قطب‌نما محیط و نوع آموزش آنقدر بر اساس منفعت و رقابت و معیارهای کج و معوج ذهن ما را اِشغال کرده است که دیگر یادمان نیست و نمی‌دانیم که خود ما چه کسی بودیم و واقعاً چه می‌خواستیم. غرایز و حس جهت یابی درونی ما زیر لایه‌ی ضخیمی از چرندیات مدفون شده است و درست به همین دلیل است که اغلب ناخشنود و یا سرگردانیم. باید دوباره به نقطه‌ی صفر عزیمت کنیم. بالاخانه را گرد گیری کنیم. به خودمان برگردیم و بعد ببینیم که واقعاً کجای کاریم. اینکه همینطور الکی پَلَکی هر طرف شد برویم و دست و پا بزنیم و تقلا کنیم، ما را به خودمان وصل نمی‌کند بلکه در بهترین حالت فقط تبدیل می‌شویم به بره‌ای در گله. بهتر است ترمز کنیم و بزنیم کنار و یک نگاهی به نقشه بیندازیم.