📌 ۳۰ ژوئیه ۱۹۶۵ امضای قانون بیمه مدیکر و مدیکد 🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی 🟡 بابک عزیزافشاری، ۸ مرداد ۱۴۰۲ 🟢 azizafshari@yahoo.com ▫️بیمه سلامت در آمریکا در ۱۸۵۰ با تأسیس شرکت بیمه فرانکلین در ماساچوست آغاز شد که محدود به آسیب‌های ناشی از سوانح راه آهن و کشتی‌های بخار بود. تعداد بیمه‌های مشابه در ۱۸۶۶ به ۶۰ شرکت رسید و پوشش سایر بیماری‌ها به تدریج طی دهه ۱۸۹۰ اضافه شد. در ابتدا این پوشش عمدتاً محدود به جبران دستمزد بود اما شرکت‌های بیمه از اواسط قرن بیستم شروع به پرداخت هزینه درمان کردند. پیش از آن در برخی بیمارستان‌های آمریکا امکان خرید خدمت براساس پیش‌پرداخت فراهم شده بود که در نهایت منجر به شکل‌گیری سازمان‌های صلیب آبی در دهه ۱۹۳۰ شد. در برخی مشاغل نیز طرح‌هایی برای پوشش هزینه‌های بستری در بیمارستان اجرا می‌شد که اولین نمونه آن در ۱۹۲۹ مربوط به معلمین دالاس بود و چون تنها در یک بیمارستان اجرا می‌شد شباهت بسیاری به سازمان‌های حفظ سلامت (اچ‌ام‌اُ) کنونی داشت. دولت روزولت در ۱۹۳۵ تصمیم گرفت بیمه درمانی را جزو برنامه وسیع تأمین اجتماعی قرار ندهد و تلاش‌های خود را بر توسعه مراقبت‌های پزشکی و ساخت بیمارستان متمرکز کند. پیشنهاد تشکیل صندوق بیمه سلامت عمومی توسط هَری ترومن در ۱۹۴۵ با وجود حمایت گسترده اتحادیه‌های کارگری، به بهانه شائبه سوسیالیستی با مخالفت شدید اتاق بازرگانی، انجمن بیمارستان‌ها، و انجمن پزشکی آمریکا روبرو شد. مدیکر برنامه بیمه دولتی در ایالات متحده و در ابتدا محدود به ارائه مراقبت‌های درمانی به خانواده افرادی که در ارتش خدمت می‌کردند در چارچوب قانون مراقبت‌های پزشکی افراد تحت تکفل (۱۹۵۶) بود. در ۲۰۲۲ تعداد افراد تحت پوشش این بیمه در آمریکا به ۶۵ میلیون نفر رسید. رئیس‌جمهور دوایت آیزنهاور در ژانویه ۱۹۶۱ اولین کنفرانس کاخ سفید درباره سالخوردگی را برگزار کرد که در آن پیشنهاد شد برنامه‌ای برای ارائه خدمات درمانی به افراد تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی تدوین شود. جنش حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا در دهه ۱۹۶۰ نقش به‌سزا در پیشبرد این برنامه داشت. بیمه خدمات درمانی افراد ۶۵ سال به بالا (مدیکر) و کم‌درآمد (مدیکد) مهم‌ترین برنامه‌ اصلاح نظام سلامت بود که در چارچوب قانون تأمین اجتماعی در ۳۰ ژوئیه ۱۹۶۵ به امضای رئیس‌جمهور لیندون جانسون رسید و رئیس‌جمهور سابق هَری ترومن و همسرش بیس ترومن اولین افرادی بودند که تحت پوشش آن قرار گرفتند. پیش از اجرای مدیکر، تنها حدود ۶۰ درصد افراد ۶۵ سال به بالا (در مقابل ۷۰ درصد افراد زیر ۶۵ سال) تحت پوشش بیمه بودند و مبلغ حق بیمه برای سالخوردگان بیش از ۳ برابر جوانان بود. بسیاری از این افراد علاوه بر بیمه مدیکد (بیمه اقشار کم‌درآمد که در چارچوب همان قانون در ۱۹۶۵ تشکیل شد و با تصویب قانون درمان ارزان در ۲۰۱۰ گسترش یافت) تحت پوشش مدیکر نیز قرار داشتند. طی حدود ۶۰ سال اجرای قانون مدیکر و مدیکد اصلاحات عمده در آن اتفاق افتاده است. در ۱۹۶۶ پرداخت صورتحساب‌ها مشروط به ادغام نژادی در هزاران بیمارستان و مطب پزشکی شد. در ۱۹۷۲ خدمات گفتاردرمانی، فیزیوتراپی، و کایروپراکتیک تحت پوشش بیمه قرار گرفت. با تشکیل سازمان‌های حفظ سلامت (اچ‌ام‌اُ) در دهه ۱۹۷۰ ارائه خدمات سلامت با یک حق عضویت ثابت سالانه امکان‌پذیر شد. دولت آمریکا در ۱۹۸۲ هزینه‌های آسایشگاه سالمندان را نیز به بیمه مدیکر افزود. با تصویب کنگره آمریکا در ۲۰۰۱ بیماران جوان‌تر مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (اِی‌ال‌اس، بیماری لوگهریگ) تحت پوشش مدیکر قرار گرفتند. بعدها سایر بیماری‌های ناتوان‌کننده دائمی و همچنین نارسایی کلیوی پیشرفته نیز به این فهرست اضافه شدند. 📌تصویر: نمای شرقی از بنای یادبود جنبش حقوق مدنی ویرجینیا در ریچموند که منجر به ادغام نژادی مدارس این ایالت شد و نقل قولی از تورگود مارشال وکیل آمریکایی و اولین قاضی سیاه‌پوست دادگاه عالی ایالات متحده (دستگاه قضایی می‌تواند درها را به زور باز کند و حتی گاهی دیوارها را خراب کند اما نمی‌تواند پل بسازد. این کار بر عهده شما و من است). 🔗تصاویر کامل در اینستاگرام Tel: https://t.center/pezeshkangil Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil