بلوطبانان پا به ركاب

اخگر صلح سازی و بلوطبانی در جغرافیای وطن و ضرورت مطالبه مسئولیت ذاتی متولیان

https://t.me/oaktree_loverbikers/1577

✍️رئوف آذری٭

شهریور ۱۴۰۰ به دعوت مرکز تحقیقات و کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و مؤسسات همكار، برای ارایه تجارب زیسته صلح ورزی، دعوت بودم که از چالش های صلح سازی گفتم.

(لینک دسترسی به فایل صوتی
https://t.me/Sopskf/6731)

تعبیر نگارنده برای کنشگری صلح در این جغرافیا، به مثابه در دست گرفتن زغال آتشینی بود که هر آنکه دست گیرد، مغز استخوانش سوزد!

چه اینکه هاله امنیتی به دور صلح، چنان آزار دهنده است که نهایتی ندارد ولی طعم کباب بریان نتایج آن را نشاید وانهاد که به غایت دل انگیز است و اگر بخواهیم یک از هزار آن را اشارتی کنیم، پیوند با فرهیختگانی است که هر یک لحظه هموندی شان، غنیمت است.

این روزها که مجدد زبانه آتش و حریق های سریالی بر پیکره زاگروس و جنگل های بکرش از خوزستان و لرستان تا کرمانشاه و کردستان و سردشت را ملاحظه می کنیم، ورود یا عدم ورود به میدان اطفاء را چون ورود به مٲموریت صلح سازی تصور می کنم که اخگری آتشین در دست، از حجم درد و زخم، هر سوی می دوی تا بلکه طعم شیرین نجات گونه ای گیاهی، درختی و جانوری نصیب بری!

اما باز که سفر ۶۵۰ کیلومتری با تیم بلوطبانان پا رکاب در سال گذشته را با شعار نه به چرخه معیوب، یاد می آورم،
(لینک گزارش سفر
https://t.me/oaktree_loverbikers/1030)

دلم روا نمی بیند مجدد شریف ترین مختارها، امیدها، البرزها و...را قربانی بینم.

باید که یکبار برای همیشه، قوای مقننه، قضاییه و اجرا، ذیل سایه چتر بالاترین مقام حکومتی، چاره ای اندیشند و نگذازند که ارزشمندترین سرمایه های نمادین وطن اینچنین مظلومانه بسوزند و ایستاده، بمیرند!
واین لازم است مطالبه جدی همه ما زاگروسیان و البرزنشینان باشد تا؛

قانون، متناسب با ظرف زمان و موقعیت و ضرورت روزگار، اصلاح شود و ضمانت اجرایی داشته باشد و ضمن اجرا نیز به لحظه، رصد شود تا اثر خود بگذارد..

امروز، زاگروس جان که قلب تپنده وطن و پمپاژ کننده بیش از دو سوم آب به جغرافیای زیست مشترک ماست، نیازمند اهتمام ویژه قوا، رصد لحظه ای و توجه به فرداست.

امروز باید با سرازیر کردن دلارهای نفتی، سمت حفاظت از گونه های متعدد زاگروس، و نگهداشت بانک طلای مایع قطره قطره آب های گرانبهایش، فردا را تدبیر کرد.

این روزها زاگروس بیش از دستان توانمند و اراده های پولادین شریف ها، مختارها، امیدها و البرزها و سایر فرزندان رشیدش، نیازمند سیاست ورزی سبز منظر و استراتژی گزینی حفاظت محور است و اگر امروز به گاه نجنبیم، فردا و فرداها بسیار دیر خواهد شد و آه و افسوس، مجالی برای بازگشت نخواهد داد!

زاگروس و جنگل و بلوط ها و سایر گونه های زیست یاورش، نیازمند رصد در لحظه هوایی و پایش و خدمت مستمر میدانی اند که آن می طلبد که؛

با قانونی همسنگ غنای سرمایه،
اقتداری هم وزن غنای قانون در اجرا
و
رصدی همپایه غنای قانون و اقتدار در اجرا،
از هوا و زمین و زمان، پایش و حفاظت و احیاء شود.

دستگاه های متولی باید با تمام تجهیزات روز و فناوری های پیشرفته دنیا، تولیت حفاظت از این سرمایه های ناب را عهده دار شوند و سیستم قضا نیز در برخورد با آتش افروزان و تاراجگران وطن، کمترین تردید تخفیف وتبعیضی روا ندارد و اما کنشگران و دلسوزان این آب و خاک نیز از افتادن دوباره در تله چرخه معیوب پرهیز کرده و مطالبه از سیستم مسئول و اهتمام به فهم مردم، را در دستور کار قرار دهند.

