همین که میام میشینم به سقف زل میزنم و خودمو توی دنیای چرت افکارِ بیهودم گم میکنم، روشنی خدا، محبت اُوس کریم تو دلم جوونه میزنه؛ و من میگم بیخیال زن ارزش نداره بشینی با چشمات رگه های دیوارو دنبال کنی. دنیا هنوز نقاشی های قشنگشو داره.