بلوطبانان پا به ركاب

اخگر صلح سازی و بلوطبانی در جغرافیای وطن و ضرورت مطالبه مسئولیت ذاتی متولیان

https://t.me/oaktree_loverbikers/1577

✍️رئوف آذری٭

شهریور ۱۴۰۰ به دعوت مرکز تحقیقات و کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و مؤسسات همكار، برای ارایه تجارب زیسته صلح ورزی، دعوت بودم که از چالش های صلح سازی گفتم.

(لینک دسترسی به فایل صوتی
https://t.me/Sopskf/6731)

تعبیر نگارنده برای کنشگری صلح در این جغرافیا، به مثابه در دست گرفتن زغال آتشینی بود که هر آنکه دست گیرد، مغز استخوانش سوزد!

چه اینکه هاله امنیتی به دور صلح، چنان آزار دهنده است که نهایتی ندارد ولی طعم کباب بریان نتایج آن را نشاید وانهاد که به غایت دل انگیز است و اگر بخواهیم یک از هزار آن را اشارتی کنیم، پیوند با فرهیختگانی است که هر یک لحظه هموندی شان، غنیمت است.

این روزها که مجدد زبانه آتش و حریق های سریالی بر پیکره زاگروس و جنگل های بکرش از خوزستان و لرستان تا کرمانشاه و کردستان و سردشت را ملاحظه می کنیم، ورود یا عدم ورود به میدان اطفاء را چون ورود به مٲموریت صلح سازی تصور می کنم که اخگری آتشین در دست، از حجم درد و زخم، هر سوی می دوی تا بلکه طعم شیرین نجات گونه ای گیاهی، درختی و جانوری نصیب بری!

اما باز که سفر ۶۵۰ کیلومتری با تیم بلوطبانان پا رکاب در سال گذشته را با شعار نه به چرخه معیوب، یاد می آورم،
(لینک گزارش سفر
https://t.me/oaktree_loverbikers/1030)

دلم روا نمی بیند مجدد شریف ترین مختارها، امیدها، البرزها و...را قربانی بینم.

باید که یکبار برای همیشه، قوای مقننه، قضاییه و اجرا، ذیل سایه چتر بالاترین مقام حکومتی، چاره ای اندیشند و نگذازند که ارزشمندترین سرمایه های نمادین وطن اینچنین مظلومانه بسوزند و ایستاده، بمیرند!
واین لازم است مطالبه جدی همه ما زاگروسیان و البرزنشینان باشد تا؛

قانون، متناسب با ظرف زمان و موقعیت و ضرورت روزگار، اصلاح شود و ضمانت اجرایی داشته باشد و ضمن اجرا نیز به لحظه، رصد شود تا اثر خود بگذارد..

امروز، زاگروس جان که قلب تپنده وطن و پمپاژ کننده بیش از دو سوم آب به جغرافیای زیست مشترک ماست، نیازمند اهتمام ویژه قوا، رصد لحظه ای و توجه به فرداست.

امروز باید با سرازیر کردن دلارهای نفتی، سمت حفاظت از گونه های متعدد زاگروس، و نگهداشت بانک طلای مایع قطره قطره آب های گرانبهایش، فردا را تدبیر کرد.

این روزها زاگروس بیش از دستان توانمند و اراده های پولادین شریف ها، مختارها، امیدها و البرزها و سایر فرزندان رشیدش، نیازمند سیاست ورزی سبز منظر و استراتژی گزینی حفاظت محور است و اگر امروز به گاه نجنبیم، فردا و فرداها بسیار دیر خواهد شد و آه و افسوس، مجالی برای بازگشت نخواهد داد!

زاگروس و جنگل و بلوط ها و سایر گونه های زیست یاورش، نیازمند رصد در لحظه هوایی و پایش و خدمت مستمر میدانی اند که آن می طلبد که؛

با قانونی همسنگ غنای سرمایه،
اقتداری هم وزن غنای قانون در اجرا
و
رصدی همپایه غنای قانون و اقتدار در اجرا،
از هوا و زمین و زمان، پایش و حفاظت و احیاء شود.

دستگاه های متولی باید با تمام تجهیزات روز و فناوری های پیشرفته دنیا، تولیت حفاظت از این سرمایه های ناب را عهده دار شوند و سیستم قضا نیز در برخورد با آتش افروزان و تاراجگران وطن، کمترین تردید تخفیف وتبعیضی روا ندارد و اما کنشگران و دلسوزان این آب و خاک نیز از افتادن دوباره در تله چرخه معیوب پرهیز کرده و مطالبه از سیستم مسئول و اهتمام به فهم مردم، را در دستور کار قرار دهند.

----
٭کنشگر صلح و محیط زیست،
تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب

🌹❤🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانیهای_بزرگ
#زاگروس
#حریق_های_سریالی
#اخگرهای_خوش_طعم_امدادی
#مطالبه_مسئولیت_ذاتی_متولیان

@oaktree_loverbikers