سیری بر مسائل وادبیات زنان.

‍ 🔖 میزگرد سیاسی مردان

✍ پیام خدابنده‌لو


🔺امشب مهمانی است مردها نشسته اند و میزگرد سیاسی راه انداخته اند.

🔸 موضوع میزگرد: جنبش زن زندگی «آزادی» در چه مسیری است؟

▫️خوش می‌گذرد، حس می‌کنند چه حرف‌های مهمی می‌زنند. در وسط جلسه بساط چای و میوه و شیرینی به پا است. آیا مردها لازم است جلسه را ترک کنند؟ خیر!

🔺زنان بشقاب می چینند، زنان شیرینی را در بشقاب می‌چینند، زنان میوه‌ها را در بشقاب می‌چینند، زنان میوه‌ها را پوست کنده در بشقاب می چینند! چه بهتر از این؟ می‌خوریم و از عملکرد اپوزیسیون می‌گوییم و سیاست‌های حکومت و تحریم‌ها.

🔸این تصویر برایتان آشنا نیست؟
🔸یا بهتر است بگویم چقدر پیش آمده چیزی غیر از این تصویر را ببینید؟

🔺وقتی قرار است تعداد مهمانان شمرده شوند، زنان هم به حساب می آیند. خب آنها هم قرار است غذا بخورند و نوشابه بنوشند اما زنان قرار است پذیرایی هم بکنند و ظرفها را هم بشورند آنها خدمتکاران رایگان مهمانی شده اند.

◽️بحث داغ سیاسی ادامه دارد و احساس روشنفکر بودن در این مردها، بیداد می‌کند. مطالبات جنبش «زن زندگی آزادی» چیست؟ هر کسی نظری دارد.

🔺حالا فکر کنید ناگهان یک مرد بحث را قطع کند بلند شود برود به آشپزخانه و ظرف‌ها را بردارد و شروع به شستن کند. او «ضد حال جمع است. چند نفر به او غر می‌زنند، چند نفر به او متلک می اندازند، چند مرد دیگر پچ پچ می‌کنند و او را مسخره می‌کنند.

🔺ظرف شستن مرد چیزی نبوده که انتظارش را داشته باشند. مرد باید خیلی دردها را تحمل کند. سخت است خیلی سخت! اما سخت‌تر از آنچه زنان دارند تحمل می‌کنند؟

▫️مرد باید «مسخره شدن» را به جان بخرد و بساط گرم بحث بقیه را به هم بزند. او خودش خوب می‌داند که بهانه‌هایش، قابل قبول نیست. او مسئول است. او غذا خورده و ظرف کثیف کرده. نه غذا خود به خود پخته شده و نه ظرف خود به خود تمیز می‌شود.

🔺او دیگر زنان را کارگران رایگان مهمانی نمی‌داند. حتی اگر بقیه مردهای میزگرد زنان را کارگر رایگان بدانند.
کانال
#سیری_برمسائل_وادبیات_زنان
@seyribar 💫
•~🍃🌸🌼🍃~•

#مردان_فمینیست
#کار_خانگی
#مشارکت
#کار_خانگی_زنانه_نیست
#زن_زندگی_آزادی

🔶🔷🔶

روزی روزگاری در نیویورک: مردانی که مدافع حقوق زنان شدند 🔻

✍ فرناز سیفی

📍در آوریل ۱۸۹۹، سوزان بی. آنتونی، فعال مدافع حق رأی زنان در ایالات متحده‌ی آمریکا که نقشی بسزا در پیشبرد مطالبه‌ی حق رأی داشت، در گردهمایی «انجمن ملی زنان آمریکایی مدافع حق رأی» در میشیگان، نامه‌ی الیزابت کدی استانتون، دوست و مبارز همراه سال‌های سال خود را خواند. استانتون با تأکید بر کمبود چشمگیر همراهی و حمایت مردان از مطالبه‌ی حق رأی زنان و بیش از نیم‌قرن مبارزه‌ی آنها، نوشته بود: «تأسف‌بار است که مردان این‌همه سال دیدند ما زنان چطور در حال مبارزه و هزینه‌دادن‌ایم، و این‌چنین شمار اندک و ناچیزی از آنها به حمایت ما آمدند. مردان نفهمیدند که این مبارزه‌ و هدفی برای همه‌ی ماست و نه‌فقط زنان.» کدی استانتون سه سال بعد در حالی از دنیا رفت که غمگین، ناامید و خسته بود. در یکی از آخرین اظهارنظرهای خود گلایه کرد که همه‌ی عمرت را صرف مطالبه و خواسته‌ای می‌کنی و در یک‌قدمیِ مرگ می‌بینی هنوز هیچ… هنوز جان‌کندن برای همان مطالبه بدون نتیجه‌ی ملموس.

