گلشهرگرام(افغانستان)

#آرزو_احمدی دانش‌آموز ۱۶ ساله افغانستانی که بدلیل فشارهای مدیر مدرسه خود را از ساختمان بلند به پایین پرت کرد و جان باخت.

این فاجعه غمناک را به خانواده خاوری، دوستان و همکلاسی های آرزو تسلیت میگوییم.

امید می‌رود که مسئولان با جدیت پیگیر این موضوع باشند.

@mohajerpress ⬛️

خودکشی دختر 16 ساله در شهر ری

به گزارش اختصاصی خبرنگار رکنا، 13 آبان ماه خبر خودکشی دختر نوجوان 16 ساله ای مهاجر افغانستانی به نام آرزو خاوری به رکنا مخابره شد.

بررسی های اولیه نشان ازاین داشت که این دختر 16 ساله از طبقه ششم خانه ای خودش را به پایین پرتاب کرده و پس از انتقال به بیمارستان هفتم تیر فوت می کند.

از همان دقایق اولیه تحقیقات در خصوص این پرونده شروع شد.
از جهت اهمیت موضوع از جنبه علت و اصل این خودکشی پیگیری های خبرنگار رکنا نشان از این داشت که این خودکشی به دلیل اختلاف دختر با مدیر مدرسه اش رخ داده است.

پدر آرزو گفت:بعد از این اتفاق، در کلانتری شهرری از مسئولان مدرسه شکایت کردیم. تا الان حتی یه تماس هم از طرف مدرسه نداشتیم، هیچ احوالی از ما نپرسیدند.

❗️هیچ‌چیز مهم‌تر از جان آدمی نیست. اگر به خودکشی فکر می‌کنید، برای کمک‌گرفتن با این شماره‌های ویژه تماس بگیرید: در ایران: اورژانس اجتماعی ۱۲۳، صدای مشاور ۱۴۸۰ یا اورژانس روان‌پزشکی تهران ۴۴۵۰۸۲۰۰

و در افغانستان: ۱۱۹

@mohajerpress ⬛️

بازگشت ترامپ

دونالد ترامپ اعلام پیروزی کرد.

🔺ترامپ در جمع هواداران:
ـ خدا من را نجات داد تا کشور را نجات دهم
ـ به کشورمان برای بهبود کمک می کنیم
ـ از مرزهایمان حمایت خواهیم کرد
ـ مهاجران غیرقانونی را به کشورهایشان بر می گردانیم
ـ از مردم آمریکا تشکر می کنم آنچه شاهد آن هستیم، فوق‌العاده‌ترین جنبش سیاسی در تاریخ آمریکاست. از مردم آمریکا که چهل‌وهفتمین رئیس‌جمهور آمریکا را انتخاب کردند، متشکرم.
این یک پیروزی سیاسی است که کشور ما قبلا هرگز شاهد آن نبوده است.
ـ ما یک ستاره ی جدید داریم ستاره ای به اسم ایلان ماسک

@mohajerpress ✅

بعد مدتها یکعده از جوانان وطن مقبره ابوریحان بیرونی را بازسازی کردند.
این مقبره سالهای سال به شکل اسفناکی رها شده و تنها تلی از خاک و یک تکه چوب خشک بر رویش قرار داشت.
با اینکه دولت سابق گفته بود این مقبره را بازسازی می‌کند، اما هرگز این کار عملی نشد.
تصور کنید با وجود میلیاردها دلار کمک‌های جهانی، هیچ ارگانی حاضر نشد با هزینه اندک مقبره ابوریحان بیرونی که یکی از بزرگان وطن است را بسازد.
با تمام این اوصاف در نهایت چند جوان این مقبره را ساختند.

@mohajerpress ✅

زنی در شبرغان مرکز ولایت جوزجان شش قلو زایید

@mohajerpress ❤️

عکسی از یک مرد بریتانیایی در اوایل قرن بیستم که زنجیر به گردن بومیان استرالیایی انداخته است.

بلومبرگ فارسی✔️

@mohajerpress ✅

عکسی زیبا از طبیعت رویایی یکاولنگ در ولایت باستانی بامیان

@mohajerpress ❤️

خلیله علی، همسر محمد علی کلی فردا به کابل می‌آید

ریاست عمومی تربیت بدنی و ورزش کشور در خبرنامه‌ای اعلام کرده است که خلیله علی، همسر محمد علی کلی، قهرمان بوکس جهان، به منظور ساخت استدیوم ورزشی به‌نام «پیروزی» و انجمن ورزشی زیر نام «محمد علی کلی و خلیله علی» به کابل سفر می‌کند.

براساس خبرنامه، خلیله علی فردا (پنجشنبه، ۳ عقرب) وارد کابل و با مسوولان اداره ورزش کشور دیدار خواهد کرد.

