شاه فرتوت ابریقستان

‍ ‍ سوم مهرماه، زادروز استاد حسن کسایی

#حسن_کسایی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان_ ۲۵ خرداد ۱۳۹۱،اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی و سه تار بود.
او در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسایی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با استادان و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز (شعبان‌خان، حسین آقا، علی آقا وجلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت‌وآمد می‌نمود. به‌طوری‌که منزل آقا سید جواد، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز استادان به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گردو بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد
وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد #ابوالحسن_صبا استفاده می‌نمود.
پس از فوت مهدی نوایی، کسایی همچنان از همنشینی با نوازندگان اصفهانی در جهت تسلط بر نوازندگی نِی استفاده کرد. همنوازی با سازهای پرده‌داری مثل تار و سه‌تار او را بیش از پیش با گام‌های مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرد، به صورتی که برای اولین بار دستگاه‌های چهارگاه، اصفهان،نوا و راست پنجگاه را با کوک دقیق و به صورت کامل اجرا کرد. کسایی همچنین از محضر ابوالحسن صبا بهره‌های فراوان برد که می‌توان گفت هنر نوازندگی سه‌تار کسایی، یادگار انس با این هنرمند یگانه‌است. سه‌تار نوازی کسائی تلفیقی زیبا از ترکیب نوازندگی تار #جلیل_شهناز و سه‌تار ابوالحسن صبا است.

وی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است.
وی که از کودکی علاقهٔ زیادی به موسیقی داشت، از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نِی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت (نوایی از شاگردان نایب اسدالله است و دیگر شاگرد نوایی، یاوری می‌باشد).
وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته‌است
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود.این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسایی ، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ به دعوت داوود پیرنیا به برنامه گل‌ها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.
از سال ۱۳۴۶، فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کند و یک صفحهٔ دورو در مایه‌های شور و ماهور از نوازندگی نی او به همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C.B.S فرانسه ضبط شده و در سال ۱۳۵۴ در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین، کسایی تا سال ۱۳۵۶، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم الله خان، دیدار کرد.
بعد از انقلاب، به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد شد، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا #شجریان وجهانگیر ملک اجرا کرد. در این سال و تا قبل از سال ۱۳۶۱، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسائی هم از #صداوسیما برکنار و حقوقش قطع شد.
کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
در سال ۱۳۷۵ به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت کرد. در سال ۱۳۷۶ هم با تلاش #محمدرضا_لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشنگتن، مجلس گرامی‌داشتی برای کسائی بر پا داشت.
در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگارموسیقی انتخاب و تقدیر شد.

روحش شاد و یادش جاودان

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

زنده‌یاد استاد #حسن_کسایی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان_ ۲۵ خرداد ۱۳۹۱،اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی و سه تار بود.
او در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسایی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با استادان و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز (شعبان‌خان، حسین آقا، علی آقا وجلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت‌وآمد می‌نمود. به‌طوری‌که منزل آقا سید جواد، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز استادان به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گردو بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد
وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد #ابوالحسن_صبا استفاده می‌نمود.
پس از فوت مهدی نوایی، کسایی همچنان از همنشینی با نوازندگان اصفهانی در جهت تسلط بر نوازندگی نِی استفاده کرد. همنوازی با سازهای پرده‌داری مثل تار و سه‌تار او را بیش از پیش با گام‌های مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرد، به صورتی که برای اولین بار دستگاه‌های چهارگاه، اصفهان،نوا و راست پنجگاه را با کوک دقیق و به صورت کامل اجرا کرد. کسایی همچنین از محضر ابوالحسن صبا بهره‌های فراوان برد که می‌توان گفت هنر نوازندگی سه‌تار کسایی، یادگار انس با این هنرمند یگانه‌است. سه‌تار نوازی کسائی تلفیقی زیبا از ترکیب نوازندگی تار #جلیل_شهناز و سه‌تار ابوالحسن صبا است.

