کانال خبری پان‌ايرانيست

✅ روند گذار به دولت ملی و تشریح نظریه #بازگشت_به_مشروطه

بخش نهم

📌( پاسخ مستدل و تاریخی به #کیفرخواست_علیه_رضاشاه و حکومت #پهلوی - قسمت ۲)
@paniranist

🔸بخش‌هایی از سخنرانی #حجت_کلاشی در برنامۀ تلویزیونی انجمن #مهستان (جنبش سکولار دموکراسی ایران)

در سال ۱۹۱۹ که داریم به دوره‌ای نزدیک می‌شویم که رضاشاه دارد بر سر کار می‌آید، در آمریکا با تشکیل دو حزب کمونیستی و با یورش پالبر ده هزار نفر بازداشت و پانصد نفر از کار اخراج می‌شوند. در سال ۱۹۳۲، در تظاهراتی که بیکاران به رهبری «جو_یورک» بر پا کردند، پلیس چهار جوان #کمونیست را کشت. از سال ۱۹۴۷، سرکوب‌های هیستریک آمریکا شروع می‌شود و قانون‌هایی وضع می‌شود که کمونیست‌ها از برپایی هر نوع اتحادیه‌ای منع می‌شدند. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۷۳ ، آمریکا رونق اقتصادی پایداری را تجربه می‌کند. حقوق کارگران افزایش پیدا می‌کند اما کماکان با خشن‌ترین شکلِ سرکوب #جنبش_چپ در آمریکا مواجه هستیم. در این میان با مسألۀ «#مک‌_کارتی» روبرو هستیم، مسألۀ «#کمیسیون_پارلمانی» هست که به دنبال خرابکاران علیه آمریکا می‌گردند.

سیاهۀ مهمی علیه هنرپیشه‌های هالیوودی مطرح می‌شود و ده‌ها هنرپیشۀ معروف به دادگاه کشیده می‌شود و برخی از بازیگرانی هم که مورد ظن بوده‌اند، به صورت مشکوکی توسط CIA و یا FBI حذف می‌شوند. در آن زمان، هم‌زمان با تبعیض علیه چپ‌ها، تبعیض سنگینی هم علیه سیاهان وجود دارد. یعنی در دهۀ ۱۹۵۰ بحث حقوق مدنی به رهبری «#مارتین_لوترکینگ» مطرح می‌شود و دانشجویان سیاه‌پوست در دهۀ ۱۹۶۰ است که وارد رستواران‌ها می‌شوند و آن جنبش بزرگ را درست می‌کنند و قوانین در ۱۹۶۵ به بحث تفکیک نژادی پایان می‌دهد.
در سال ۱۹۷۴ تنها ۴۱ کشور دموکراتیک داشتیم. نه آنچنان در اروپا رواداری وجود دارد با مخالفان – از جمله چپ‌ها- و نه آمریکا چپ را تحمل می‌کند و همه جا به صورت گسترده‌ای برخورد با چپ‌ها صورت می‌گیرد و روش‌های پلیسی گسترده‌ای وجود دارد. FBI تمام کسانی را که مشکوک به همکاری با شوروی هستند را زیر نظر گرفته، جنبش‌ها و جریان‌های کارگری و سندیکایی به شدت مشکوک و زیرنظر هستند و سرکوب می‌شوند و سعی می‌شود از تشکیل آنها جلوگیری شود.
دانستن این مورد مهم است که موج اول دموکراسی در ۱۹۲۰ تحت تأثیر انقلاب فرانسه و آمریکا شروع می‌شود و تا پس از جنگ جهانی اول فعال است و پس از اینکه به موج #نازیسم و #فاشیسم که گستره‌ای بزرگ از اروپا را دربرگرفته بود برمی‌خورد، عقب‌نشینی می‌کند. تا اینکه شاهد موج بعدی گسترش دموکراسی پس از جنگ جهانی دوم هستیم. اما واقعیت این است که اروپای جنوبی – پرتغال، اسپانیا و یونان- در پایان دهۀ ۷۰ [میلادی] است که وارد مدار #دموکراسی می‌شوند. آمریکای لاتین از اواخر دهۀ ۸۰ است که وارد مدار دموکراسی می شود. (برزیل ۱۹۸۸، شیلی ۱۹۸۹)
بسیاری از آن چیزهایی که علیه سیستم پهلوی گفته می‌شود نظیر اینکه اینها مانع دموکراسی بوده‌اند، واقعیت ندارد و سعی می‌شود که بدون مقایسه و روش‌های تطبیقی با سایر دموکراسی‌های موجود در جهان یا اتفاقاتی که در جهان مدرن رخ داده، بررسی شود و به همین خاطر روشنفکری ما در خلأ توانسته یک کیفرخواست بلندبالایی را علیه رضاشاه و شاه فقید قرائت کند، بدون آنکه توضیح مشخصی از وضعیت سایر نقاط جهان ارائه دهد.

یادآوری نکته‌هایی ضروری است برای روشن‌تر شدن این موضوع. برای نمونه، وقتی زوج آمریکایی (روزنبرگ‌ها) در آمریکا به جرم خیانت اعدام می‌شوند، هوشنگ ابتهاج شعری را در وصف آنها و آمریکای دهۀ ۵۰ می‌سراید:
«دروغ و دشمنی فرمانروایی می‌کند آنجا، طلا این کیمیای انسان‌ها خدایی می‌کند آنجا...»
یعنی روشنفکری ما یک تصور انتزاعی و رمانتیک و به طور کلی شاعرانه از سیاست داشت و از آن دریچه دربارۀ دموکراسی آمریکایی و اتفاقاتی که در ایران می‌افتاد، ارزیابی می‌کرد. در دهۀ ۵۰ میلادی و دهۀ ۳۰ خورشیدی، روشنفکری ایرانی در آن دوره، اعدام روزنبرگ‌ها را که مشکوک به جاسوسی برای شوروی بودند، به عنوان خون شهدایی می‌دانست که منجر به آبیاری درخت آزادی خواهد شد!

