دکتر صاحبی مثال زیبایی میزند. او ما انسانها را به چای کیسهای یا به اصطلاح تیبگ تشبیه میکند. اما من دوست دارم این مثال را بسط دهم.
ما انسانها هر کداممان در بستهبندیای شکیل و مجلسی در جامعه ظاهر میشویم.
قربان شما! سایهی عالی مستدام! لطف عالی مزید و I love you ! این عبارات از دو لبمان نمیافتد و خلاصه در روزهای معمولی زندگی با رفتاری محترمانه و جلدی خوش آب و رنگ و جذاب دیده میشویم.
مثل تیبگ گل مریم و یاس عطرمان شهری را مست میکند و لبخند زیبا از صورتمان محو نمیشود.
اما
اما تا وقتی تیبگ را در آبجوش نگذاری نمیتوانی طعم حقیقیاش را، واقعیت کیفیت چایاش را و رنگهای اضافهاش را که پس میدهد به آب، ببینی؛
آبجوش، سنگِ محک تیبگ است !
حالآنکه بحرانهای زندگی نیز آبجوش و سنگ محک ما انسانهاست، نه؟
بحرانها مشخص میکنند که چند مَرد حلاجیم، اهل کم آوردنیم یا دوام میآوریم! عاشقیم یا کاسب؟ ادعایمان با عملمان یکی است؟ از کوزه همان برون تراود که در اوست؟! یا در درون مای زیبای بذلهگو، چیز دیگری است که آبجوش ِبحران،آن را به چشم میآورد و بیرون میکشد و
وای اگر پرده ز اسرار بیفتد روزی
فاش گردد که چه در خرقهی این مهجور است
آخ
آخ از آبجوشِ سوزانِ مصائب زندگی که
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ
ولی خدایا ناشکری نمیکنم که همیشه جای شکرش باقی است
اَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ لَکَ عَلی مُصابِهِمْو از تو صبر میخواهم
رَبَّنا أَفرِغ عَلَينا صَبرً
که تمام امیدم به آن است که
إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعُونَ!
و کاش پیش از آن عروج، تیبگی با آبرو بوده باشم!
#هوالمحبوب#من_آننیام_که_دل_از_مهرِ_دوست_بردارم
#تیبگ#بحران#ما_مصیبزدگان_در_طلب_خورشیدیم#که_از_افسانهیشب_هرچه_بگوییم_کم است
#میمانم#ساغرطباطبایی#شهریورنوشت۱۴۰۲🆔@saagharaneh