وی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است.
وی که از کودکی علاقهٔ زیادی به موسیقی داشت، از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نِی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت (نوایی از شاگردان نایب اسدالله است و دیگر شاگرد نوایی، یاوری می‌باشد).
وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته‌است
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود.این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسایی ، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ به دعوت داوود پیرنیا به برنامه گل‌ها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.
از سال ۱۳۴۶، فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کند و یک صفحهٔ دورو در مایه‌های شور و ماهور از نوازندگی نی او به همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C.B.S فرانسه ضبط شده و در سال ۱۳۵۴ در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین، کسایی تا سال ۱۳۵۶، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم الله خان، دیدار کرد.
بعد از انقلاب، به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد شد، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا #شجریان وجهانگیر ملک اجرا کرد. در این سال و تا قبل از سال ۱۳۶۱، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسائی هم از #صداوسیما برکنار و حقوقش قطع شد.
کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
در سال ۱۳۷۵ به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت کرد. در سال ۱۳۷۶ هم با تلاش #محمدرضا_لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشنگتن، مجلس گرامی‌داشتی برای کسائی بر پا داشت.
در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگارموسیقی انتخاب و تقدیر شد.

روحش شاد و یادش جاودان

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

ویدیویی بسیار زیبا و قدیمی از آواز #ایرج با همراهی تار استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ #جلیل_شهناز
(زاده ۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان
درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ تهران )

فرزند شعبان خان بود که علاوه بر تار (ساز اختصاصی‌اش) سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت.
جلیل شهناز از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است که توانست با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است.

جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد.

پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
شهناز در جوانی با #حسن_کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود.

جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت داشت.
او در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله #فرامرز_پایور، #حبیب‌الله_بدیعی، #پرویز_یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا #شجریان همکاری داشته‌است.

شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به وی اهدا شد.

جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت.

‍ در رابطه با ویژگیهای سبک تار نوازی استاد جلیل شهناز، مطالب بسیاری گفته و نوشته شده است ولی بیان برخی نکات پیرامون این موضوع خالی از لطف نمی‌باشد چرا که امروزه تقریباً نوازنده تاری نیست که تاثیر شگرف این ساز بر مضراب و پنجه او خودنمایی نکند و اهل فن می دانند پس از #شهناز، جمله‌پردازی‌ها، صداکشی از ساز، پنجه‌کاری‌ها و مضراب‌ها در ساز تار دچار تغییرات محسوس شد و #جلیل_شهناز همانند اساتیدی چون #علی_اکبرخان_شهنازی و #عبادی جزو معدود نوابغی است که وجود آنها نوازندگی یک ساز را در زمان خود دچار تحول کرد و به بیان بهتر آنرا به روز نمود.

ریزهای متنوع، مضرابهای چپ بسیار شفاف و با سرعت خیره کننده- بواقع غیرقابل تقلید- مضرابهای راست بسیار حساب شده که بسته به سلیقه نوازنده به نقاط مختلفی از طول سیم نواخته می‌شود و صداهای متفاوتی ایجاد می‌کند، همچنین طرز استفاده از ویبراسیون ها و نتهای زینت، … همه و همه بسیار خاص بوده و از مختصات سبک تار نوازی جلیل شهناز است.

تغییر پرده های بجا در طول نوازندگی و استفاده مناسب از گوشه‌های گوناگون و همچنین چهار مضرابهای بین آواز که به هنگام اجرای برخی گوشه‌های خاص مثل: دلکش، عشاق، شکسته، حجاز، عراق، بیات راجه یا بیداد نواخته می شود، شنونده را با خود به آسمان می برد.

ریتم های فوق‌العاده‌ای که در ضربی‌های شهناز مشاهده می‌شود، اعم از ضربی‌های سنگین یا چهار مضراب‌های سریع و همچنین ضدضرب‌ها و یا تغییرات ریتم در حین اجرا بدلیل تسلط وی بر ساز تنبک بوده و مهارت کامل نوازنده را در ریتم شناسی بیان می کند، گرفتن «سرضرب» در چند میزان جلوتر بعد از اجرای یک جمله پیچیده و طولانی نیز خاص ساز شهناز است.
توضیح این که در برخی موارد حین شنیدن قطعات ضربی که توسط ایشان اجرا شده، بنظر می‌رسد قطعه از ضرب افتاده است ولی در ادامه ملودی در میزانهای بعدی و در انتهای جمله ریتم به سر ضرب طبیعی خود بر می‌گردد که از شگردهای خاص شهناز است.جنس صدای تار و شفافیت این صدا و زیبایی فوق‌العاده آن منحصر به فرد بوده و نمی‌توان بدیلی برای این صدا در میان نوازندگان تار یافت.

