شاه فرتوت ابریقستان

در فاصله‌ میان شکست اولیه و موفقیت‌های بعدی،
در شکاف میان کسی که می‌خواهیم باشیم و کسی که در حال حاضر هستیم،
حتما درد، اضطراب، حسد و تحقیر وجود دارد.

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

صبحتون پر از #امید

‍ بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای، این تفکر، هر چند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد؟
درست به این می‌ماند که در عین سلامت و نیرو، بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.
تنها تفاوت میان پایان #عشق و پایان زندگی این است که حداقل در مورد دوم، خیالمان راحت است، این آسایش خاطر را داریم که بعد از مُردن چیزی حس نخواهیم کرد.
در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد، چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه؛ لزوما پایان عشق و قطعا پایان زندگی نیست.

📚 جستارهایی در باب عشق
🖋 #آلن_دوباتن

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan

اگر بتوانیم کج‌خلقی‌های معشوقِ دلخور خود را همچون یک نوزاد در نظر بگیریم، بهترین لطف را در حق او کرده‌ایم. در این صورت نسبت به او بخشنده‌تر، مهربان‌تر و عاشق‌تر خواهیم بود.
پشت نقابِ بزرگسالیِ همهٔ ما، کودکی است نیازمندِ عاطفه، گذشت، عشق و ترسیده از تنهایی.

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

در لحظات اندوه و درماندگی، آسان‌ترین کار این است که به سال‌های گذشته نگاهی بیندازیم و احساس کنیم زندگی اساساً بی‌معنا بوده است. به ارزیابی خطاهای‌مان ‌بپردازیم؛ چه بسیار خطاهایی که رخ داده‌اند؛ چه تعداد طرح‌های تحقق‌نیافته و رؤیاهای نقش بر آب داشته‌ایم.
ممکن است احساسی شبیه مکبثِ پریشان و نفرین شده داشته باشیم که با شنیدن خبر مرگ همسرش، در اوج رنجش فریاد سر داد که انسان مخلوقی نفرین‌شده است که یک ساعت عمر بر صحنه می‌خرامد و می‌خروشد. سپس، هیچ از او شنیده نمی‌شود.
زندگی قصه‌ای است که ابلهی پر از خشم و هیاهو می‌گوید، ولی گفته‌هایش تهی از معناست...

📚معنای زندگی
#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ "ربیع" در یک سفر کاری به برلین، با "لارن" زنی ۳۱ ساله آشنا می‌شود...
آنها یک شب را با هم می‌گذرانند...

آنها تا نیمه شب با هم صحبت می‌کنند، بعد هر کدام در یک طرف تخت، عفیفانه به خواب می‌روند...
صبح روز بعد، با هم به فرودگاه می‌روند و در محوطه‌ ورودی قهوه می‌خورند.
لارن با لبخند می‌گوید:
"تا جایی که می‌تونی در تماس باش. تو یکی از آدمهای خوبِ روزگاری"

محکم یکدیگر را بغل می‌کنند و احساسات خالصی را به هم اظهار می‌کنند که تنها بین دو نفری موجود است که برای هم نقشهٔ دیگری ندارند.

کوتاه بودنِ زمانِ آنها، یک مزیت به شمار می‌رود.
در پناهِ این مزیت، آنان می‌توانند تا ابد از دید یکدیگر، گیرا و هیجان‌انگیز باشند.
ربیع احساس می‌کند چشمانش پر از اشک شده و سعی می‌کند با خیره شدن به ساعتی که یک خلبان نظامی تبلیغ می‌کند، خود را جمع و جور کند.

او با در نظر گرفتن اقیانوس و قاره‌ای که بین آنها فاصله خواهد انداخت، به راحتی می‌تواند تمام اشتیاقش را به صمیمیت و نزدیکی رها کند. هر دو می‌توانند در حسرت صمیمیت بمانند و از تمام پیامدهای آن در امان باشند...

آنان هرگز نباید دل آزرده باشند؛ چرا که می‌توانند همچنان برای یکدیگر ارزش قائل باشند، همچون کسانی که آینده‌ مشترکی ندارند...

📚سیر عشق
#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

‍ بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای، این تفکر، هر چند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد؟
درست به این می‌ماند که در عین سلامت و نیرو، بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.
تنها تفاوت میان پایان #عشق و پایان زندگی این است که حداقل در مورد دوم، خیالمان راحت است، این آسایش خاطر را داریم که بعد از مُردن چیزی حس نخواهیم کرد.
در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد، چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه؛ لزوما پایان عشق و قطعا پایان زندگی نیست.

