🔸ایران صرف‌نظر از اینکه چه کسی بر آن حکمرانی کند، به محض آنکه اندک توانی بیابد، بدنبال نفوذ و حضور منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است و تعریفی فرامرزی از
#امنیت دارد.
این وضعیت از ایران باستان تا زمان
#پهلوی (حضور در عمان و ویتنام) و اکنون در سوریه و یمن تداوم داشته و خصلتی ژئوپلتیکی است.
🔸با آنکه سردارانِ این وضعیت، منطقا تابع حاکمان زمانه خویش‌اند، اما قضاوت تاریخ به اعتبار روایت مردمان، به گونه‌ای است که قضاوت در حق اینان متفاوت با قضاوت در حق حاکمان زمانه بوده است.
#شهربراز را صرفا فرمانده
#خسروپرویز ندانسته‌اند.
مقاومت
#آریوبرزن را با محک داریوش سوم نسنجیده‌اند.
#بهرام_چوبین تنها از دریچه فرماندهی لشگر هرمز دیده نشده.
#الله‌وردیخان فقط فرمانده
#شاه‌عباس نیست.
#عباس_میرزا به حکم«سرداری» و نه در ترازوی قجری
#فتحعلیشاه تشخص یافته است.
البته که ابتلائات سیاسی_اجتماعی و جور زمانه، گاه خشم را در جوخه‌های انقلابی متوجه
#نادر_جهانبانی و گاه در دوران شبکه‌های اجتماعی متوجه
#قاسم_سليمانی می‌کند، اما در درازنای تاریخ، حس جمعی توام با احترامی وجود دارد که گویی آنان را از اشتباهات حاکمان زمانه خود تبرئه می‌کند و تنها در قامت یک سردار می‌بیند، قضاوتی مستقل و ستایش‌آمیز که بالمآل از ابتلائات سیاسی دوران‌شان منقطع است.
#شاه_فرتوت_ابریقستان@oldkingofebrighestan
