«رئیسی طعم مرگ را چشید»
نه به او رای دادم و نه او را مناسب ریاست جمهور میدانستم.
او رئیس دولتی بود که در قد و قواره ایران نبود.
کت بزرگی بود بر تن او، اگر چه سعی بسیار داشت و آرزوهای بزرگ، اما توانش با آرزویش و آنچه در ذهن می پروراند همراهی نمیکرد.
۴۳ سال پیش نیز رئیس جمهوری بود به نام
#رجایی. ترور شد و به شهادت رسید. غالب مردم در سوگ نشستند حضور میلیونی در تشییع جنازه او و شهید باهنر زبانزد بود.
اما اینک پس از ۴۳ سال خبر درگذشت
#ابراهیم_رئیسی جامعه را به دو دسته با اختلاف فاحش تقسیم کرده است:
طبقه حاکم و طرفدار و طبقه مردم زخم خورده و به حساب نیامده.
عدهای تسلیت میگویند و بسیاری سکوت اختیار کردهاند و عدهای هم ابراز خشنودی میکنند.
مرگ هر فردی اگر چه دشمن هم باشد ناراحت کننده است.
جنازه دشمن را هم دیدهام. اما بارها غم بر دلم مستولی گشته...
در طی این سالها اینقدر اخلاق ما بد شده است که از مرگ دیگری شاد میشویم!
بدون تردید نقش حاکمیت در شکلگیری نفرت در دل مردمان انکار ناپذیر است.
اما سزا نیست در هر شرایط، اخلاق را قربانی کنیم.
اگر غمین نیستم، شادی هم نکنیم
درگذشت ایشان را به همه دوستدارانش تسلیت عرض میکنم.
باشد که مردم و خداوند، از تقصیراتش بگذرند...
امیدوارم مواضع مردم، چشم و گوش مسئولین و آنان که گمان میکنند رخت قدرت و ثروت ابدیست را باز کند و از راه رفته، به آغوش ملت بازگردند...
✍🏻 ح. درویشی
ویدئو: تفأل رئیسی از دیوان
#حافظ در حضور
#اردوغان«دورِ فلکی یکسَره بر مَنْهَجِ عدل است
خوش باش که ظالم نَبَرد راه به منزل»
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید
@Oldkingofebrighestan