📚 جستارهایی در باب عشق
🖋 #آلن_دوباتن

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan

اندرباب ورود #کرونا به ایران
🤧🤒😷

‍ 🔸اخبار برای دامن‌زدن به ترس‌های ما از ضعف‌مان در یافتن پرسپکتیو درستی از وضعیت کشور استفاده می‌کند.
در هنرهای تجسمی، داشتن #پرسپکتیو به معنای توانایی دیدن چیزهای مختلف در مکان واقعی‌شان است: چیزی که با آن فاصله داریم دورتر و کوچکتر، و آنچه در نزدیکی ما قرار دارد بزرگ تر به نظر می‌رسد.
زمان زیادی گذشت تا نقاشان آموختند که چطور به پرسپکتیو روی بوم دست پیدا کنند امری که نشان می‌دهد دستیابی به آن در دیگر عرصه‌های زندگی نیز ممکن است به همین اندازه مشکل و زمانبر باشد.

پرسپکتیو داشتن در مورد اخبار به معنای نوعی توانایی است که به ما امکان می‌دهد رخدادی تکان دهنده در زمان حاضر را با تجربه بشریت در کل تاریخ مقایسه کنیم. از این طریق می‌توان پی‌برد چنین رخدادی اصولا چقدر می‌تواند ترسناک و شایان توجه باشد.

با در نظر گرفتن اصل پرسپکتیو علیرغم آنچه اخبار نشان می‌دهد و متوجه می‌شویم، کمتر موضوعی کاملا جدید است؛ کمتر مسئله‌ای واقعا حیرت‌انگیز و واقعا هولناک است.

🔸در قرن اخیر بارها از وضعیتی مشابه جان به در برده‌ایم و حتی پیش‌بینی بدترین سناریوها هم این است که صرفا به استاندارد زندگی چند دهه قبل باز خواهیم گشت، یعنی زمانی که زندگی کردن هنوز امکان‌پذیر بود. آنفلوآنزاهای مرغی جدید، شاید باعث ایجاد اختلال در سفرهای بین‌المللی شود و برای مدتی داروهای شناخته شده حریف آن نشوند، ولی کنترل می‌شود...

🔸ظرفيت آرامش ما در نهایت به طرز تفکرمان بستگی دارد: مسائل بسیاری طبیعتا دلسردمان می‌کنند در حالی که هیچ یک مهم نیستند)؛ تغییرات به تدریج رخ می‌دهند (ولی زندگی هم کوتاه نیست)؛ اکثر مردم نه خیلی خوبند و نه خیلی شرور (و این شامل ما هم می‌شود)؛ بشر پی‌درپی با بحران‌های مختلف‌مواجه بوده و با این حال به بقای خود ادامه داده است اگر بتوانیم این افکار کاملا روشن ولی به شدت گریزپا را در ذهنمان زنده نگه داریم، کمتر دستخوش دلهره و وحشت می‌شویم.

🔸جای تعجب نیست اگر سازمانهای خبری به این نوع نگرش خویشتندارانه علاقه و توجهی نشان نمی‌دهند، چون همه آنها انگیزه‌هایی کاملا تجاری دارند که آنها را وامی‌دارد بیش از حد بر آسیب پذیری ما تأكید کنند.
سازمانهای خبری طبیعت می‌خواهند مخاطبانشان را در اکثر اوقات در حالت برانگیختگی، وحشت‌زدگی و آشوب نگه دارند - وظیفه ماست که بکوشیم استقامت و انعطاف پذیری‌مان را حفظ کنیم.

🔸هر وقت اخبار در حال وحشت‌زده کردن ما نیست، در حال برانگیختن خشم‌مان است. امکان ثبت اظهارنظرها به طور آنلاین در پایان بخشهای خبری نشان دهنده سطح غیر قابل تصوری از #خشم در میان بخش عمده مردم است. با توجه به این اظهارنظرها، اکثر ما اغلب اوقات دستخوش خشم و برانگیختگی هستیم.

📚 اخبار
#آلن_دوباتن
#ترس #کرونا
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

‍ 🔸تابلوی «چشم انداز و سقوط ایکاروس»، تابلویی است که مدتها همه تصور می کردند اثر #بروگل است ولی اکنون به یکی از شاگردانش نسبت داده می‌شود.

