❇️چرا شاه ایران درخواست مرد نیکوکار خوزستانی را نپذیرفت؟!
روزنامه آرمان ملی نوشت: «محمد رشیدی نماینده مردم کرمانشاه در مجلس شورای اسلامی از وزیر کشور به دلیل انتخاب استاندار غیره بومی در کرمانشاه انتقاد کرد.»
آنگاه که خرد و خردمندی نشان بزرگی نباشد هر نادانی که بر جایگاه بلندی جای گیرد، فریاد بیهوده سر میدهد و چرند و پرند میگوید! نمونهاش نماینده مردم کرمانشاه و دیگر همپالگیهای اوست، که با فریاد رسا از بومی بودن استانداران و دیگر جایگاهها و پستها سخن میگویند. آیا اینان نشنیدهاند
«همه جای ایران سرای من است ** چو نیک و بدش از برای من است»
🔻افزون بر این دوستی میگفت: آنگاه که رشته پزشکی دانشگاه "جندیشاپور" خوزستان در اهواز آغاز به کار کرد، گروه بسیار از خبرنگاران، دست اندرکاران و مردم نیکوکار به خواسته فرنشین (رییس) دانشگاه گرد آمده بودند و چشم به راه تشریف فرمایی
#پادشاه ایران داشتند.
پس از ورود شاه ایران، فرنشین دانشگاه باشندگان را به
پادشاه میشناساند، در این میان مردی میانسال به نام افشار را که در گروه نیکوکاران بود شناساند، چون
پادشاه خواست از جلوی او بگذرد، جناب افشار پروانه سخن خواست، شاه ایستاد تا به گفتههایش گوش فرا دهد، آقای افشار گفت: «شاهنشاها من آمادهام همهی هزینههای دانشکده پزشکی را برای همیشه بپردازم» اما در برابر آن، دانشگاه ویژه خوزستانی تباران باشد!
شاه او را سپاس گفت و فرمود: «باید در دانشگاههای ایران، جوانان میهن بدون برتری آموزش ببینند» و بدینسان یاری آن مرد نیکوکار اما ناآگاه از راز و رمز کشورداری را نپذیرفت، ولی در این دوران برخی از نمایندگان خود را تورک مینامند و بر این پای میفشرند که جایگاهها باید ویژه بومیان سرزمینها باشد! اندیشهای که بوی جداسری میدهد. «ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا»
#حسین_شهریاری، پنجشنبه ۱۸ آذرماه ۱۴۰۰
@Paniranist