البته توضیح این نکته ضروری است که ساز مورد استفاده #جلیل_شهناز که مطابق با سبک و سیاق نوازندگی وی است از تارهای ساخت استاد فقید #یحیی می‌باشد و یاداور می‌گردد نوازندگانی مانند علی اکبر خان شهنازی، غلامحسین بیگجه خانی و حتی کلنل وزیری بدلیل اجراهای سرعتی و نیز ریزهای پیوسته در نوازندگی از تارهای ساخت مرحوم جعفر صنعت استفاده نموده اند که صداهای بسیار ماندگار و دلنشینی نیز از خود به یادگار گذاشته اند.به هر صورت صدایی که از تار شهناز به گوش می رسد بسیار خاص بوده و با شنیدن همان چند مضراب اول هویت نوازنده را معرفی می نماید.

جلیل شهناز در ۲۷ خرداد سال ۱۳۹۲ در سن ۹۲ سالگی درگذشت.

روحش شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

یک عمر توان به ساز دمساز شدن
وز ساز نواختن سرافراز شدن

صد سال توان به تار مضراب زدن
اما نتوان جلیل شهناز شدن


اول خرداد، زادروز استاد #جلیل_شهناز استاد بی‌بدیل تار
۱۳۰۰-۱۳۹۲
روحش شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ #جلیل_شهناز
(زاده ۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان
درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ تهران )

فرزند شعبان خان بود که علاوه بر تار (ساز اختصاصی‌اش) سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت.
جلیل شهناز از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است که توانست با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است.

جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد.

پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
شهناز در جوانی با #حسن_کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود.

جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت داشت.
او در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله #فرامرز_پایور، #حبیب‌الله_بدیعی، #پرویز_یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا #شجریان همکاری داشته‌است.

شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به وی اهدا شد.

جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت.

‍ در رابطه با ویژگیهای سبک تار نوازی استاد جلیل شهناز، مطالب بسیاری گفته و نوشته شده است ولی بیان برخی نکات پیرامون این موضوع خالی از لطف نمی‌باشد چرا که امروزه تقریباً نوازنده تاری نیست که تاثیر شگرف این ساز بر مضراب و پنجه او خودنمایی نکند و اهل فن می دانند پس از #شهناز، جمله‌پردازی‌ها، صداکشی از ساز، پنجه‌کاری‌ها و مضراب‌ها در ساز تار دچار تغییرات محسوس شد و #جلیل_شهناز همانند اساتیدی چون #علی_اکبرخان_شهنازی و #عبادی جزو معدود نوابغی است که وجود آنها نوازندگی یک ساز را در زمان خود دچار تحول کرد و به بیان بهتر آنرا به روز نمود.

ریزهای متنوع، مضرابهای چپ بسیار شفاف و با سرعت خیره کننده- بواقع غیرقابل تقلید- مضرابهای راست بسیار حساب شده که بسته به سلیقه نوازنده به نقاط مختلفی از طول سیم نواخته می‌شود و صداهای متفاوتی ایجاد می‌کند، همچنین طرز استفاده از ویبراسیون ها و نتهای زینت، … همه و همه بسیار خاص بوده و از مختصات سبک تار نوازی جلیل شهناز است.

تغییر پرده های بجا در طول نوازندگی و استفاده مناسب از گوشه‌های گوناگون و همچنین چهار مضرابهای بین آواز که به هنگام اجرای برخی گوشه‌های خاص مثل: دلکش، عشاق، شکسته، حجاز، عراق، بیات راجه یا بیداد نواخته می شود، شنونده را با خود به آسمان می برد.

ریتم های فوق‌العاده‌ای که در ضربی‌های شهناز مشاهده می‌شود، اعم از ضربی‌های سنگین یا چهار مضراب‌های سریع و همچنین ضدضرب‌ها و یا تغییرات ریتم در حین اجرا بدلیل تسلط وی بر ساز تنبک بوده و مهارت کامل نوازنده را در ریتم شناسی بیان می کند، گرفتن «سرضرب» در چند میزان جلوتر بعد از اجرای یک جمله پیچیده و طولانی نیز خاص ساز شهناز است.
توضیح این که در برخی موارد حین شنیدن قطعات ضربی که توسط ایشان اجرا شده، بنظر می‌رسد قطعه از ضرب افتاده است ولی در ادامه ملودی در میزانهای بعدی و در انتهای جمله ریتم به سر ضرب طبیعی خود بر می‌گردد که از شگردهای خاص شهناز است.جنس صدای تار و شفافیت این صدا و زیبایی فوق‌العاده آن منحصر به فرد بوده و نمی‌توان بدیلی برای این صدا در میان نوازندگان تار یافت.

