⚡️به مناسبت نودمین زادروز دکتر علی شریعتی
🌿شریعتی؛ یک سبک زندگی📌شریعتی ۴۳ سال زیست. تدریس را در ۱۹ سالگی آغاز کرد، روزنامه نگاری و تجربه سرایش شعر را از همان سن با چاپ نوشته ها و اشعارش در روزنامه؛ در ۲۲ سالگی اولین ترجمه اش به بازار کتاب راه یافت (ابوذر، خداپرست سوسیالیست ـ ۱۳۳۴) مهمترین کتاب مکتوبش را در ۳۶ سالگی به چاپ رساند. (کویر ـ ۴۹) مبتکر اجرای تئاتر (با موضوع مذهبی) در دو محیط نا آشنا شد (دانشگاه و حسینیه)، آکادمی را رها نکرد اما عرصه عمومی را انتخاب کرد در زمانی که هنوز 36 سال بیشتر نداشت؛ در چهل سالگی بازنشسته زودرس شد؛ در همین سن ممنوع القلم و ممنوع السخن گشت و در ۴۳ سالگی ـ دو سال پس از آزادی از زندان و یک ماه پس از تجربه آزادی ـ در خارج از کشور به مرگ مشکوکی در شهر کوچکی در انگلستان از میان رفت. (۱۳۵۶) در زندگی کوتاه
شریعتی همه اتفاقات با سرعت می افتد، در زمانی کوتاه. اما آنچه توجه را جلب میکند تنوع حوزه هایی است که
شریعتی به آن ها سرک می کشد، روش های متعددی که او می آزماید؛ نه تنها در حوزه عمومی بلکه در شیوه زیست…حتی در تجربه هایی که نیمه تمام می ماند (مثلا شاعری) در همان بازه زمانی خود موفق است.
📌با اتمام دورهی دانشسرای مقدماتی و استخدام در ادارهی فرهنگ مشهد به عنوان معلم
شریعتی ۱۹ ساله تدریس را آغاز می کند و تا آبان ۱۳۵۱، با آخرین درس از سلسله دروس اسلامشناسی در حسینیه ارشاد تدریس را به پایان می برد. او که از سال ۵۰ امکان تدریس در دانشکده ادبیات مشهد را از دست داده است، با بسته شدن حسینیه ارشاد، امکان تدریس آزاد را نیز در این موسسه از دست می دهد.
شریعتی خود را همیشه یک معلم می دانست و نه خطیب و حتی در حسینیه ارشاد با برگزاری دو سری کلاس (تاریخ ادیان و اسلامشناسی) به شکل دو هفته یکبار (تاریخ ادیان) و به شکل هفتگی (اسلامشناسی) در طول سال ۵۰ و ۵۱ (تا آبان) تلاش می کرد که سخنرانی ها امکان رابطه ممتد آموزشی با مخاطب را از او نگیرد.
📌یکی دیگر از اشکال فعالیتهای فرهنگی
شریعتیِ جوان روزنامه نگاری است. طی ده سال از آغاز دهه سی تا آغاز دهه چهل
شریعتی کمابیش به شکل حرفه ای به فعالیت های ژورنالیستی مشغول است. در مشهد دهه سی در روزنامه های خراسان و «آفتاب شرق»
شریعتی از بیست سالگی می نویسد. در آغاز می سراید. تنها اشعاری که از او به چاپ رسیده است متعلق به این ایام است. (به نام «شمع») می نویسد درباره مترلینک، فروید، نیچه، اسلام و…«تاریخ تکامل فلسفه» به این ایام برمیگردد.
📌شریعتی کار نوشتن را با ترجمه آغاز می کند: ابوذر (۱۳۳۴)، در نقد و ادب (۱۳۳۸) نیایش (۱۳۳۹)، سلمان فارسی (۱۳۴۶)، اما اولین کتابی که به نگارش در می آورد کویر است و هبوط. کویر در سال ۴۹ به چاپ می رسد اما هبوط پس از انقلاب (۱۳۵۸ ـ انتشارات سروش).
شریعتی اگرچه به سخنران بودن معروف است اما برای نوشتن هیچ فرصتی را از دست نمی دهد. نوشتن های کویریاتی باشد(کویر و گفتگوهای تنهایی) اجتماعی(بازگشت به خویشتن و..) و یا مذهبی(ما و اقبال و حسین وارث آدم). از میان ۱۵۷۰۰ صفحه اثر، ۶۶۰۰ صفحهی آن آثار مکتوب است. آثار مکتوب او از میان ۳۶ جلد مجموعه آثار عبارتند از ۲۲ عنوان رساله و کتاب؛ ۲۵ عنوان مقاله بلند و ۳ جلد یادداشت های پراکنده و کوتاه (م.آ. آثار گوناگون(۲۵- دو جلد) و م.آ. ۳۶ (آثار جوانی). آخرین رساله مکتوب
شریعتی «خودسازی انقلابی» (۱۳۵۵) است و آخرین خطوطی که قبل از مرگ نوشته نامه به پدر و فرزندش احسان است. (اردیبهشت و خرداد ۱۳۵۶)
📌علی
شریعتی در کنار برگزاری سلسه دروس و سخنرانیهایی که در حسینیه ارشاد برگزار میکرد تلاش بسیاری برای شکل دادن به فعالیت های هنری ادبی و پژوهشی با تشکیل گروههای متعدد تئاتر، نقاشی، داستان نویسی میکرد. مهمترین نمایشگاه نقاشی که در تالار پایین حسینیه ارشاد ترتیب داده شد به تاریخ اسفند ۱۳۵۰ باز میگردد که مسئولیت آن به عهده خانم کاظمی (زهرا رهنورد) و آقای مهندس میرحسین موسوی بود. تشکیل گروههای دوازده گانه تحقیق و تئاتر و هنر و ثبت نام در آنها از جمله این فعالیتها در سال ۵۰ و ۵۱ بوده است.
📌«در مصدرهای خوب و ارجمند و به درد خور زندگی یک روح»
شریعتی یکی از مصدرهای خوب زندگی را « هرچند سال یک بار چندماهی به قزل قلعه رفتن»می داند.
شریعتی از سن ۲۴ سالگی تا پایان عمر در ۴۳ سالگی، هرچند سال یکبار به زندان افتاده است؛ در مجموع سه بار.
🌐لینک متن کامل#علی_شریعتی #دکتر_شریعتی🌍ندای آزادی در شبکه های اجتماعی:
🌐🌐🌐🌐🌐 @nedayeazadinet🌐 nedayeazadi.net🆔@nedayeazadinet | ندای آزادی