🔸تابلو، نمایی است از صحنه‌ای کاملا روستایی و پیش پا افتاده:
کشتیها در حال برافراشتن بادبان‌ها هستند، چوپانی گله‌اش را هدایت می‌کند، و شهرهای دوردست پررونق و منظم به نظر می‌رسند؛ ولی در گوشه پایین سمت راست بوم، واقعه غمباری در حال شکل گرفتن است که از نظرها پنهان مانده (اگر در آن روزگار تیتر اخبار وجود داشت، تیترهای خبري آن روز در مورد موضوعات دیگری بودند):
#ایکاروسِ غافل، که موم بالهای مصنوعی‌اش زیر نور خورشید ذوب شده به دریا افتاده است

🔸کشاورزِ مصممِ مرکز تصویر، به ضرب‌المثلی مشهور اشاره دارد:
«شخم زدن را نباید به خاطر مردی در حال مرگ متوقف کرد.»
هیچکس متوجه ایکاروس نشده جز نقاش و اکنون هم شاعر.

#اودن می‌خواهد همان چیزی را به ما بگوید که نقاش قصد دارد:
هنرمندان متوجه جزئیاتی می‌شوند که جلب توجه نمی‌کنند، جزئیاتی که کشاورز و چوپان، من و شما و خبرنگارانِ شتابزده متوجهشان نمی‌شویم؛ جزئیاتی که دیدنشان حیاتی است چون موجب می‌شوند بی اعتنایی و بی‌عاطفگی همیشگی‌مان را کنار بگذاریم.

🔸ما به نوعی از اخبار نیاز داریم که بتواند با سرسختی بیشتری به جزئیات بپردازد، اخباری که با استفاده از شیوه‌های هنری، جرقه علاقه و توجه به اتفاقات را در ما شعله‌ور سازد؛ اخباری که شاعران، سفرنامه‌نویسان و رمان‌نویسان بتوانند از طریق آن، ابعادی از هنرشان را به خبرنگاران منتقل کنند و حتی شاید گاهی به آنها اجازه دهد میزی را در گوشه‌‌ای ساکت‌تر از اتاق خبر اشغال کنند، تا از این پس دیگر از کنار زیبایی‌ها و وقایع غمبار این سیاره، بی‌خیال
عبور نکنیم...

📚 اخبار
#آلن‌_دوباتن
‏#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای، این تفکر، هر چند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد؟
درست به این می‌ماند که در عین سلامت و نیرو، بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.
تنها تفاوت میان پایان عشق و پایان زندگی این است که حداقل در مورد دوم، خیالمان راحت است، این آسایش خاطر را داریم که بعد از مُردن چیزی حس نخواهیم کرد.
در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد، چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه؛ لزوما پایان عشق و قطعا پایان زندگی نیست.

📚 جستارهایی در باب عشق
🖋 #آلن_دوباتن

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan
https://goo.gl/3tJhrb

اگر حقیقتا عاشق کسی باشیم به هیچ وجه از او نمی‌خواهیم که تغییر کند.

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan

همینطور که هستی، دوسِت دارم...

یکی از دردسرهای #عشق این است که، دست‌کم برای مدتی، این خطر را دارد که به‌طور جدی خوشبختمان کند!

📕 جستارهایی در باب عشق
✍🏻 #آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

حتی اگر زیبا یا ثروتمند هستیم، نمی‌خواهیم که ما را به دلیل این چیزها دوست بدارند، چون اگر این خصوصیات از بین بروند، #عشق هم به همراهش می‌رود...
من ترجیح می‌دهم که شما از ذهنم تعریف کنید و نه از چهره‌ام، و اگر مجبور باشید در آن صورت ترجیح می‌دهم در مورد لبخندم اظهار نظر بکنید تا دماغم!

ما محتاجیم که دوست داشته شویم، حتی اگر همه چیزمان را از دست بدهیم... همه چیز ترک شود جز «من»، این «منِ» اسرارآمیز در ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین وضعش.

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

از میلیون‌ها آدمی که در بینشان زندگی می‌کنیم و بیشترشان را به رسم عادت نادیده می‌گیریم، و بیشترشان به رسم عادت نادیده‌مان می‌گیرند، همیشه دو سه‌تایی هستند که توانایی شاد شدنمان را گروگان می‌گیرند، که از روی بوی‌شان می‌شناسیم‌شان. حاضریم بمیریم اما بدون آن‌ها زندگی نکنیم....

