⚠️دو محبّت در يك دل نگنجد.....
كسي گفت: يا اميرالمؤمنين،من شما را دوست دارم ولي از دشمن شما هم بدم نمي آيد.فرمود:
(اَمَّا الانَ فَاَنْتَ اَعْوَرُ فَاِمّا اَنْ تَعْمَي وَ اِمّا اَنْ تُبْصِر)؛شرح نهجالبلاغهي خوئي،جلد۹،صفحهي۷۶
«تو الان يك چشمي هستي...».
نه كوري نه بينا. محبّت ما با محبّت دشمن ما در يك دل نمي گنجد.
🔴تولّيََ بايد توأم با تبرّيََ باشد تا ايمان انسان كامل گردد.
🔸 البتّه، اين را هم بدانيم كه تبرّي با ركيك گويي و زشت گويي فرق دارد.تبرّي لازم است امّا ركيك گويي زشت و قبيح است.
💠 احياناً مجالسي از سوي دوستان اهل بيت(علیهم السلام) تحت عنوان تبرّي از دشمنان اهل بيت(علیهم السلام) تشكيل مي شود و در آن مجالس اعمالي ناپسند انجام مي گيرد و سخناني ناشايست بر زبانها جاري مي گردد كه متناسب با شأن اهل ايمان نيست.
🔆آنچه بسيار لازم است، تبرّي اخلاقي و عملي از آن پليدان است ؛ يعني كاري كنيم كه اخلاق و اعمال ما شبيه اخلاق و اعمال آن ناپاكان نباشد،بلكه تا آنجا كه مي توانيم، بكوشيم اخلاق و اعمال ما شبيه اخلاق و اعمال امامان(علیهم السلام) باشد كه حضرت امامصادق(علیه السلام) فرمود:
(نَحْنُ أصْلُ كُلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا كُلُّ بِرٍّ ...وَ عَدُوُّنَا أصْلُ كُلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ كُلُّ قَبِيحٍ)؛كافي،جلد8 ،صفحات242و243.
«ما اصل و ريشهي همهي نيكي ها هستيم... و دشمن ما اصل و ريشهي همهي بديها و زشتيهاست...».
تمام نيكيها از شاخههاي درخت وجود ما نشأت مي گيرد و تمام زشتيها از شاخههاي درخت وجود دشمنان ما حاصل مي شود.
دين ما ديني حكيمانه است.دين ما با شرم و حيا توأم است و از وقاحت و بي شرمي بيزار است.
⚡️ ما به تبعيّت از قرآن مي گوييم:(اَلا لَعْنَة اللهِ عَلَي الْقَوْمِ الظّالِمينَ)؛و در زيارت عاشورا از عمق جان مي گوييم:
(اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد)؛خدايا، لعنت كن آن كسي را كه سنگ اوّل ظلم را نهاد و باب ستم در حقّ محمّد و آل محمّد را به روي عالميان گشود.
⚫️در كربلا هم اگر طفل شيرخوار روي دست پدر تير خورد و جان داد، آن تير از كمان سقيفه پر گرفت و در كربلا بر گلوي آن طفل نشست.
اَللّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ مَوْلانا صاحِبِ الزَّمانِ وَاَظْهِرْ بِهِ دينَكَ وَ اَحْيِ بِهِ سُنَّة نَبِيِّكَ وَ اجْعَلْنا مِنْ اَعوانِهِ وَ اَنْصارِهِ وَ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ لِظُهُورِهِ.
📚 از فرمایشات حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی (ره) ؛ کتاب حبل متین (شرح زیارت جامعه کبیره) جلد دوم صفحه ۲۰۷ الی۲۰۸
@safirehedayaat