#خاطره ای بسیار
#زیبا از ...
🌹شهید عماد مغنیہ
🌹زنم تو ماشین جامونده !
یڪے از دوستان لبنانے تعریف مےڪرد ڪہ سال 1364 بود ڪہ با عماد در تهران زندگے مےڪردیم .
خانہ ای در زیر پل حافظ داشتیم .
محل ڪارمان هم پادگان امام حسین (ع)
(بالای فلڪہ چهارم تهرانپارس –
دانشگاه امام حسین (ع) فعلے) بود ڪہ تعدادی نیروهای لبنانی را آموزش مےدادیم .
عصر یڪے از روزها ، سوار بر ماشین پیڪانم داشتم از در پادگان خارج مےشدم ڪہ عماد را دیدم .
قدم زنان داشت به طرف بیرون پادگان مےرفت . ایستادم و با او سلام و احوال پرسی ڪردم . پرسید ڪہ بہ خانہ مےروم ؟
وقتے جواب مثبت دادم ، سوار شد تا با هم برویم .
در راه درباره وضعیت آموزش نیروها حرف مےزدیم . نزدیڪے میدان امام حسین (ع) بودیم و صحبتمون گل انداختہ بود . یڪ دفعہ عماد مڪثے ڪرد و با تعجب گفت :
- ای وای .....
من صبح با ماشین رفتم پادگان ...!
زدم زیر خنده . صبح با ماشین رفتہ پادگان و یادش رفتہ بود . ناگهان داد زد :
- نگہ دار ... نگہ دار ...
گفتم : "خب مسئلہ ای نیست ڪہ . ماشینت توی پارڪینگ پادگانہ . فردا صبح هم با هم میریم اون جا ."
گفت : "نہ . نہ . زود وایسا ... باید سریع برگردم پادگان ."
با تعجب پرسیدم : "مگه چیز توی ماشین جا گذاشتی که باید بری بیاری؟"
خنده ای ڪرد و گفت :
- آره . من صبح با زنم رفتم پادگان .
بہ اون گفتم توی ماشین بمون ، من الان برمےگردم . توی پادگان ڪہ رفتم ، اون قدر سرم شلوغ شد ڪہ اصلا یادم رفت زنم دم در منتظرمہ ."
بدجور خنده ام گرفت ..
زنش از صبح تا غروب توی ماشین مونده بود . وقتے وایسادم ، گفت:
- نخند ... خب یادم رفت با اون رفتہ بودم پادگان .
و یڪ ماشین دربست گرفت تا بره پادگان و زن و ماشینش رو بیاره .
✍ : راوی حمید داوود آبادی
#خاطرات_ناب_شهدا #شهید_عماد_مغنیہ@rahian_nur