غروب ۲۱ بهمن اروند، طلوع تو بود و غروب ما و تو رفتی برای ماندگاری و ما ماندیم برای فنا. حسرتیست در این سالها، نبودنت در کنارمان. و هیچ جایگزینی برای نبودنت نیست و امسال هم برای سی و سومین بار باید بگوییم: " سالهاست که در آسمان ابری دل پرواز تو را نظاره میکنیم".
بی تعارف بگویم هرچه میگذرد این داغ تازه تر میشود و بیشتر میسوزاند. دعایمان کن که سخت محتاجیم.