♦️اگر الیزابت کدی استانتون یک دهه‌ بعد از گردهمایی میشیگان زنده بود، لابد دل‌گرمی بیشتری را تجربه می‌کرد. او می‌توانست شاهد این اتفاق خوشایند باشد که در نیویورک «اتحادیه‌ی مردان مدافع حق رأی زنان» شروع به کار کرده است. مردانی که اتفاقاً اغلب بانفوذ، شناخته‌شده، ثروتمند و خوش‌نام بودند و در سیاست، تجارت و حتی مذهب در آمریکا نفوذ داشتند. کتاب مردان مدافع حق رأی زنان: چطور زنان از مردان برای دستیابی به حق رأی بهره بردند، نوشته‌ی بروک کروگر، مدرس روزنامه‌نگاری در دانشگاه نیویورک، به بررسی نقش و تأثیر مردان آمریکا در آخرین سال‌های مبارزه‌ی طولانی زنان برای کسب حق رأی پرداخته است.

🔶 گرچه کروگر این کتاب را با تمرکز بر «اتحادیه‌ی مردان مدافع حق رأی زنان در نیویورک» نوشته، اما از این گروه فراتر رفته و نگاهی هم به گروه‌های ریزودرشت مردان مدافع حق رأی زنان در سراسر آمریکا داشته است. تحقیقات او نشان می‌دهد که این مردان چطور در آخرین دهه‌ی مبارزات حق رأی، با یکدیگر ارتباط جدی‌تری برقرار کرده و چطور حتی بر رویه‌ی وودرو ویلسون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در مواجهه با مبارزات زنان تأثیرگذار بودند. ویژگی مهم این گروه‌های مردان این بود که هرچند مستقل کار می‌کردند، اما شیوه‌های مبارزه و حمایت را از زنان مبارزی فرا می‌گرفتند که سال‌ها در این راه خاک خورده و هزینه داده بودند. این مردان برخلاف رویه‌ی رایج در بسیاری جنبش‌های اجتماعی، نیامده بودند تا «رهبریِ» مبارزه را در دست بگیرند و خط‌مشی تعیین کنند بلکه هوشیارانه متوجه و مراقب بودند که کار اصلی را زنان انجام می‌دهند و آنها همراه و حامی‌اند و بس.

📍 ۶ مه ۱۹۱۱ روزی است که در آن اتفاق تازه‌ای رخ داد. از خیابان ۵۷ نیویورک، صف طویلی از مردان ــ رسانه‌های وقت، شمار جمعیت را بیش از سه‌هزار و پانصد نفر تخمین زدند ــ شروع به راهپیمایی و تظاهرات کردند و به خیابان پنجم رسیدند. مردانی که به فراخوان «اتحادیه‌ی‌ مردان مدافع حق رأی زنان در نیویورک» دراین تجمع شرکت کرده بودند. مردانی که پزشک، وکیل، آرایشگر، آشپز، هنرمند، نویسنده، راننده‌ی تاکسی، کارمند، سیاست‌مدار، اقتصاددان، کشیش، خاخام، کنشگر مدنی، معلم و… بودند. در دو طرف خیابان، مردان زن‌ستیزِ دیگری ایستاده بودند و با فریاد این مردان را مسخره می‌کردند: «بپا دامن‌ات از پایت نیفتد!» و «اگر این‌جا رژه نروی، شام جلویت نمی‌گذارند‌!» و...

🔶 رسانه‌ها فردای آن روز نوشتند که در تمام مسیر راهپیمایی که نزدیک به چهار کیلومتر بود، مردان تجمع‌کننده تمسخر و تحقیر شدند، به صورت‌هایشان تف شد، گاهی چیزی به سمت‌شان پرتاب شد و… اما هیچ‌کدام دست از راهپیمایی برنداشتند و تمام مسیر را طی کردند. رسانه‌ها به تحقیر به این مردان لقب «Suffragents» داده بودند (در برابر واژه‌ی suffragette که به معنی زن مدافع حق رأی است). اما این مردان نه‌تنها تن به جنسیت‌زدگیِ رسانه‌ها ندادند، بلکه از این لقب استقبال کردند. بروک کروگر که خود استاد روزنامه‌نگاری است، با موشکافی دقیق در آرشیوها جست‌وجو کرده و مدارک و منابع بسیاری را از دل رسانه‌های سراسر آمریکا، کانادا و بریتانیا بیرون کشیده که به گروه‌های مردان حامی حق رأی زنان اشاره کرده‌اند. او کتاب را به شیوه‌ی روایت خطیِ تاریخی نوشته است. یکی از ویژگی‌های چشمگیر کتاب انبوه دست‌نوشته‌ها، بریده‌های جراید، تصاویر کمیاب از گردهمایی این مردان و معرفی بسیاری از مردان بانفوذی است که به عضویت این لیگ‌ها درآمدند. این کتاب گنجینه‌ای باارزش از اسناد و مدارک بخشی از تاریخ مبارزات حق رأی زنان آمریکا است که پیش‌ازاین مغفول بود./؛ نشر آسو

