⛔️ فاجعهی تنبلی مذهبی
[طفره از مسئولیت بنام مذهب]
@mahdaviyaanbahal🌀 در کشور ما، به ویژه در عرصههای اداره و حکمرانی، از مذهب و باورهای مذهبی مردم سوءاستفاده میشود.
مسئولان در هر بحران خویشساخته، طلبکارانه و حق به جانب از ما میخواهند که به خاطر
#اسلام،
#ایران و باورهایمان، نارسائیهای عملکردی آنان را تحمل کنیم!
خلاصه اینکه "اگر دین دارید، پس ما را با همه زشتیهایمان تحمل کنید!"
گویا باور ما به مذهب و اخلاق و عشق ما به وطن، سنگری شده برای مخفی ساختن آلودهمرامیها و بیلیاقتیهای مدیران و حکمرانان و فرمانداران و شهرداران، در سطوح کوچک و بزرگ.
🌀 نسخههای گوناگون تنبلیِ مذهبی را میتوان در دعاوی و وعدههای "ژنخوبهای شکمسیر" از جانب مردم رصد کرد.
به ویژه آنجا که عملکردِ نابخردانهی خود را مخفی ساخته، ادعا میکنند که "مردم ما مقاومند" یا "مردم ما تابآورند"...!
@mahdaviyaanbahal🌀 اینکه "مذهب بر قدرتِ تحمّل و تابآوری میافزاید" بحثیست و اینکه "چرا باید سوء عملکرد دیگری با باورهای ما جبران شود؟" بحثی دیگر!
🌀 در پاسخ به این "تنپروران در سایهی مذهب" میگویم: «شما برای رضای خدا و به احترام اسلام و
ایران شریف باش، وظیفهشناس باش، دقیق باش، کوشا باش، وفادار به عهد باش، راستگو باش و دستکم فرصتطلب نباش، هرزهنگر نباش، حرامخوار نباش، بیبند و بار نباش، واقعیتگریز نباش و به خاطر همهی مقدّسات و باورهای ادعایی خود دربارهی دین و میهن، شرافتمندانه مسئولیتپذیر باش.
⭕️ ریشهها و ابعاد تنبلیِ مذهبی در سازمانهای دولتی:
پدیدهی "تنبلی مذهبی" یا "تنپروری در سایهی مذهب" (religious loafing) از جمله بیماریهای خاصّ جامعهی ماست. این پدیده، کژکاردِ ابزارسازی سیاسی از مذهب بوده؛ به سوءاستفاده از باورهای لطیف مذهبی مردم انجامیده؛ ثمرهی گونهای ریاکاری آموختهشده در جریانِ زندگیِ کاری است.
منظور از "ریاکاری آموختهشده" گونهای ریاکاری حرفهای است که بتدریج به خصلتِ حرفهای مدیرانِ چاپلوس یا مزور تبدیل شده است.
💢 در حالیکه مدیر مسلمان با اقتباس از خصال "پرهیزگاران" در روایت امام علی-علیهالسلام-فردی متین، متواضع، سربهزیر، بیادّعا، مسئولیّتپذیر و نسبت به همگان خدمتگزار است.
مدیر ریاکار یا مدیر تنپرور در سایهی مذهب، زشتخو، متکبّر، پر سر و صدا، مدّعی، مسئولیّتناپذیر و از همهی دنیا طلبکار است.
⭕️ بر دانشپژوهان ادارهی دولت و حکومت است که انواع جلوههای رفتاری "تنپروری مذهبی در سازمان" را رصد و شناسایی کرده، علل بروز، ترویج، پاگیر شدن و متداول شدن آنرا ریشهیابی کند.
⛔️ هشدار: تا زمانی که در یک جامعهی سازمانی "ریاکاری" شرطِ بقا باشد، اخلاقِ مقوّمِ حیاتِ شرافتمندانه رشد نمیکند و در فرهنگِ سازمان، پاگیر و متجلّی نمیشود.
✅ درود بر آنکه پذیرای هدایت است.
✍ دکتـــر علیاصغــر پورعزّت (با مختصری تصرّف و تلخیص)
@mahdaviyaanbahal