البته توضیح این نکته ضروری است که ساز مورد استفاده #جلیل_شهناز که مطابق با سبک و سیاق نوازندگی وی است از تارهای ساخت استاد فقید #یحیی می‌باشد و یاداور می‌گردد نوازندگانی مانند علی اکبر خان شهنازی، غلامحسین بیگجه خانی و حتی کلنل وزیری بدلیل اجراهای سرعتی و نیز ریزهای پیوسته در نوازندگی از تارهای ساخت مرحوم جعفر صنعت استفاده نموده اند که صداهای بسیار ماندگار و دلنشینی نیز از خود به یادگار گذاشته اند.به هر صورت صدایی که از تار شهناز به گوش می رسد بسیار خاص بوده و با شنیدن همان چند مضراب اول هویت نوازنده را معرفی می نماید.

جلیل شهناز در ۲۷ خرداد سال ۱۳۹۲ در سن ۹۲ سالگی درگذشت.

روحش شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

یک عمر توان به ساز دمساز شدن
وز ساز نواختن سرافراز شدن

صد سال توان به تار مضراب زدن
اما نتوان "جلیل شهناز" شدن

۲۷خرداد سالروز درگذشت استاد #جلیل_شهناز
۱۳۰۰-۱۳۹۲

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

زنده‌یاد استاد #حسن_کسایی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان_ ۲۵ خرداد ۱۳۹۱،اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی و سه تار بود.
او در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسایی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با استادان و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز (شعبان‌خان، حسین آقا، علی آقا وجلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت‌وآمد می‌نمود. به‌طوری‌که منزل آقا سید جواد، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز استادان به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گردو بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد
وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد #ابوالحسن_صبا استفاده می‌نمود.
پس از فوت مهدی نوایی، کسایی همچنان از همنشینی با نوازندگان اصفهانی در جهت تسلط بر نوازندگی نِی استفاده کرد. همنوازی با سازهای پرده‌داری مثل تار و سه‌تار او را بیش از پیش با گام‌های مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرد، به صورتی که برای اولین بار دستگاه‌های چهارگاه، اصفهان،نوا و راست پنجگاه را با کوک دقیق و به صورت کامل اجرا کرد. کسایی همچنین از محضر ابوالحسن صبا بهره‌های فراوان برد که می‌توان گفت هنر نوازندگی سه‌تار کسایی، یادگار انس با این هنرمند یگانه‌است. سه‌تار نوازی کسائی تلفیقی زیبا از ترکیب نوازندگی تار #جلیل_شهناز و سه‌تار ابوالحسن صبا است.

وی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است.
وی که از کودکی علاقهٔ زیادی به موسیقی داشت، از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نِی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت (نوایی از شاگردان نایب اسدالله است و دیگر شاگرد نوایی، یاوری می‌باشد).
وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته‌است
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود.این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسایی ، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ به دعوت داوود پیرنیا به برنامه گل‌ها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.
از سال ۱۳۴۶، فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کند و یک صفحهٔ دورو در مایه‌های شور و ماهور از نوازندگی نی او به همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C.B.S فرانسه ضبط شده و در سال ۱۳۵۴ در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین، کسایی تا سال ۱۳۵۶، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم الله خان، دیدار کرد.
بعد از انقلاب، به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد شد، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا #شجریان وجهانگیر ملک اجرا کرد. در این سال و تا قبل از سال ۱۳۶۱، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسائی هم از #صداوسیما برکنار و حقوقش قطع شد.
کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
در سال ۱۳۷۵ به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت کرد. در سال ۱۳۷۶ هم با تلاش #محمدرضا_لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشنگتن، مجلس گرامی‌داشتی برای کسائی بر پا داشت.
در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگارموسیقی انتخاب و تقدیر شد.

روحش شاد و یادش جاودان

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

تکنوازی #تار
استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

ضربی
استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

ویدیویی بسیار زیبا و قدیمی از آواز #ایرج با همراهی تار استاد شهناز

به بهانه یکم خرداد زادروز استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ #جلیل_شهناز
(زاده ۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان
درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ تهران )

فرزند شعبان خان بود که علاوه بر تار (ساز اختصاصی‌اش) سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت.
جلیل شهناز از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است که توانست با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است.

جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد.

پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
شهناز در جوانی با #حسن_کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود.

جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت داشت.
او در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله #فرامرز_پایور، #حبیب‌الله_بدیعی، #پرویز_یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا #شجریان همکاری داشته‌است.

شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به وی اهدا شد.

جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت.

