فردی که دقیق نیست بخشی از دین را می بیند و می گوید : دین گفته از این غذا به دیگران بده.

فقط همین را می بیند ولی بخش دیگرش را مطالعه نمی کند و نمی سنجد.

هر کاری از کارهای دین تحت شرایطی یا واجب می شود یا حرام می شود یا مستحب می شود یا مکروه می شود یا مباح می شود، گاهی شرایط عوض میشود، اما شخصی که فقط یک گوشه کار را می بیند می گوید:

اینجا باید این چنین باشد، فکر نمی کند شرایط دیگری هم ممکن است موجود باشد که همان واجب مبدّل به حرام شود.

گاهی از اوقات همانی که از یک زاویه نگاه کنیم واجب است، اگر از زاویه دیگر خوب نگاه کنیم حرام می شود و یا مستحب گاهی واجب می شود. مردم گاهی توجّه به این مطلب ندارند بلکه فقط یک گوشه ای از کار را می بینند.

به طور مثال وقتی که فلان آدم مستحبی را ترک می کند چنان به او حمله می کنند مثل اینکه ترک واجب کرده است. این را دقت نمی کنند که او ترک مستحب کرده
نه ترک واجب و شرایط طوری است که وقتی به او حمله می کنند، واجبش را هم ترک می کند.

از کتاب نیّت ، سعادت شقاوت حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی (رحمت الله علیه) صفحه ۳۸