حرف مفتی به نام
#حریم_خصوصی#محسن_زندی🔸 یک کیفقاپِ بیسواد، با یک نگاهِ سریع و ساده میتواند از بین هزار نفر فوراً تشخیص دهد که کیفِ چه کسی را میتوان زد و کیفِ چه کسی را نمیتوان. او چگونه این کار را میکند؟ بهراحتی. همه ما ذاتاً یک روانشناس هستیم؛ یک روانشناسِ غیرحرفهای.
🔸 فرض کنید شما یک خانواده سه نفره هستید که سالی دو بار از یک بوتیکی مشخص برای اعضای خانواده لباس میخرید.
سالی یکبار هم در روز پدر و مادر از همین بوتیکی برای والدینتان هدیه میخرید.
صاحبِ این بوتیکی، یک فرد میانسال و جاافتاده است که از هوش متوسطی برخوردار است.
بعد از پنجسال این بوتیکیِ با هوش متوسط براحتی از خانواده شما این اطلاعات را استنباط کرده است:
چند نفرید، به چه رنگها، مارکها، شرکتها، و قیمتهایی علاقه دارید
میزان درآمد شما چقدر است
سبکِ شخصیتی شما چیست
رابطه خانوادگی شما چقدر مستحکم یا شل است
سبک رفتاری، میزان ارتباط کلامی، چشمی و حتی نوعِ رابطه جنسی شما با همسرتان چگونه و چقدر است
سبک رفتاری شما با فرزندانتان چگونه است
با خانواده اصلی، یعنی والدینتان، چه ارتباطی دارید؟ سلیقه آنها چگونه است؟ سطح سلیقه، وضعیت طبقهاجتماعی و مالی آنها چگونه است؟ آیا از روی علاقه برای آنها خرید میکنید، یا رودربایستی، یا احساسِ وظیفه؟
او میتواند میزان و نوعِ تغذیه شما را هیکلتان و رنگ پوستان حدس بزند. فروشنده حتی میتواند نوع باورهای مذهبی، اجتماعی، سطح تحصیلات و حتی نحوه گذراندن کودکی و نوجوانیتان را نیز حدس بزند.
تمام این اطلاعات فقط با صِرفِ خرید کردن شما به دست میآید. حالا فرض کنید علاوه بر خرید با او به گفتگو هم میپردازید، یا از دوربین مداربسته تمام رفتارها و حالات شما در فروشگاه را تحت کنترل دارد؛ طبعا میزان اطلاعات او از شما چندین برابر میشود.
🔸 حالا فرض کنید به جای سالی دوبار خرید از یک فروشگاه، روزی چند ساعت در شبکههای مختلف اینترنتی، از
#گوگل و فیسبوک# و
#اینستاگرام و
#واتساپ و
#تلگرام و
#سروش و ... حضور دارید؛ و به جای نگاه کردن به لباسها، صدها و هزاران موضوعِ متنوع را جستجو میکنید؛ و به جای سروکار داشتن با یک فروشنده با هوشِ متوسط با صدها نابغه اینترنتی، و نرمافزارهای قدرتمندِ تحلیلِ آماری و پیشرفتهای ناشی از هوش مصنوعی سروکار دارید. شما بهطور مستقیم و غیرمستقیم در حالِ ارائه اطلاعات از خود هستید (آپلودکردنها، دانلود کردنها، حتی در فالو کردنها، لایککردنها، و یا مشاهده پِیجها بدونِ لایک کردنِ آنها). جالب آنکه، در این محیطها ممکن است بهخاطر احساس امنیتی که میکنید چیزهایی را ببینید یا جستجو کنید، و رفتارها و گفتارهایی از شما سربزند که در دنیای واقعی از شما سر نمیزند و کاملا خصوصی است.
حالا به نظرتان این شبکهها چقدر از شما اطلاعات دارند؟ چه اطلاعاتی که مستقیم میدهید و چه اطلاعاتی که با کارهای آماریِ پیچیده کسب میکنند؟ نمیخواهم
#داییجان_ناپلئون وار در سیاهچاله توهمِ توطئه بیفتم و شما را هم نگران کنم؛ اما بهگمانم آنها حتی از رنگ مورد علاقه ما برای لباس زیر نیز باخبرند. نیمرخِ روانشناختیِ آنها از ما خیلی غنیتر از اطلاعاتی است که حتی ما در موردِ خودمان داریم؛ و برخلاف ذهنِ فراموشکارِ ما، این اطلاعات هیچگاه از حافظههایِ آنها پاک نمیشوند. به قول یک روانپزشک معروف غربی،
#پارانویا ویژگی عصرِ گسترشِ سازمانهای اطلاعاتی است.
🔸 بنابراین:
1. هرچه
#تکنولوژی #پیشرفتِ بیشتری می کند،
#زندگی_خصوصی و
#حریم_شخصی محدودتر، و بلکه، بیمعناتر میشود. حریم شخصی در
#دنیای_مدرن، تنها یک حرف مفت است. کافیست یکبار سرِ یک مسألهای پایتان گیر بیفتد؛ آنوقت حرفِ مفت بودنِ حریم شخصی را خواهید چشید. همیشه آن دیالوگ فیلم
#دشمن_ملت (Enemy of the State) به کارگردانی
#تونی_اسکات، محصول سال ۱۹۹۸ امریکا، را به یاد داشته باشید:
"در دنیای جدید (تازه، سال ۱۹۹۸) تو فقط در ذهنت آزاد هستی".
2. در
#دنیای_مجازی هیچ چیز، رایگان نیست. اگر چیزی رایگان بود، مانند
#گوگل،
#تلگرام،
#اینستاگرام و ...، هزینه این خدماتِ رایگان،
#خود شما و
#اطلاعات شخصی و منطقهای شماست. حال، برای اهداف
#اقتصادی،
#سیاسی،
#فرهنگی یا هر چیز دیگر. هیچ گربهای برای رضای خدا موش نمیگیرد.
3. تراژدیِ تعارض میان
#آزادی و
#رفاهِ ناشی از تکنولوژی در دنیای جدید آن است که نمیتوان دست به انتخاب یکی از آنها زد. مرز آنها چنان باریک است که نمیتوان تصمیم گرفت. اما میتوان تا حد امکان برخی حریمهای خود را رعایت کرد. کافیست دنیای مجازی را نیز محضرِ خدا بدانید که همهچیز تحت نظارت است.
4. سوادِ دیجیتالی و امنیتیِ خود در فضای مجازی را بالا ببریم و در ارائه اطلاعات از خود، و بهویژه از کودکانمان، نهایتِ خساست را بورزیم
#شاه_فرتوت_ابریقستانhttps://t.center/oldkingofebrighestan