کانال خبری پان‌ايرانيست

ایران، ایرانی و زبان فارسی از نگاه علامه اقبال لاهوری

🖋 دکتر محمد بقایی


▪️...او از میان همه‌ی مردمی که مورد خطاب وی هستند به هر آن‌کس که نامش ایرانی است نگاه دیگری دارد، زیرا او را به عنوان فردی برآمده از فرهنگی متعالی - آن‌چنان ‌که سهروردی به آن نظر داشت - با دیده‌یی امیدوار می‌نگرد و وقتی دنیای اسلام را پیش چشم مجسم می‌کند امتیاز شگرفی در فهم افکار خویش به ایرانیان می‌دهد:
نوای من به عجم آتش کهن افروخت
عرب ز نغمه‌ی شوقم هنوز بی‌خبر است
از همین روست که پس از سرودن پنج‌هزار بیت شعر به زبان اردو با عنوان‌های «ضرب کلیم»، «بال جبریل» و «ارمغان حجاز»، بر آن می‌شود تا افکار متعالی و انسان‌ساز خود را به زبان سرزمینی بیان دارد که به فرهنگ و مردم آن عشق می‌ورزد:
گرچه هندی در عذوبت شکر است
طرز گفتار دری شیرین‌تر است
فکر من از جلوه‌اش، مسحور گشت
خامه‌ی من شاخ نخل‌ طور گشت
وقتی به او ایراد گرفتند که چرا با وجود دانستن چند زبان، اندیشه‌ات را برای نمونه به انگلیسی بیان نمی‌داری تا جهانگیر شود، گفت
i switched over to Persian، because other
 languages are not able to convey my though.                                         
(به زبان فارسی رو کردم، زیرا دیگر زبان‌ها نمی‌توانند بار مفاهیمی را که در ذهن دارم برتابند).
از این روست که در پاسخ مخالفان غرب‌گرا و انیرانی خود، فردوسی‌وار می‌گوید:
پارسی از رفعت اندیشه‌ام
در خورد با فطرت اندیشه‌ام
خرده بر مینا مگیر، ای هوشمند!
دل به ذوق خرده‌ی مینا ببند
از این پس، او دیگر ایرانی است...

ادامه در (INSTANT VIEW)👇

https://bit.ly/2XRYaqA

#اقبال_لاهوری
@paniranist

🔴مقاله ای خواندنی از #نشریه «#اقبال» در وصف #وطن و وظایف #وطن_خواهان که به تاریخ 10 جمادی الثانی 1316 هجری قمری برابر با 4 آبان ماه 1277 شمسی در دارالسلطنه «#تبریز» به چاپ رسید و حاوی نکات جالبی است.

✅ آفریننده را پرستنده و کردگاری را بنده ایم (جلّت عظمة و تعالی شأنه) که به روز آفرینش چند نعمتی را مخصوص ما ایرانیان نموده، و با چند چیز ما را بر دیگران ترجیح داده و منت نهاده که بدان سبب بر دیگران افتخار بنماییم و سبقت گیریم و پیشی جوییم و بدان صفات مخصوص باید بدانیم که کیستیم و چیستیم و چه کاره ایم، شرف ما از کجاست و افتخار ما از چیست و تقدم ما بر کیست. در کتابی دیده ام که این کره ارض چندین بار گوی چوگان ما بوده و چه حکمها نموده و چه فتوحات کرده ایم. چه بسته ایم و چه گشاده ایم. چه عوران را پوشانده ایم و چه افتادگان را دست گرفته ایم و چه گردن کشان را سخت گرفته ایم.
سپاس مر آن داوری را سزاست که قدمت از ماست و شرافت بر ماست و شاه ستایی مخصوص ماست. جم از ماست و جام از ماست و جهان به کام ماست.
از ماست که بر ماست که با این همه شرافت و با این همه فضل؛ نیک را از بد و خیر را از شر تمیز ندادیم و در ترقی خود صرف نظر نمودیم و از عزت خود چشم پوشیدیم.
نوشتند نخواندیم، گفتند عمل نکردیم. افسانه پنداشتیم و باور ننمودیم.
@paniranist
امروز اگر چه عقب ماندیم ولی آزمودگان دانند که جهان را بلندی و پستی است و جهانیان را وسعت و تنگدستی؛ هر شبی را روزی است و هر شامی را سحری، قومی از علم بهره ور و فرقه ای از جهل در خطر.
«نیک بختان را چهار چیز بس است: خدا و دین، شاه و وطن، هر که این چهار ندارد ... .»
امروز که ما ایرانیان را این چهار است، ناچار است که باید سعی نماییم راه ها بگشاییم و به حال ابنای وطن رحمت آریم و در سایه سایه خدا که جهان با عدلش پاینده باد، گذشته را از سر گیریم و بر تلف شده نادم شویم و از کردار ناشایست به درگاه خدا رجوع نمائیم و با فطرت اصلی و جوهر جبلی:
آتشی خوش برفروزیم از کرم / تا نماند جرم ذلت، بیش و کم
شعله در بنگاه انسانی زنیم / خار را گلزار روحانی کنیم
احتیاج که جهانی از او در تنگ است، ننگش را از خود دور نمائیم و در حصن حصین علوم عجیبه و در قلاع اختراعات جدیده که جهانی از او برخوردار است متحصن شویم و ایمن باشیم.

❎ نشریه اقبال، سال اول، «تبریز»، 10 جمادی الثانی 1316 هجری قمری

@paniranist