پروانه امیرافشاری مشهور به
#حمیرا در سال ۱۳۲۳ در شهر تهران به دنیا آمد. وی از خانوادهٔ بانفوذ و سرشناس
#امیرافشاری، که اصالتی آذری دارند، است.
پدرش از زمینداران بزرگ زنجان بود. پدر حمیرا مالک ۱۵۰ قریه و روستا در منطقهٔ شمال غرب ایران بود.
از همان دوران کودکی حمیرا، خانهٔ آنها به افتخار افراد بانفوذ حکومتی، شاهد مراسم بزرگ با حضور هنرمندان نامیِ آن زمان، مانند
#قمرالملوک_وزیری،
#روحانگیز،
#بنان،
#ملوک_ضرابی و بسیاری دیگر بود که همین انگیزهٔ اولیهٔ دختر خانواده برای روی آوردن به آواز شد.
حمیرا، به دور از چشم پدر و با تشویق همسر روشنفکر و تازه از آلمان بازگشتهٔ خود، با نامنویسی در آزمون صدا در شورای رادیوی آن زمان، باعث حیرت و تحسین اعضای شورا شد و پس از آن تحت آموزش
#علی_تجویدی و
#ملوک_ضرابی قرار گرفت.
وی دو سال بعد در ۱۸سالگی به یک خوانندهٔ تمامعیار تبدیل شد.
در همان سن آوازی را در دستگاه سهگاه با آهنگسازی
#علی_تجویدی و شعری از
#بیژن_ترقی به نام "صبرم عطا کن" را اجرا کرد که در کتاب ترانههای ماندگار این اثر به ثبت رسیده است.
وی به علت مخالفت پدر با نام مستعار
#حمیرا فعالیت خود را آغاز کرد اما پدرش صدای دختر خود را میشناسد و چون آوازهخوان بودن دخترش را دور از شان خانوادگی خود میبیند، همه صفحات موجود در بازار تهران را خریداری کرده و در خانه خود انبار میکند؛ و همین علت باعث کمیابی صفحات صدای حمیرا در آن زمان میشود.
بعد از یک سال درطی یک سفر اروپایی که برای پدر حمیرا پیش میآید، حمیرا که از حمایت مادر خود برخوردار بود به کار خود ادامه میدهد.
دومین اثر مشترک حمیرا، تجویدی و ترقی ترانهای به نام "سرگردان" در گوشهٔ موالیان از گوشههای مهجور دستگاه همایون است.
"پشیمانم" بعداً ساخته شد که بهدلیل مدولاسیون زیبایی که از همایون به سهگاه تغییر مقام میدهد و بازمیگردد، باعث تحول عظیمی در موسیقی سنتی ایرانی میشود.
پدر وی با آگاهی از اثر جدید دختر خود، وی را از خانه طرد و از ارث محروم میکند.
بعد از آن وی مدتی را در خانه پسرعمویش که همسر
#هما_میرافشار ترانه سرای معروف بود به سر برد تا آنکه با استاد
#پرویز_یاحقی ازدواج میکند.
حمیرا مدت ۸ سال همسر آهنگساز بنام ایرانی،
#پرویز_یاحقی بود که در این دورهٔ زناشویی، آثار ماندگاری را خلق کرده اند.
حمیرا بعد از چند سال، بهدلیل مشکلات ویژهای که برایش در زندگی پیش آمد، از
#پرویز_یاحقی جدا شد.
بعد از طلاق ارتباط هنری حمیرا با پرویز یاحقی بهطور کامل قطع میشود.
همسر سوم وی، که تاجر کراوات بود، پس از انقلاب عملاً بیکار شد.
حمیرا تا اواسط سال ۶۰ خورشیدی در تهران ماند در اواخر سال ۱۳۶۰ به تنهایی به همراه دختر دو سالهاش، هنگامه، از مرز افغانستان از ایران خارج شد و به پاکستان رفت؛ از آنجا به اسپانیا و پس از آن به کاستاریکا در آمریکای مرکزی رفت.
وی در کاستاریکا دچار افسردگی شدید شد. به صورتی که مدت یک سال تحت درمان روانپزشک بود. شوهر وی در این میان بدون توجه به همسر و فرزندش مستقیماً به آمریکا مهاجرت کرد.
حمیرا با کمک همسر پسر عمویش، هما میرافشار، به ایالت کالیفرنیا مهاجرت کرد و با حمایت
#احمد_مسعود کار هنری خود را از سر گرفت.
در سال ۷۸ خورشیدی به تومور مغزی دچار شد که بهصورت معجزهآسایی از اتاق عمل نجات یافت. وی هماکنون در شهر لس آنجلس زندگی میکند.
@seyribar 💫نوع صدای
#حمیرا طبق گفته استادش
#علی_تجویدی در محدوده آلتو با قابلیت سوپرانو از ابتدا زیر تا بم قرار میگیرد و از بهترین و کمیابترین نوع صدا میباشد.
او شش دانگ کامل صدا را دار است. تحریرهای آوازی وی کاملاً واضح و زیبا و پر قدرت ادا میشود.
با تکیه بر نظر استادان فن، حمیرا توانست با ارائهٔ اثری به نام "صبرم عطا کن"، سبک تازهای را در موسیقی سنتی ایران در موسیقی کلاسیکِ دههٔ ۴۰ پایهگذاری کند و طراوت و تازگی خاصی به موسیقی سنتی ایران ببخشد.
استاد
#غلامحسین_بنان صدای
#حمیرا را ملکوتی و سحرآمیز توصیف کرده است.
ترانههای
#حمیرا تا سال ۱۳۵۷ بیشتر در مایه موسیقی دستگاهی و موسیقی سنتی بود، بعد از انقلاب ایران وی در کنار خواندن آوازهای اصیل ایرانی به موسیقی تلفیقی (پاپ سنتی) هم روی آورد.
در سبک خواندن حمیرا ویژگیهای مکتب آوازی اصفهان بیشتر از مکتب آوازی تهران غلبه دارد. مهمتر از آن، حمیرا توانسته است در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری، همیشه در اوج بماند و جزء چند ستارهٔ مطرح و ماندگار موسیقی ایران باشد.
تحریرها، ویبراسیون تحریرها و صدای پر احساسی که مفهوم واژهها و ترانهها را به زیبایی فضاسازی میکند، از دیگر ویژگیهای صدای حمیرا میباشد.
@seyribar 💫•~
🍃🌸🌼🍃~•