در مراکز حساس و سربندهاى ادارهى امور دانشگاهى- چه اداره به معنى رسمى آن و چه ادارهى امور فکرى و تدریس و امثال اینها- کسانى که مسئول مىشوند و کارهاى مهم دست آنهاست، واقعاً باید از #عناصر_انقلابى باشند. دیگران هم انگیزهى ضدیت با انقلاب در آنها نباشد. اگر واقعاً کسى انگیزهى #مخالفت_با_انقلاب در وجودش باشد، حضور او در #دانشگاه - در هر سطحى که باشد- مضر است؛ براى تحصیل هم مضر مىباشد. من این واقعیت را در بعضى از رشتههایى که مىتوانستم در بارهى آنها قضاوت کنم، مشاهده کردهام. استادى که توانایى تربیت شاگرد در آن رشته را دارد، ولى بر اثر بىاعتنایى یا مخالفت با انقلاب، حتّى وقت نمىگذارد که #دانشجو را در آن رشته تربیت کند، در حقیقت براى او، #تربیت_دانشجوى_انقلابى و #دانشگاه_انقلاب، یک انگیزه نیست؛ بلکه نسبت به این قضیه #ضد_انگیزه دارد. البته، #دانشجویان#عناصر_آینده_ساز این کشور هستند و بایستى از همه جهت- چه از جهات فکرى و چه از جهات علمى و درسى و به تبع آن از لحاظ مادّى و رفاهى- روى آنها سرمایهگذاری هایى بشود.