----
٭کنشگر صلح و محیط زیست،
تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب

🌹❤🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانیهای_بزرگ
#زاگروس
#حریق_های_سریالی
#اخگرهای_خوش_طعم_امدادی
#مطالبه_مسئولیت_ذاتی_متولیان

@oaktree_loverbikers

نشاء بذر بَنه جای ادواتِ جنگی در دل خاک وطن...

ما جای گلوله، خمپاره و لاشه ادوات باقی از دوران جنگ در خاک وطن، بذر درخت می کاریم تا تاریخ در فردای زندگی مان، شهادت دهد چقدر
ازجنگ و تخریب و ویرانی، بیزار بوده ایم
و چه سان،
عاشق طبیعت وطن و ژینایی جغرافیای زیست مشترک مان بوده ایم...

🌳❤️🚴

#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#نامهربانیهای_بزرگ
#آثار_جنگ
#مهربانی_های_کوچک
#بذرکاری
#بذردرخت_جای_ادوات_جنگ
#سردشت

@oaktree_loverbikers

قاچاق و حریق،
قتل و عام جنگل و مرتع
و آخرین اولتیماتوم بلوطبانان پا به رکاب، خطاب به سازمان جنگل ها
https://t.me/oaktree_loverbikers/991


گرچه سیر تخریب جنگل های زاگروس از حدود دو دهه قبل با جاده کشی و شهرک سازی شروع شده، اما از یک دهه اخیر با حریق های عمدی و غیر عمدی و جایگزین های شغلی ویژه در سردشت با توسعه تاکستان ها و باغات، متعاقب پیشروی حریم شهر در دل جنگل، دره خواری و زمین خواری را باب کرد و در دوران کرونا نیز در سکوت ادارات متولی، بحران مسابقه تخریب راه افتاد و این روزها با حریق های پی در پی و عمدی، پاکتراشی های هدف دار و ویژه قاچاق چوب، فاجعه ای در شرف اتفاق است که با تساهل ادارات متولی و استیصال حداکثری فعالان محیط زیست، رخداد یک اکوساید تاریخی، بعید نمی نماید!

حریق های مکرر و عمدی امسال و نابودی بسیاری مراتع و جنگل در ید تصرف متولیان و ویژه حریق چند روز قبل سردشت، بانه و مریوان و نیز تداوم سبُعیت قاچاقچیان چوب و هدف گرفتن درختان چندده و صدساله وطن، سبب شد تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب، همزمان با اقدام برای تعمیر چند دستگاه دوچرخه بلوطبانان، دیدار با رییس و معاونان سازمان جنگل، مراتع و آبخیزداری را نیز دردستور کار قراردهد که؛

اول وقت روز دوشنبه سوم مردادماه، #رئوف_آذری، در شمایل یک شهروند، کنشگر صلح و محیط زیست، و نماینده بلوطبانان پا به رکاب، ‌ ضمن حضور در سازمان جنگل ها و مراتع، دیدار و گفتگویی مطالبه گرانه و البته هشدار دهنده، با رییس سازمان، معاون امور جنگل و معاون امور مشارکت ها و نیز مدیران کل حفاظت و مشارکت های مردمی، ترتیب داد و ضمن اطلاع رسانی اوضاع نابسامان جنگل ها و مراتع و فاجعه در شرف وقوع، و ابلاغ آخرین اولتیماتوم فعالان محیط زیست، بر طرح راهکارهای ممکن و میسور که هموندی و هم افزایی تمام بازیگران سرزمین از شهروند و روستایی تا ملت و مجلس، دولت و دانشگاه و حوزه، صداو سیما و اصناف و همه و همه را می طلبد، تٲکید کرد.

که امید است فورس ماژور و فوری و اولویت دار، و با فریاد و فریاد و فریاد همه و اقدام جمعی، جنبشی و پویشی تمام عیار، مورد اهتمام قرار گیرد تا این امانت تاریخی با حداقل های ممکن نیز باشد به نسل بعدی منتقل شود و قضاوت تاریخ، مسئولیت امروز ما را حتی اگر نسبی هم باشد با اقدام و کنش و همت، همسنگ نمایش دهد..

از آن سوی نیز گرچه در ابتدای ورود، ایستایی و وارونگی در قیف پذیرش مشهود بود اما به لطف ابرام مهمان و البته بازنمایی میزان عِرق به وطن و دغدغه فاجعه، گشودگی حاصل آمد و فهم ویژه آکادمیک مبتنی بر نتیجه اولین دیدار، بر چسبندگی کُرسی تولیت فایق آمد و بسترهای اشتراکی حاصل گردید.
بعدتر معاون، کلید دسترسی به رییس شد و روابط عمومی اهرم اختصاص وقت اضطراری و سپس مهربانی معاون مشارکت ها و تواضع مدیرکل حفاظت، ساعتی و دویی، هم اندیشی حول پروژه ها و هم قدمی درپایش تصمیمات را سبب شد...
‌
این همه، فرصتی آفرید تا این کنشگر صلح و محیط زیست، آخرین اولتیماتوم بلوطبانان پا به رکاب را ابلاغ کرده و هشدار دهد:

"بجنبید!
نجنبید، جنگل تمام می شود و ایران، زاگروس، بانه، مریوان، میرآباد  و سردشت نیز بیابان!