ادامه دارد

#مشروطه
#دولت_ملی
#سلطنت_ملت
#حکومت_قانون
#بازگشت_به_مشروطه

👇کانال خبری پان ایرانیست👇
https://t.me/joinchat/AAAAADuh9PTR7tqOh54EqQ

✅ هیچ جا خانه خود آدم نمی‌شود!

🖊 #آرشاک_رئوف_گنبدی

🔸در حاشیه رقص فولکوریک کردی گروه دیلان ارومیه در جشنواره "آوای سرزمین من" تهران
@paniranist

در حالی که حال و هوای شهر ارومیه در روزهای گذشته تحت تاثیر حاشیه بوجود آمده توسط شهردار در مراسم روز خبرنگار بود؛ تا جایی که امواج آن به سواحل دور نیز برخورد کرد و بازخوردهای مختلفی را به دنبال داشت و البته هیچ ذهن عاقلی نیست که نداند نزدیک انتخابات است و شهر ارومیه می‌رود تا بار دیگر به همت برخی مسئولین، قومیتی شود؛ در پایتخت جشنواره‌ای تحت عنوان "آوای سرزمین من" آخرین روزهایش را طی میکند. جشنواره‌ای که گروه هنری "دیلان ارومیه" با رقصهای زیبا و فولکلوریکش، در بخشهای مختلفی از تهران در حال پایکوبی است تا فرهنگ، هنر و تاریخ مردم کُرد ارومیه را به هموطنانش نشان دهد.

اما آنچه بیشتر مرا واداشت تا این سطور را بنویسم، چیز دیگری است و آن حسی که از تماشای اجرای گروه دیلان در چهره شهروندان تهرانی می‌شد دید.
شما فرض کنید دولت ترکیه اجازه دهد تا گروهی با لباس‌های کُردی در نقاط پرتردد شهر استانبول، با موسیقی کُردی پایکوبی کند؛ به نظر شما عکس العمل شهروندان غیر کُرد ترکیه چگونه خواهد بود؟

با توجه به آنچه حداقل در این صدسال از آنها مشاهده شده است، مطمئنا سرنوشت خوبی در انتظار آن گروه فرضی نخواهد بود! شاید آنها را متهم به تروریسم کنند و شاید حتی به آنها حمله نموده و مورد ضرب و شتم قرار دهند و یا در خوشبینانه‌ترین حالت فحش‌ بارانشان کنند!

وقتی ویدئوهای مربوط به رقص کُردی را در اماکن پرتردد تهران تماشا میکنی، نمیتوانی چیزی جز عشق و محبت را در چهره تماشاگران ببینی. گاهی فریادی از بین مردم برمی‌خیزد که می‌گوید: "زنده باد کُرد"
این مردم کُردها را دوست دارند. در #زلزله_کرمانشاه اثبات کردند که به مردم کُرد عشق می‌ورزند. هنگام مقاومت کوبانی، بسیاری از دختران ایرانی تصاویر زنان مبارز کُرد را بر دیوارهای اتاقشان نصب کردند و جوانانی نیز بودند که به آنجا رفتند؛ در کوبانی و شنگال جنگیدند و جانشان را فدای کُردها و انسانیت نمودند.
در روزهای سخت مقاومت #عفرین (آفرین) دلشان با دل کُردها لرزید و وقتی عفرین سقوط کرد، اشک ریختند. چون آنها خوب میدانستند که آنچه که در عفرین (آفرین) سقوط کرد، کاوه آهنگر بود، زرتشت بود و قلعه هزاران ساله آریایی که در مرز روم در سواحل مدیترانه فرو ریخت!

رسوم مشترک، تاریخ مشترک و دلهایی که برای هم می‌تپند. این است آنچه میانیان ایرانیان و کُردها وجود دارد.

در ترکیه اما، اگر واقع بین باشیم، متوجه خواهیم شد که نه تنها دولت که مردمش هم از کُردها نفرت دارند و این یک واقعیت است. نمونه‌اش را چند وقت پیش در ترابزون دیدیم که چگونه دو جوان کُرد را تا سر حد مرگ کتک زدند!
فحشهایی که نثار #احمد_کایا شد، تا ابد بر صفحات سیاه تاریخ ترکیه باقی خواهد ماند.

آنچه می‌شود از نوع رفتار مردم ایران و ترکیه نسبت به کُردها درک کرد، این است که آنجا در ترکیه، فاشیسمی که در دل مردمانش رخنه کرده است، همه را به غیر از ترکها، مهمان، مهاجر و یا انسانهایی میداند که یا باید ترک شوند و یا به قول اردوغان، آنجا را ترک کرده و به شمال عراق (اقلیم کردستان) بروند.

تفاوت تهران با استانبول و آنکارا برای کُردها، مانند تفاوت خانه خود آدم با خانه غیر است و قدما خوب گفته‌اند که "هیچ جا خانه خود آدم نمی‌شود."

باید به برخی که ذهنیتی مشابه آنچه در ترکیه است، دارند؛ گفت اینجا ایران است و نه ترکیه! اینجا خانه ماست و در آن راحتیم.

#ترکیه
#کرد
#کرد_ایرانی
#فاشیسم_تر‌کی
@paniranist