@seyribar💫
•~🍃🌸🌼🍃~•

#مردان‌_فمینیست
#مردان_کنار_زنان

🔶🔷🔸

🔶 مردان در برابر خشونت مسئولیت دارند

🔻روی آوردن مردان انگلیسی به کنشگری علیه خشونت جنسیت‌محور پس از قتل دو زن


🔴 متخصصان می‌گویند قتل سارا اورارد و سابینا نسا در انگلیس، به نقطه عطفی برای مسئولیت‌پذیری مردان در ارتباط با خشونت مردانه تبدیل شده است. سازمان «فراتر از برابری» در طی دو هفته پس از قتل سارا اورارد، با ۱۵۰ مرد داوطلب که تقاضای همکاری داشتند، مواجه شده است. پیش از آن میانگین پیوستن مردان به این تشکل، دو مرد در یک هفته بوده است.

🟢 دنیل گینس مدیر اجرایی این سازمان می‌گوید روز‌به‌روز مردان بیشتری متوجه می‌شوند که برای مقابله با خشونت، این که صرفا خودشان آدم خوبی باشند و خشونت نکنند، کافی نیست و تمامی مردان در مقابل خشونت مسئولند. گینس ادامه می‌دهد:

🧩«من هرگز مردی را ندیدم که وقتی پای شوخی‌های ضدزن و جنسیت‌زده به میان می‌آید، مشارکت یا سکوت نکرده باشد. این رفتار به شوخی‌کننده مشروعیت می‌دهد و نگرش‌های جنسیت‌زده را عادی‌سازی می‌کند و در نهایت همین نگرش‌هاست که به خشونت علیه زنان منجر می‌شود‌. خشونت یک طیف است و این شوخی‌های به‌ظاهر بامزه و بی‌خطر، یک سر این طیف قرار می‌گیرد.»

🟠 «مایکل کونروی»، بنیانگذار یک گروه محلی به نام «مردان عمل»، هم معتقد است:

🧩 «من ممکن است به شخصه "مرد خوبی" باشم و هرگز خشونت نکنم. اما خشونت مردانه مربوط به شخص من نیست. مسئله‌ای جمعی است و ما همگی در مقابلش مسئولیت داریم. ما مردان هرکدام به نوعی تا خرخره در نگرش‌های زن‌ستیزانه شریکیم. پس همه موظفیم که فعالانه علیه وضع موجود فعالیت کنیم.»

🟡 «دیوی تامپسون»، مدیر کارزار خیریه «روبان سفید اسکاتلند» گفت: «بسیاری از مردان می‌دانند که در ساعات تاریک شب و در گذرگاه‌های خلوت، اگر با فاصله کم پشت یک زن راه بروند ممکن است موجب ارعاب او شوند و به همین دلیل حواسشان به این موارد هست و مسیر خود را تغییر می‌دهند یا سرعتشان را کم می‌کنند. اما این اقدامات فردی کافی نیست و بار مسئولیت را از دوش آنها بر‌نمی‌دارد. باید برای ایجاد فضایی تلاش کنیم که حضور یک مرد در مجاورت زن در مکان‌های تاریک و خلوت رعب و وحشت ایجاد نکند.» تامپسون ادامه می‌دهد: «مردان باید فضاهای اجتماعی را برای مردان زن‌ستیزی که گمان می‌کنند رفتارهایشان پذیرفته است، تنگ کنند. وقتی فضا از آنها گرفته شود بالاخره متوجه می‌شوند که رفتارهایشان عادی و مقبول نیست.»

🧩 جیمز مک‌کان، هم‌بنیانگذار سازمان «پروژه مردان فمینیست» می‌گوید: «ما چاره‌ای به جز پا به عرصه فعالیت گذاشتن نداریم. ما باید مسئولیت بپذیریم و برای تغییر تلاش کنیم.»

🔴 سازمان «پروژه مردان فمینیست»، پس از به راه افتادن جنبش می‌تو و با هدف درگیر کردن مردان پایه‌گذاری شده است. این سازمان کارگاه آموزشی برای مردان برگزار می‌کند و برای آنها از جامعه‌پذیری مردسالارانه، نرم‌ها و نقش‌های جنسیتی، مردانگی سمی و ضرورت بازبینی در مردانگی غالب می‌گوید. البته برگزارکنندگان این کارگاه‌ها تاکید دارند که بازبابینی در مردانگی‌های مرسوم و غلبه بر سال‌ها جامعه‌پذیری، فرایندی ساده و کوتاه‌مدت نیست اما تلاش می‌کنند که مردان را بر منفعتی که از مردسالاری می‌برند واقف کنند و به آنها نشان بدهند که چگونه هنجارهای مردسالارانه را بازتولید می‌کنند، حتی اگر به طور مستقیم مرتکب خشونت علیه زنان نشده باشند.

#مردان_فمینیست
#مردان_کنار_زنان
#مردانگی
#مردانگی_سمی

@seyribar 💫
•~🍃🌸🌼🍃~•