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

بالای سر هر داستان عاشقانه‌ای، این تفکر، هر چند وحشتناک و نادانسته، آویزان است که چگونه پایان می‌یابد؟
درست به این می‌ماند که در عین سلامت و نیرو، بکوشیم به مرگمان فکر کنیم.
تنها تفاوت میان پایان عشق و پایان زندگی این است که حداقل در مورد دوم، خیالمان راحت است، این آسایش خاطر را داریم که بعد از مُردن چیزی حس نخواهیم کرد.
در مورد عشق چنین آسایشی وجود ندارد، چه کسی می‌داند که پایان یک رابطه؛ لزوما پایان عشق و قطعا پایان زندگی نیست.

🖋 #آلن_دوباتن
📚 جستارهایی در باب عشق

#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan
https://goo.gl/3tJhrb

می‌توان در تعریف هدف و ماموریت هنر گفت یکی از وظایفش این است که به ما بیاموزد عاشقان خوبی باشیم.
عاشق رودخانه و آسمان، عاشق بزرگراه و عاشق سنگ؛ و از همه مهمتر این که جایی در این مسیر عاشق آدمها باشیم.

هنر همچون درمان 📚
#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

برای داشتن روابط خوب، نیازی نیست دائما عاقلانه رفتار کنیم؛ تمام مهارتی که نیاز داریم این است که چندوقت یک‌بار بتوانیم با روی گشوده اقرار کنیم که شاید در یکی دو موقعیت، احمقانه رفتار کرده‌ایم
‏اگر حقیقتا عاشق کسی باشیم به هیچ‌وجه از او نمی‌خواهیم که تغییر کند.

سیر عشق
#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@Oldkingofebrighestan

در عصر اینستاگرام رمانتیک‌بودن نابودتان می‌کند.

ما در معرض بمبارانِ مداومِ پیشنهادهایی هستیم درباره‌ کارهایی که خوب است انجام دهیم. (برویم جت‌اسکی یا ...).
دایم خبر کارهای جذابی که دوستانمان انجام داده‌اند یا قرار است انجام دهند به گوشمان می‌رسد. (یک کافه‌ خیلی خوبی بود که دسته‌جمعی رفتیم عالی بود یا ...).
بی‌نهایت چیز درکارند تا وسوسه شویم جای دیگری زندگی کنیم. (رفتن به رستوران باصفایی در شهری ساحلی؛ ایستادن در برابر تابلوی خروجِ فرودگاه با فهرستی در دست که تا مسکو، بانکوک یا آدیس‌آبابا فقط به اندازه‌ یک نشست‌ و برخاست هواپیما فاصله وجود دارد)
دنیای مدرن کاری می‌کند که همیشه حواسمان به این باشد که چقدر فرصت از دست می‌دهیم و این فرهنگی است که در آن از حجم دردناک و انبوهی از «ترس فقدان» گریزی نداریم.

واقعیتِ بی‌رحم این فقدان را می‌توانیم به دو شیوه‌ بنیادی ببینیم: یکی رویکِرد #رمانتیک و دیگری رویکِرد #کلاسیک.
برای خلق‌وخوی رمانتیک، فقدان، رنج انبوهی می‌آورد:
در نقطه‌ دیگری از زمین، افراد شریف، باشکوه و پرجاذبه دارند به‌طور دقیق زندگی‌ای را تجربه می‌کنند که می‌بایست از آنِ شما می‌بود. شما نیز به‌همان اندازه سعادتمند بودید اگر می‌توانستید جای آنها باشید.
گاهی‌اوقات، این خیالات، کاری با شما می‌کنند که می‌خواهید بلندبلند گریه کنید. آدمهای رمانتیک فکر می‌کنند مرکز معینی وجود دارد که در آن مرکز، اتفاقات هیجان‌انگیزی در حال رخ دادن است. زمانی این مرکز، فلان شهر بود، چند سال بعد به فلان جنگل رفت، بعد هم نوبت سواحل فلان شد. هم‌اینک نیز شاید کشور فلان باشد و شاید، پنج سال آینده، به جایی دیگر برود.