‍ در رابطه با ویژگیهای سبک تار نوازی استاد جلیل شهناز، مطالب بسیاری گفته و نوشته شده است ولی بیان برخی نکات پیرامون این موضوع خالی از لطف نمی‌باشد چرا که امروزه تقریباً نوازنده تاری نیست که تاثیر شگرف این ساز بر مضراب و پنجه او خودنمایی نکند و اهل فن می دانند پس از #شهناز، جمله‌پردازی‌ها، صداکشی از ساز، پنجه‌کاری‌ها و مضراب‌ها در ساز تار دچار تغییرات محسوس شد و #جلیل_شهناز همانند اساتیدی چون #علی_اکبرخان_شهنازی و #عبادی جزو معدود نوابغی است که وجود آنها نوازندگی یک ساز را در زمان خود دچار تحول کرد و به بیان بهتر آنرا به روز نمود.

ریزهای متنوع، مضرابهای چپ بسیار شفاف و با سرعت خیره کننده- بواقع غیرقابل تقلید- مضرابهای راست بسیار حساب شده که بسته به سلیقه نوازنده به نقاط مختلفی از طول سیم نواخته می‌شود و صداهای متفاوتی ایجاد می‌کند، همچنین طرز استفاده از ویبراسیون ها و نتهای زینت، … همه و همه بسیار خاص بوده و از مختصات سبک تار نوازی جلیل شهناز است.

تغییر پرده های بجا در طول نوازندگی و استفاده مناسب از گوشه‌های گوناگون و همچنین چهار مضرابهای بین آواز که به هنگام اجرای برخی گوشه‌های خاص مثل: دلکش، عشاق، شکسته، حجاز، عراق، بیات راجه یا بیداد نواخته می شود، شنونده را با خود به آسمان می برد.

ریتم های فوق‌العاده‌ای که در ضربی‌های شهناز مشاهده می‌شود، اعم از ضربی‌های سنگین یا چهار مضراب‌های سریع و همچنین ضدضرب‌ها و یا تغییرات ریتم در حین اجرا بدلیل تسلط وی بر ساز تنبک بوده و مهارت کامل نوازنده را در ریتم شناسی بیان می کند، گرفتن «سرضرب» در چند میزان جلوتر بعد از اجرای یک جمله پیچیده و طولانی نیز خاص ساز شهناز است.
توضیح این که در برخی موارد حین شنیدن قطعات ضربی که توسط ایشان اجرا شده، بنظر می‌رسد قطعه از ضرب افتاده است ولی در ادامه ملودی در میزانهای بعدی و در انتهای جمله ریتم به سر ضرب طبیعی خود بر می‌گردد که از شگردهای خاص شهناز است.جنس صدای تار و شفافیت این صدا و زیبایی فوق‌العاده آن منحصر به فرد بوده و نمی‌توان بدیلی برای این صدا در میان نوازندگان تار یافت.

البته توضیح این نکته ضروری است که ساز مورد استفاده #جلیل_شهناز که مطابق با سبک و سیاق نوازندگی وی است از تارهای ساخت استاد فقید #یحیی می‌باشد و یاداور می‌گردد نوازندگانی مانند علی اکبر خان شهنازی، غلامحسین بیگجه خانی و حتی کلنل وزیری بدلیل اجراهای سرعتی و نیز ریزهای پیوسته در نوازندگی از تارهای ساخت مرحوم جعفر صنعت استفاده نموده اند که صداهای بسیار ماندگار و دلنشینی نیز از خود به یادگار گذاشته اند.به هر صورت صدایی که از تار شهناز به گوش می رسد بسیار خاص بوده و با شنیدن همان چند مضراب اول هویت نوازنده را معرفی می نماید.

جلیل شهناز در ۲۷ خرداد سال ۱۳۹۲ در سن ۹۲ سالگی درگذشت.

روحش شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

یک عمر توان به ساز دمساز شدن
وز ساز نواختن سرافراز شدن

صد سال توان به تار مضراب زدن
اما نتوان #جلیل_شهناز شدن

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

اول خرداد، زادروز استاد #جلیل_شهناز استاد بی‌بدیل #تار
۱۳۰۰-۱۳۹۲
روحش شاد

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ ‍ سوم مهرماه، زادروز استاد حسن کسایی

