1- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِنَّ لِلَّهِ مَلاَئِكَةً، يَطُوفُونَ فِي الطُّرُقِ، يَلْتَمِسُونَ أَهْلَ الذِّكْرِ، فَإِذَا وَجَدُوا قَوْمًا يَذْكُرُونَ اللَّهَ تَنَادَوْا: هَلُمُّوا إِلَى حَاجَتِكُمْ، قَالَ: فَيَحُفُّونَهُمْ بِأَجْنِحَتِهِمْ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا، قَالَ: فَيَسْأَلُهُمْ رَبُّهُمْ – وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِمْ – مَا يَقُولُ عِبَادِي؟ قَالَ: يَقُولُونَ يُسَبِّحُونَكَ وَيُكَبِّرُونَكَ وَيَحْمَدُونَكَ وَيُمَجِّدُونَكَ، فَيَقُولُ: هَلْ رَأَوْنِي؟ قَالَ: فَيَقُولُونَ: لاَ، وَاللَّهِ مَا رَأَوْكَ، "قَالَ: فَيَقُولُ: وَكَيْفَ لَوْ رَأَوْنِي؟ قَالَ: يَقُولُونَ: لَوْ رَأَوْكَ كَانُوا أَشَدَّ لَكَ عِبَادَةً، وَأَشَدَّ لَكَ تَمْجِيدًا وَتَحْمِيدًا، وَأَكْثَرَ لَكَ تَسْبِيحًا، قَالَ: فَيَقُولُ: فَمَا يَسْأَلُونَني؟ قَالَ: يَسْأَلُونَكَ الجَنَّةَ، قَالَ: يَقُولُ: وَهَلْ رَأَوْهَا؟ قَالَ: يَقُولُونَ: لاَ، وَاللَّهِ يَا رَبِّ مَا رَأَوْهَا، قَالَ: فَكَيْفَ لَوْ أَنَّهُمْ رَأَوْهَا؟ قَالَ: يَقُولُونَ: لَوْ أَنَّهُمْ رَأَوْهَا كَانُوا أَشَدَّ عَلَيْهَا حِرْصًا، وَأَشَدَّ لَهَا طَلَبًا، وَأَعْظَمَ فِيهَا رَغْبَةً، قَالَ: فَمِمَّ يَتَعَوَّذُونَ؟ " قَالَ: يَقُولُونَ: مِنَ النَّارِ، قَالَ: يَقُولُ: وَهَلْ رَأَوْهَا؟ قَالَ: يَقُولُونَ: لاَ، وَاللَّهِ يَا رَبِّ مَا رَأَوْهَا، قَالَ: يَقُولُ: فَكَيْفَ لَوْ رَأَوْهَا، قَالَ: يَقُولُونَ: لَوْ رَأَوْهَا كَانُوا أَشَدَّ مِنْهَا فِرَارًا، وَأَشَدَّ لَهَا مَخَافَةً، قَالَ: فَيَقُولُ: فَأُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ، قَالَ: يَقُولُ مَلَكٌ مِنَ المَلاَئِكَةِ: فِيهِمْ فُلاَنٌ، لَيْسَ مِنْهُمْ، إِنَّمَا جَاءَ لِحَاجَةٍ. قَالَ: هُمُ الجُلَسَاءُ، لاَ يَشْقَى بِهِمْ جَلِيسُهُمْ». 1. «از ابوهریره روایت شده است که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: خداوند فرشته‌هایی (مأمورانی) دارد که در راه‌ها [ی زمین] می‌گردند و اهل ذکر را جستجو می‌کنند. پس هرگاه گروهی را دیدند که خدا را یاد می‌کنند، یکدیگر را صدا می‌زنند و میگویند: بیایید آنچه خواستید (مجلس ذکر) اینجاست. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: فرشتگان اطراف آنها را می‌گیرند و با بال‌هایشان آنها را تا آسمان دنیا می‌پوشانند (محافظت می‌کنند). پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: سپس پروردگارشان در حالی که به [وضع و احوال] بندگانش از هرکس دیگری داناتر است، از فرشته‌ها می‌پرسد: بندگانم چه میگویند؟ فرشتگان جواب می‌دهند. خدایا! تو را تسبیح و تکبیر و تمجید میگویند و سپاس و ستایش تو را به جای می‌آورند. خداوند می‌فرماید: آیا مرا دیده‌اند؟ فرشتگان میگویند: خیر، تو را ندیده‌اند. خداوند می‌فرماید: اگر مرا می‌دیدند، چه (حال و وضع‌شان چگونه بود)؟ فرشتگان میگویند: اگر تو را می‌دیدند، بیشتر از این تو را عبادت می‌کردند و بیشتر از این تو را تسبیح می‌گفتند و تو را سپاس و ستایش می‌کردند. خداوند می‌فرماید: از من چه می‌خواهند؟ فرشتگان میگویند: از تو بهشت می‌خواهند. خداوند می‌فرماید: اگر بهشت را می‌دیدند، (حال و وضع‌شان چگونه بود)؟ فرشتگان میگویند: اگر آن را می‌دیدند، حرص‌شان برای آن بیشتر بود و بیشتر از این آن را طلب می‌کردند و بیشتر از این بدان میل می‌کردند. خداوند می‌فرماید: از چه چیزی به من پناه می‌برند؟ فرشتگان میگویند: از آتش جهنم. خداوند می‌فرماید: آیا آن را دیده‌اند؟ فرشتگان میگویند: خیر، آن را ندیده‌اند. خداوند می‌فرماید: اگر آن را می‌دیدند، (حال و وضع‌شان چگونه می‌بود)؟ فرشتگان میگویند: اگر آن را می‌دیدند، بیشتر از این از آن فرار می‌کردند و بیشتر از این از آن می‌ترسیدند. پس خداوند می‌فرماید: ای فرشتگان! شما را گواه می‌گیرم که آنها را بخشیده‌ام. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: یکی از فرشتگان عرض می‌کند: [خدایا!] در میان‌شان کسی است که جزو آنها نیست (با هدف ذکر در میان آنها ننشسته است) بلکه برای کاری غیر از ذکر به میان‌شان آمده است. خداوند می‌فرماید: آنها باهم نشسته‌اند و در یک جمع می‌باشند و کسی که همنشین آنان شود اهل شقاوت نخواهد بود. (همنشین اهل ذکر – گرچه نیت ذکر هم نداشته باشد – بهره‌مند می‌گردد)»(1).
