Pazudharma

اگر از فرضیه انگاری، تغییرناپذیری، #واکنش_هیجانی و عجله پرهیز کنیم قادر خواهیم بود درباره موارد مطرح شده در زیر تعمق کنیم:
1- هیچ #تحقیق_میدانی بمنظور #سرشماری تعداد حیوانات یک منطقه توسط هیچ نهاد و گروهی انجام نشده است.
2- میزان #زاد_و_ولد در یک دوره و در یک محل مشخص استخراج نشده است.
3- رابطه بین #انسان_حیوان شهری در هیچ کجا مورد بررسی عملی و علمی قرار نگرفته است.
4- میزان جمعیت، نرخ زاد و ولد و وضعیت سگ های #عقیم شده در مناطقی که #رها_سازی شده اند مورد رصد قرار نگرفته است.
5- سلامت جسمانی و روحی حیوانات پس از عقیم سازی و حداقل با بازه زمانی شش ماهه بررسی نشده است.
6- گزارش های کمی و کیفی موثق از #كشتار #بيرحمانهء حیوانات عقیم و قلاده گذاری شده ارایه نشده است.
7- مقدار منابع اثرگذار(آب، غذا و سرپناه) و ميزان دسترسي آنها بر افزایش جمعیت حیوانات در یک منطقه بررسی نشده است.
8- تاثیر حیوانات #دزدیده، #گمشده و رها شده بر روی جمعیت حیوانات یک منطقه نادیده گرفته شده است.
عقیم کردن و/یا نکردن هر دو به نوعی راهکاری است که از سوی موافقان و مخالفان آن ارایه و به اجرا گذاشته شده است. نکته اساسی این است که اگر #عقیم_سازی در حکم یک «تصمیم» مطرح شود، اولین کاری که در هنگامه آن باید انجام دهیم این است که درباره موضوع خوب فکر کنیم و اطلاعاتی اساسی جمع آوری نماییم.
خوب فکر کردن، گردآوری اطلاعات، پرس و جو، بررسی راه حل ها و پیش بینی هر انتخاب مراحل اصلی تصمیم گیری درباره یک موضوع مهم است. نمي توان با توجيه افزايش طول عمر و زياد نشدن جمعيت، حيواني را عقيم كرده و در جايي رها كنيم كه احتمال كشته شدن، طول عمر او را حتي به يك سوم زمان قبل از آن تقليل مي دهد!
بیایید تلاش کنیم حمایت از حیوانات را تبديل به «شعار» نکنیم. تک تک آنها موجوداتی بسیار پیچیده هستند که ممکن است با «تصمیم» عجولانه انسان زندگی خود را از دست بدهند- همان زندگی که از سوی ما دارد حمایت می شود.
https://telegram.me/Pazudharma