#حسن_کسایی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان_ ۲۵ خرداد ۱۳۹۱،اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی و سه تار بود.
او در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «حاج سید جواد کسایی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود که دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با استادان و بزرگان آن زمان مانند سید حسین طاهرزاده، جلال‌الدین تاج اصفهانی، اکبر خان نوروزی، خاندان شهناز (شعبان‌خان، حسین آقا، علی آقا وجلیل شهناز)، غلامحسین سارنج و ادیب خوانساری رفت‌وآمد می‌نمود. به‌طوری‌که منزل آقا سید جواد، محفلی بود برای تجدید دیدار و نیز ساز و آواز استادان به نام موسیقی اصفهان. این آمد و شدها موجب شد حسن از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کرد (بعد از دیدن یک نوازنده دوره‌گردو بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد
وی مدتی آواز و گوشه‌های موسیقی ایران را نزد استاد تاج اصفهانی و ادیب خوانساری آموخته و نِی را از مهدی نوایی فرا گرفت. وی هر زمان که به تهران می‌رفت از محضر استاد #ابوالحسن_صبا استفاده می‌نمود.
پس از فوت مهدی نوایی، کسایی همچنان از همنشینی با نوازندگان اصفهانی در جهت تسلط بر نوازندگی نِی استفاده کرد. همنوازی با سازهای پرده‌داری مثل تار و سه‌تار او را بیش از پیش با گام‌های مختلف موسیقی ایرانی آشنا کرد، به صورتی که برای اولین بار دستگاه‌های چهارگاه، اصفهان،نوا و راست پنجگاه را با کوک دقیق و به صورت کامل اجرا کرد. کسایی همچنین از محضر ابوالحسن صبا بهره‌های فراوان برد که می‌توان گفت هنر نوازندگی سه‌تار کسایی، یادگار انس با این هنرمند یگانه‌است. سه‌تار نوازی کسائی تلفیقی زیبا از ترکیب نوازندگی تار #جلیل_شهناز و سه‌تار ابوالحسن صبا است.

وی در محضر استاد صبا به نواختن ردیف‌ها پرداخت و با هنرمندانی چون خالقی، مشیر همایون و حسین محجوبی نیز می‌نواخته‌است.
وی که از کودکی علاقهٔ زیادی به موسیقی داشت، از سن دوازده سالگی شروع به نواختن نِی کرد و در سن سیزده سالگی به مکتب استاد نوایی رفت (نوایی از شاگردان نایب اسدالله است و دیگر شاگرد نوایی، یاوری می‌باشد).
وی کنسرت‌هایی نیز با ادیب خوانساری و اجراهایی با تاج اصفهانی داشته‌است
کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود.این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسایی ، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ به دعوت داوود پیرنیا به برنامه گل‌ها راه یافت و تا سال ۱۳۵۷ که در گلچین هفته شرکت نمود، با این سلسله برنامه، همکاری داشت.
از سال ۱۳۴۶، فضای کاری کسایی ابعادی جهانی هم پیدا می‌کند و یک صفحهٔ دورو در مایه‌های شور و ماهور از نوازندگی نی او به همراه تنبک جهانگیر بهشتی توسط کمپانی C.B.S فرانسه ضبط شده و در سال ۱۳۵۴ در نقاط مختلف جهان پخش شد. همچنین، کسایی تا سال ۱۳۵۶، برنامه‌های متعددی در جشن هنر شیراز برگزار کرد و با نوازندگان بزرگ جهان از جمله راوی شانکار، شاران رانی و بسم الله خان، دیدار کرد.
بعد از انقلاب، به دلیل فضای نه چندان مناسبی که برای موسیقی ایجاد شد، وی آخرین برنامه رسمی خود را در رادیو ایران با همکاری جلیل شهناز، محمدرضا #شجریان وجهانگیر ملک اجرا کرد. در این سال و تا قبل از سال ۱۳۶۱، آرشیو موسیقی رادیو اصفهان از بین رفت و کسائی هم از #صداوسیما برکنار و حقوقش قطع شد.
کسائی در دههٔ ۱۳۶۰، به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند برنامه رادیویی، به اجرای برنامه پرداخت. در سال ۱۳۶۹، تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
در سال ۱۳۷۵ به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت کرد. در سال ۱۳۷۶ هم با تلاش #محمدرضا_لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی واشنگتن، مجلس گرامی‌داشتی برای کسائی بر پا داشت.
در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگارموسیقی انتخاب و تقدیر شد.

روحش شاد و یادش جاودان

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

تکنوازی #تار
استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

ضربی
استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

ویدیویی بسیار زیبا و قدیمی از آواز #ایرج با همراهی تار استاد شهناز

به بهانه یکم خرداد زادروز استاد #جلیل_شهناز

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan