاترین استان ۱۳.۶ و پایین‌ترین استان ۸.۷)، میانگین علوم تجربی ۱۳.۷۷ (بالاترین استان ۱۵.۵ و پایین‌ترین استان ۱۲.۷)، میانگین ریاضی-فیزیک ۱۳.۲۸ (بالاترین استان ۱۵.۰۵ و پایین‌ترین استان ۹.۵۳)، میانگین معارف ۱۲.۸۵ (بالاترین استان ۱۶.۲ و پایین‌ترین استان ۸.۵۷).
🔸براساس برآوردهای مختلف بین ۲۵ (براساس اطلاعات پایگاه رفاه ایرانیان) تا ۳۸ درصد (براساس داده‌های هزینه-درآمد خانوار مرکز آمار ایران) کودکان زیر ۱۸ سال در خانوارهای زیر خط فقر مطلق زندگی می‌کنند.
🔸براساس داده‌های ۲۰۱۹ آزمون تیمز، ۲۵ درصد دانش‌آموزان پایۀ چهارم و ۳۱ درصد دانش‌آموزان پایۀ هشتم منابع کمی برای یادگیری در خانه (اینترنت، کتاب، تحصیلات والدین) دارند. متوسط بین‌المللی این شاخص در بین ۵۴ کشور آزمون حدود ۸ درصد بوده است.
دانلود متن کامل گزارش
@omidi_reza