اگر این امانت را به نسل فردا نرسانیم،
تاریخ، شوم ترین صفحاتش را به ما و شما اختصاص خواهد داد...
پس همین امروز، باید کاری کرد و گرنه فردا، بسیار بسیار دیر خواهد شد..."

امید که این دیدار، که در واقع ادای دَینِ یک شهروند و کنشگر صلح شهر صلح و مهربانی بود، سرآغاز پویش و جنبشی همگانی در حفاظت، درخت داری و درختکاری و نیز رفع پاندمی شوم قاچاق و دفع حریق زنان و کاهش تخریب و آسیب به سرمایه های نمادین وطن شود ...

+در ضمن این دیدار، سه جوانه صلح بلوط نیز که توسط جوانان نقاط صفر مرزی[یونس و بهروز] پرورده شده بودند، به معاون جنگل ها به نیابت اهدا شد تا ضمن غرس مشترک در جلوی یادمان شهدای جنگلبان، همواره به یاد داشته باشند که اگر به وقت نجنبند، محتمل این جوانه ها، تنها بازمانده نسل بلوط های زاگروس برای نسل آتی باشند...

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#سردشت
#‌نامهربانیهای_‌بزرگ
#بمباران_شیمیایی
#انتقال_زاب
#‌قتل_و_عام_جنگل
#‌‌قاچاق_چوب
#‌حریق_زاگروس
#نابودی_بلوطها
#اکوساید_تاریخی
#مسئولیت_امروز_ما

@oaktree_loverbikers

سدسازی و جنگل زدایی!

https://t.me/oaktreeloverbikers/933


یک دهه قبل، زمانی که هنوز ایده بلوطبانان پا به رکاب هم متولد نشده بود، هم بنیانگذار آن، هشدار داده بود که اگر سیر تخریب در منطقه زاگروس و ویژه حریم جغرافیایی شهرستان سردشت، همچنان تداوم یابد، تخریب گران، روی صدام و رژیم بعث را هم سفید خواهند کرد. چه اینکه مصیبتی که آن بخت برگشته دیکتاتور عصر، با بمباران های هوایی و زمینی و ویژه شیمیایی بر سر این مِلک و میهن آورد به نسبت آنچه خودی های متولی و بومی، در همدستی و هم پیالگی هم موجد شدند، یک به صد و هزار و بسیار است!

معروف است که می گویند اگر قوم و خویش، گوشتت را هم بخورد، اما استخوانت را باقی می گذارد، اما صدامیان خودی و بعثی های درون جغرافیایی، چنان با ولع زمین و کوه و دره و جنگل را می بلعند که اصلن متوجه نمی شوند که استخوانی شاید باشد و در گلوی شان گیر کند!

البته حق هم دارند چون تا به امروز، هرچه سر کشیده اند، فقط نرمه ماهیچه و رگ شریان حیات وطن بوده و مانعی بر سر راه خود ندیده و نیافته اند و همان پدیده، اپیدمی و پاندمی ای شده که بیش از کرونا، جان طبیعت و جهان انسان و زیست مشترک گرفته است!

سد و سدسازی و تخریب متعاقبش، فقط بخشی از عوامل ویرانگر این جغرافیای بهشتی اند اما با ضرس قاطع، می توان گفت از پیشاهنگ و پیشگام ترین مخربان جنگل های این دیار، عوامل معمولن سدساز بودند که همان پیشقدمی شان، موجبات ترک برداشتن دیواره قانون و عرف و وجدان شد و مسابقه ای جان گرفت که هر کس و هر گروه دیگر نیز، زور می زد سهم خود از این سفره عمومی برگیرد و به کام شخص و خانواده یا گروه خود، جان گیرد..

ما که اهل بخشش، مدارا و مهربانی بودیم، محتمل کوتاه آمده یا کم کار بوده باشیم اما قطع یقین، نسل فردا، نه فراموش می کنند و نه می بخشند!

راه برون رفت اینست که از هم اکنون، تخریب گران، داوطلب شوند حداقل آن مقدار زمین های غصبی و پاکتراشی کرده موجود و در اختیار را به سفره عموم برگردانند و ضمن معذرت خواهی، سالها، ششدانگ مراقبت نمایند کمی و حداقل کمی، ژینایی وطن به روزگاران گذشته اش، برگردد!

#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#نامهربانیهای_بزرگ
#سدسازی
#بلوط_تراشی
#ترمز_هوشمندانه

@oaktrre_loverbikes