#سبزه_کشمیر_ما یا
#سرو_کشمر_ما ؟!
حتما تصنیف مشهور قدیمی «سبزه کشمیر ما» در مایه
#دشتی با صدای
#حسین_همدانیان و در زمان جنگ با صدای
#فتانه و
#جلال_همتی و
#مرتضی و ... را شنیده اید . اما ایا سبزه کشمیر ما غلط است و سرو کشمر صحیح است ؟
سبزه کشمیر یعنی هندی های زیبای منطقه کشمیر که سبزه رو هستد اما چیزی که
#حسین_همدانیان می گوید
#سرو_کشمر است، آن سرو بلند مقدس
#زردشتی ایرانی که اعراب مسلمان آن را نابود کردند . فراموشی تاریخی و احتمالا یک اشتباه شنیداری باعث شده سرو کشمر بعدها سبزه کشمیر شنیده شده باشد و این غلط مصطلح به همین شکل رواج پیدا کرده باشد. اما سرو کشمر چیست؟
#درخت_سرو از دیرباز نماد و نشان ایران باستان بوده. این که در قالبها، فرشها و نگارهها نقش سروهای شاخه برگشته بسیار دیده میشود، بقایای آثار همان سنت ملی است. به ویژه سر خمیده نشان سرو، که نشانه دشواریهایی است که در سراسر تاریخ سر او را خم کرده اما در مقابل انیران کمر خم نکرده و استوار است. سرو کشمر یا سرو مقدس زرتشت درختی بوده که به باور
#زرتشتیان به دستور زرتشت در
#کشمر ( یا
#کاشمر ) کاشته شده بود.کشمر هم اکنون روستایی است در استان خراسان رضوی، شهرستان بردسکن، بخش مرکزی، دهستان کنارشهر . این درخت بسیار زیبا و بزرگ بود و مورد تقدس مردم، چندان که آوازه ش به متوکل خلیفه عباسی رسید خلیفه به بریدن آن به خواجه ابوالطیب عامل نیشابور به همراه درودگری نیشابوری و آوردنش به جعفریه فرمان داد.
زرتشتیان آن شهر پیشنهاد کردند که در برابر نبریدنش، ۵۰۰۰۰ سکه زر بپردازند. اما این پیشنهاد پذیرفته نشد و سرو کهنسال را بریدند و برای خلیفه به بغداد بردند. یک روز پیش از رسیدن درخت به بغداد، متوکل به قتل رسید و این مطابق پیش گویی زرتشت بود که گفته بود هر که این درخت را ببرد، کشته خواهد شد. گفتهاند این سرو در زمان قطع شدن بیش از ۱۴۰۰ سال عمر داشت.
روایت است که سرو کشمر را
#اشو_زرتشت ، آن را با دست خود از بهشت آورده و در زمین کشمر کاشتهاست.
#فردوسی در این باره سروده:
یکی شاخ سرو آورید از بهشت
بدروازه شهر کشمر بکشت
در کتاب «دانشنامه مزدیسنا» نوشته انوشهروان دکتر
#موبد_جهانگیر_اشیدری آمده:
گویند اشو زرتشت، دو درخت سرو به طالع سعد در دو محل به دست خود کاشت، یکی در دهکده
#کشمر و دیگری در دهکده
#فریومد از روستاهای توس (طوس) خراسان. به مرور این درخت بلند و ستبر و پرشاخ شده و دیدن آن موجب شگفتی بینندگان میشد. چون وصف این سروها در مجلس متوکل عباسی، بیان شد، به خاطر محو فرهنگ ایرانی که در آن زمان دیگر بروی نقشه وجود نداشت دستور داد آن سرو را قطع کرده، به بغداد بیاورند. این فاجعه تا قرن ها خاطره جمعی ایرانی ها را می فشرد . در فروردین ۱۳۹۷ غزلی از
#شفیعی_کدکنی در رثای نمادین قطع این درخت در مجلهٔ بخارا منتشر شد که مطلع آن از این قرار است:
آسمان تیره شد آن سبز چو بر خاک افتاد
شیون و همهمه در گنبدِ افلاک افتاد
توضیح مصرع دوم این بیت : در کتاب «ثمارالقلوب خواجه ابومنصور ثعالبی» چنین نوشته :
چون سرو را بریدند در آن حدود زمین بلرزید و کاریزها و بناهای بسیار خلل کرد و نماز شام انواع و اقسام مرغان بیامدند چندان که آسمان پوشیده گشت و به انواع اصوات خویش نوحه و زاری میکردند بر وجهی که مردمان از آن تعجب کردند و گوسفندان که در ضلال آن آرام گرفتندی همچنان ناله و زاری آغاز کردند. پانصد هزار درم صرف افتاد در وجوه آن تا اصل آن درخت از کشمر به جعفریه بردند و شاخها و فروع آن بر هزار و سیصد اشتر نهادند.
آشوب هند، فتنهٔ چین، آفت ختا
خورشید روم، ماه ختن،
#سرو_کشمر#قاآنیبه چهر و سیما فرزند ماه گردونی
به قد و بالا مانند
#سرو_کشمری#محمدتقی_بهار@seyribar 💫•~
🍃🌸🌼🍃~•