#عبدالله_نوری در مصاحبه با
#شرق:
خاطرم هست، پس از فاجعه
#۱۷شهريور ۱۳۵۷، جامعه روحانيت مبارز تهران بيانيه‌ای صادر و در آن بيانيه، تعداد تقريبی شهدای
#ميدان_ژاله را نيز اعلام کرد. به اتفاق برخی دوستان، از اصفهان به قم آمديم و در منزل مرحوم آيت‌الله طاهری خرم‌آبادی، خدمت شهيد بزرگوار، آيت‌الله دکتر بهشتی رسيديم. من با ناراحتي به ايشان گفتم چرا در بيانيه شما تعداد شهدا کم ذکر شده؟ ايشان از من پرسيدند پس چه عددی بايد می‌نوشتيم؟ من در جواب گفتم بايد ١٠ برابر اين تعداد می‌نوشتيد، ايشان در جواب فرمودند، آقای نوری، شهدای ميدان ژاله اين تعداد هم نبوده است.
سال‌ها بعد که تب و تاب انقلاب فرو نشست، به فکر فرو رفتم که مگر اتهام‌زدن درباره همه انسان‌ها، غيراخلاقی و حرام نيست؟ مگر اتهام‌زدن و نسبت ناروا دادن حتی به رژيم پهلوی و اعوان و انصارش مجاز است؟ بر مبنای کدام مستند دينی می‌توان نسبت به انسان غير‌مؤمن، نسبت خلاف واقع داد؟
چرا ما جهت تخريب رژيم شاه، گاه احساس وظيفه می‌کرديم که يک شهيد را ١٠ برابر کنيم يا آنچه بر زبان و قلم‌مان جاری می‌شود، بگوييم و بنويسيم و احساس می‌کرديم چون ما روحاني هستيم يا انقلابی هستيم يا اهل نماز و روزه و به عبارتی ظاهرالصلاح هستيم، خدا هم با ماست و ما مشمول عفو پروردگار خواهيم شد؟
@paniranist