--------- -------------- (1) - در روایت مسلم به جای عبارت «يَطُوفُونَ فِي الطُّرُقِ، يَلْتَمِسُونَ أَهْلَ الذِّكْرِ» عبارت «سياحين في الأرض يبتغون مجالس الذكر» آمده است و مجالس ذکر، مکان‌ها و جاهایی است که در آنجا یاد خدا صورت می‌گیرد. «فَيَحُفُّونَهُمْ بِأَجْنِحَتِهِمْ...» یعنی با بال‌هایشان اطراف ذاکرین را می‌گیرند و همه‌ی فضاهای بالاسر آنان را تا آسمان دینا، پر می‌کنند.
(ای پیامبر!) سخن آنها تو را غمگین نکند بی گمان تمام عزت (و پیروزمندی) از آن خداست ، او شنوای داناست.
( أَلَا إِنَّ لِلَّهِ= آگاه باش همانا الله برای اوست مَن فِي السَّمَاوَاتِ= هر چ در آسمان ها وَمَن فِي الْأَرْضِ ۗ=و هر چ در زمین است وَمَا يَتَّبِعُ =پیروی نمیکنند الَّذِينَ =آنان ک يَدْعُونَ =فرا می خوانند مِن دُونِ اللَّهِ =از غیر خدا شُرَكَاءَ ۚ=شریکانی را إِن يَتَّبِعُونَ=ک پیروی نمیکنند إِلَّا الظَّنَّ =مگر گمانی را وَإِنْ =و نیستن هُمْ إِلَّا =آنها مگر يَخْرُصُونَ )ب دروغ سخن می گویند
يونس (66) Yunus
آگاه باشید ، هر که در آسمانها و هر که در زمین است ، از آن خداست ، و کسانی که غیر خدا؛ شریکان را می خوانند ، پیروی (از دلیلی) نمی کنند ، آنها تنها از گمان پیروی می کنند ، و آنها فقط دروغ می گویند.
( هُوَ الَّذِي جَعَلَ =او کسی ک قرار داد لَكُمُ اللَّيْلَ=برای شما شب را لِتَسْكُنُوا فِيهِ =تا آرام گیرید در آن وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ=و روز را روشنی بخش إِنَّ فِي ذَٰلِكَ÷=هر آینه در آن لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ =نشانه هایی ست برای گروهی ک يَسْمَعُونَ )میشنوند
يونس (67) Yunus
او کسی است که شب را برای شما قرار داد، تا در آن آرام بگیرید ، و روز را روشن (قرار داد) بی گمان در اینها نشانه هایی است برای گروهی که می شنوند.
( قَالُوا اتَّخَذَ =گفتند گرفت اللَّهُ وَلَدًا ۗ=الله فرزندی را سُبْحَانَهُ=پاک و منزه است او ۖ هُوَ الْغَنِيُّ ۖ =او بی نیاز است لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ =و برای اوست آنچه در آسمان هاست وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ =و آنچه در زمین است إِنْ عِندَكُم =نیست نزد شما مِّن سُلْطَانٍ =هیچ حجتی بِهَٰذَا ۚ أَتَقُولُونَ=بر این آیا میگویید عَلَى اللَّهِ مَا =بر خدا آنچه را لَا تَعْلَمُونَ )نمیدانید
يونس (68) Yunus
(مشرکان) گفتند: « خداوند فرزندی برگزیده است» او منزه است ، او بی نیاز است ، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست،هیچ دلیلی نزد شما بر این (ادعا) نیست ، آیا بر خدا چیزی می گویید که نمی دانید؟!
بگو : « بی گمان کسانی که به خدا دروغ می بندند، رستگار نمی شوند».
( مَتَاعٌ فِي الدُّنْيَا=بهره در دنیا ثُمَّ إِلَيْنَا =سپس ب سوی ما مَرْجِعُهُمْ =بازگشت ایشان ثُمَّ نُذِيقُهُمُ=سپس میچشانیم آنها را الْعَذَابَ الشَّدِيدَ =عذابی سخت بِمَا كَانُوا=ب آنچه يَكْفُرُونَ )کفر میورزیدند
يونس (70) Yunus
بر خورداری (نا چیز) در دنیا دارند، آنگاه باز گشت شان به سوی ماست، سپس عذاب سختی بسبب آنکه کفر می ورزیدند؛ به آنها می چشانیم.
💥ترجمه: به ابن عمر رضي الله عنهما گفتند: ابوهريرهرضی الله عنه مي گويد: هر كس، جنازه اي را تشييع كند، باندازة يك قيراط (واحد پيمانه)، اجر دريافت مي كند. ابن عمر رضي الله عنهما گفت: ابوهريره رضی الله عنه زياد روايت مي كند! بعد، عايشه رضي الله عنها نيز حديث ابوهريره رضی الله عنه را تاييد كرد و فرمود: من اين حديث را از رسول الله ﷺ شنيدم. ابن عمر رضي الله عنهما گفت: پس ما تاكنون، قيراطهاي زيادي را از دست داده ايم.