در نگاه رمانتیک‌ها، انسانیت به دو بخش تقسیم شده است: گروه بزرگی از میان‌مایه‌ها؛ و قبیله‌ کوچکی از خواص همچون هنرمندان و سرمایه‌داران.
اگر آدمی رمانتیک باشید، این ماجرا روحتان را خسته می‌کند. دایم کلافه‌اید که: چگونه می‌توان این شرایط را پذیرفت؟! چرا فلانی بی‌تاب این نیست که به خلیج فلان سفر کند؟ ...
و دایم به دلایل واهی از افراد مشخصی دوری می‌کنید، همانطور که از طاعون فرار می‌کنید. یا فکر می‌کنید وقت گذراندن با آدمهایی که بی‌حال و کوتاه‌ همت‌اند واقعا می‌تواند حس نابودی به شما بدهد.

کلاسیک‌ها. آدمهایی که ذهنیتی کلاسیک دارند اذعان می‌کنند که:
اگرچه در دنیا اتفاقات شگفت‌آوری رخ می‌دهد، ولی شک دارند که نشانه‌های آشکار زرق‌وبرقِ دنیا، راهنمای خوبی برای یافتن آن اتفاقات شگفت‌انگیز باشد. بهترین رمان دنیا، در نظر آنها، آن رمانی نیست که جایزه‌ها را ببرد و فهرستِ پرفروش‌های کتاب را درنوردد. ممکن است زن بیماری، که در شهرک بی‌روحی در آفریقا زندگی می‌کند، دارد آن را در همین لحظه می‌نویسد.
افراد کلاسیک عمیقا از این امر آگاهند که چیزهای خوب با برخی افرادِ به‌شدت عادی همزیستی دارند. همه‌چیز درهم و برهم است. تحصیلات دانشگاهی هیچ اشاره‌ای به هوش حقیقی افراد ندارد. افراد مشهور ممکن است ملال‌آور باشند و در عوض، آدمهای ناشناخته می‌توانند جالب توجه باشند.

خلق‌وخوی کلاسیک نیز از فقدان می‌ترسد، اما فهرست نسبتا متفاوتی دارد از چیزهایی که نگران است لذتشان را از دست بدهد: اینکه بتواند خانواده‌ کسی را خوب بشناسد، یاد بگیرد چگونه از پس تنهایی برآید، قدرت تسلی‌بخش درختان و ابرها را بستاید، معنای واقعی موسیقی مورد علاقه‌اش را کشف کند، ... به نظر این افرادِ خردمند، ممکن است کسی چیزهای واقعا مهمی را از دست بدهد، اگر دایم با شوق و اشتیاق در جاهای دیگر به‌دنبال هیجان بگردد.
جاهای دیگری همچون کافه‌ پرزرق‌ و برقی که آسانسور شیشه‌ای‌اش همیشه پر است از آدمهای کله‌گندهٔ شهر.

#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
https://t.center/oldkingofebrighestan

حتی اگر زیبا یا ثروتمند هستیم، نمی‌خواهیم که ما را به دلیل این چیزها دوست بدارند، چون اگر این خصوصیات از بین بروند، #عشق هم به همراهش می‌رود. من ترجیح می‌دهم که شما از ذهنم تعریف کنید و نه از چهره‌ام، و اگر مجبور باشید در آن صورت ترجیح می‌دهم در مورد لبخندم اظهار نظر بکنید تا دماغم.

ما محتاجیم که دوست داشته شویم، حتی اگر همه چیزمان را از دست بدهیم: همه چیز ترک شود جز «من»، این «منِ» اسرارآمیز در ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین وضعش.

#آلن_دوباتن
@oldkingofebrighestan

ریشه تمام قهرها مبتنی بر خطایی است که می‌تواند مطرح شود، جواب بگیرد و بلافاصله از بین برود، ولی در دل طرف توهین شده نشست می‌کند و بعدها بروز دردناک‌تری می‌یابد.
تاخیر در حل وفصلِ بلافاصله اختلافها، بلافاصله بعد از وقوع آنها، به عقدهٔ تلخی تبدیل می‌شود.

#جستارهایی_در_باب_عشق
#آلن_دوباتن
@oldkingofebrighestan

یکی از غم‌انگیزترین جنبه‌های یک رابطه آنست که چقدر سریع به یکدیگر عادت می‌کنیم، با کسی آشنا می‌شویم و از این آشنایی بسیار خرسندیم...
بعد همان کسی که فقط تماشای مچ دست یا شانه‌اش می‌توانست ما را به هیجان بیاورد، حالا می‌تواند در کنار ما لمیده باشد و ما کمترین احساسی از جذابیت حس نکنیم.

#جستارهایی_در_باب_عشق
#آلن_دوباتن
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan