نج،روستای من و تو

💕 @rostaye_noj 💕
☘🌸☘
☘🌸
☘
#به_بهانه_زاد_روز_نیما
چند بیتی در وصف #نیما که در آن #نام اشعار نیما گنجانده شده...

نیما ترین #شعرم تقدیم بر #نیماست
این مرد آیینی بس #قاید و والاست

بسیار #کوشیده در شعر و حرفی نو
بس نکته ها دارد با آن زن #انگاست

در #کوهسار رو برف با ساز تنهایی
آواز #تیرنگ است کز شاخه #اوجاست

خواب زمستانی با مرغ #آمینش
#ققنوس میخواند تا شعر نو برجاست

او #مرد صحرا بود اسبش #رها سازید
اوچشم در راه است در راه این #صحراست

در شهر شب #شعریست از سوز دل نالد
فریاد میدارد این مرد مگر شب پاست

#ناقوس شعر او امروز در دنیا
دینگ دانگ میدارد این #قصه ی نیماست

گویا #تلاجن را با داروک رمزیست
#مثل کپاچینی همسایه ی نیماست

نیما و احساسش در شعر #افسانه
مانند آن ری را . خوش منظر و زیباست

من #مرد کوهستان شعر و #عطش دارم
تا #یوش و تا #نج هست #نیما مرا دریاست

سرایش 96 / 8 / 20
☘با تشکر آقای #حمید_مقدم ، #مرد_کوهستان ☘
☘
☘🌸
☘🌸☘
#کانال_فرهنگی_مردمی_اجتماعی_خبری_روستای_من_تو_نج

#افسانه_مازندرانی_عامی_دتر جان🌸
يكي از تصنيف هاي زيباي مردمان سرزمين باران مازندران است ، در مایه شور نواخته می شود و همانند منظومه طالبا دارای تم داستانی است كه ريشه در داستاني عاشقانه و مضمونی افسانه ای دارد و بصورت تصنیف اجرا می شود.
و داستان آن از این قرار است:
در یکی از روستا های مازندران جواني فقیر زندگی می کرد كه چوپان قراری (روزمزد) گوسفندان اهالی محل بود. اين جوان عموی ثروتمندی داشت که بیشتر گوسفندان نزد او برای عمویش بود . عمو برای اینکه هم برادر زاده فقیر را کمک کرده باشد و هم چوپان گلش در نزدیکی او باشد کلبه ای (اتاق) کوچکی در نزدیک خود به جوان داده بود تا در آنجا زندگی کند..... به تدریج جوان دل داده دختر عموي خویش و دختر عمو هم عاشق او می شود . پدر دختر به دلیل فقر جوان با ازدواج آنها مخالفت می کرد و لذا بين اين دو يار فاصله حكم فرما بود.
جوان در طول روز و یا همچنین هر غروب که از چرای گوسفندان به خانه برمی گشت با نوای لَلِه وای ( نی ) خود با دختر عمویش به دلدادگي مي پرداخت و بدین طریق دختر عمو کاملا با نوای لَلِه وای پسر عمویش آشنا بود . اين رمز و راز بين آنها ادامه داشت ، تا از قضا روزي دزدان به گله حمله ور شده و گله از وحشت پراکنده می شود ، دزدان از چوپان می‌خواهند تا گله را یک جا گرد آورد ، چوپان نی را به دست گرفته بر بلندي مي رود تا در ظاهر گوسفندان را به آرامش فرا خواند ولی در واقع با نی خود شعر زير را دميد كه به دختر عمویش این پیغام را برساند و به او تفهیم ‌کند که مورد حمله دزدان قرار گرفته است :

عامي دتر جان عامي دتر جان !
هاي هاي
گله ره بردن - رَمه ره بردن
كاوي ، بُور سري ، بَخته ره بردن
رمه ره بردن ، همه ره بردن
عامي دتر جان !
گله ره بردن ، همه ره بردن
عامي دتر جان ؛ عامي دتر جان !
هاي هاي
چادر به سركن
مله خور كن
سر و همسرون
عامي پسرون
همه خور كن
همه خور كن
#ترجمه_شعر 🌸🌸🌸🌸
هاي آهاي دختر عمو جان/ گله را بردند رمه را بردند / گوسفند جوان بور و گوسفند پرواري را بردند/ رمه را بردند ،همه را بردند/دختر عمو جان گله را بردند/همه را بردند/ آهاي ، آهاي دختر عمو جان/چادر بر سر كن(آماده شو)/مردم محل را با خبر كن/هم سن و سالهايت/پسر عمو ها/همگي را با خبر كن
دختر عمو نیز با دریافت پیام به وسیله این نغمه ، اهالی را خبر کرده و با آمدن آنها دزدان فراري مي شوند ، پدر دختر از اين رمز و راز و دلدادگی ، و ابتكار دو جوان در جهت نجات گله خود و اهالی متوجه می‌شود ، با ازدواج آنها موافقت می‌كند و جشن عروسی مفصلی براه می‌افتد .
در ادامه می توانید این ترانه زیبا را با صدای جناب آقای(استاد نورالله علیزاده)دریافت نمایید. این ترانه از آلبوم اساره سو که کاری از گروه شواش(زنده یاد استاد احمد محسن پور) می باشد، آورده شده است
🌸🌸🌸🌸☘☘☘☘🌸🌸🌸🌸
#کانال_روستای_من_تو
💕 @rostaye_noj 💕