روز بیست ُ نهم ؛

یلدا مبارک! 🍉
راستش امشب من ِ درون گرا برون گرا شدم
برای جمع فال گرفتم و بلند برای هر کدوم خوندم ، وسطاش نمکم میریختم و باهم میخندیدیم
اما همه ی این لحظه ها هنوز هم بین حرف هام و خنده هام میل شدیدم به تنهایی رو نمیتونستم کتمان کنم ، نمیدونم این حال تا کی قراره ادامه داشته باشه اما حالا بازم من مثل همیشه وقتی نمیدونم باید چیکار کنم صبر میکنم ..
حافظ امشب بهم گفت ؛
ما در پیالـه عـکـس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خـبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشـق
ثـبـت اسـت بر جریده عالـم دوام ما
چه خوشاینده که با شعر زندگی کردم و باهاش آشنام و منظور جناب لسان الغیب رو متوجهم .
یه وجه اشتراک با حافظ دارم ، منم همیشه از امید میگم ..
اما منم یه روز مثل حافظ سبز میشم؟
اون لذت شُرب شامل حال منم میشه؟
واقعا دل من زنده به عشقه؟ 🌱