@mohajerpress ❤️

حزب‌الله شهادت هاشم صفی‌الدین را تایید کرد

به گزارش تسنیم، حزب‌الله در بیانیه‌ای رسمی، شهادت سید هاشم صفی الدین رهبر بزرگ و شهید عظیم در راه قدس، رئیس شورای اجرایی حزب‌الله را در حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی اعلام کرد.
🏴انا لله و انا الیه راجعون

@mohajerpress ⬛️

لَی و سور!
خلاف آنچه فلاسفه می گویند، دنیا و هر چه در آن هست روی دو محور سوار است. لَی و سور!
لی همان ریتمی است که درذره ذره هستی موجود است و سور ملودی آهنگینی است که از دل موجودات بر می خیزد.
طبیعت مظهر هماهنگی لی و سور است، ازینرو وقتی خود را در دامان طبیعت ایلا می کنیم، حس آرامش ما را در بر می گیرد.
آوای طبیعت را تنها می شود با گوش دل شنید، ازینرو وقتی چشمها را می بندیم و به نغمه قناری و شرشر آب گوش می سپاریم، دلمان یخ یخ می شود.
آدمی ذاتا موسیقی را دوست دارد و وجود آدمی نیز هماهنگی لی و سور را می طلبد.
لی و سور باید بر هم منطبق باشند تا موسیقی به بهترین شکلش ارائه شود، در غیر آن دل چسب نیست.
و اما زندگی!
زندگی هر انسان نیز به یک موسیقی شبیه است، ما وقتی به دنیا می آییم در ذات خود لی و سور را دوست داریم اما بلد نیستیم هماهنگ شویم و در مسیر تکامل باید به مرور یاد بگیریم که زندگی را خوب بنوازیم.
لی به زندگی نظم و انضباط می دهد، اما سور به زندگی رنگ و لعاب!
انسان موفق کسی است که بتواند لی و سور زندگی را توامان هماهنگ کند.
و اما نکته جالب اینجاست که مرد ذاتا لَی است و زن ذاتا سور!
مرد موظف به امور تکراری است و زن موظف به امور نوآورانه. مرد و زن زمانی به آرامش می رسند که بتوانند هماهنگ باشند، ازینرو آدمها دنبال نیمه گمشده خود می گردند، کسی که بتواند با آنها هماهنگ باشد و بنوازد.
زندگی موسیقی است و لاغیر و هر کدام از ما نوازنده ای که زندگی خویش را می نوازد، یکی غمگین می نوازد، یکی شاد، یکی عارفانه و یکی عاشقانه...
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

@mohajerpress ✅

وصیت آخرم این است که همیشه به یاد داشته باشید که مقاومت بی‌معنا نیست و فقط گلوله‌ای که شلیک می‌شود نیست؛ بلکه زندگی است که با شرف و کرامت زندگی می‌شود. زندان و محاصره به من آموخت که نبرد طولانی است و راه سخت؛ اما همچنین به من آموخت که مردمی که تسلیم را نمی‌پذیرند، معجزه‌های‌شان را با دستان خودشان می‌سازند.

منتظر نمانید که دنیا به شما عدالت بدهد، من زندگی کرده‌ام و دیده‌ام که دنیا در برابر درد ما سکوت می‌کند. منتظر عدالت نباشید؛ بلکه خودتان عدالت باشید. رؤیای فلسطین را در قلب‌های‌تان حمل کنید و از هر زخمی سلاح بسازید و از هر اشکی چشمۀ امید.

این وصیت من است: سلاح‌تان را کنار نگذارید، سنگ‌های‌تان را دور نیندازید، شهدای‌تان را فراموش نکنید و بر سر رؤیایی که حق شماست، معامله نکنید.

ما اینجا می‌مانیم، در سرزمین‌مان، در قلب‌های‌مان و در آینده فرزندان‌مان.

شما را به فلسطین وصیت می‌کنم، به زمینی که تا مرگ عاشقش بودم و به رؤیایی که آن را روی شانه‌هایم مثل کوهی که هرگز خم نمی‌شود، حمل کردم.

اگر من سقوط کردم، شما با من سقوط نکنید؛ بلکه پرچمی را که هرگز سقوط نکرده است، به دوش بگیرید و از خون من پلی بسازید تا نسلی که از خاکستر ما متولد می‌شود، قوی‌تر باشد. فراموش نکنید که وطن فقط داستانی نیست که نقل شود؛ بلکه حقیقتی است که باید زندگی کرد و در هر شهیدی که از رحم این زمین متولد می‌شود، هزار مقاوم به دنیا می‌آید.

اگر طوفان بازگشت و من در میان شما نبودم، بدانید که من اولین قطره در امواج آزادی بودم و اینکه من زنده ماندم تا شما را ببینم که مسیر را ادامه می‌دهید. خاری در گلوی‌شان باشید، سیلی که عقب‌نشینی نمی‌شناسد و آرام نمی‌گیرد تا زمانی که جهان اعتراف کند که ما صاحبان حق هستیم و فقط اعدادی در اخبار نیستیم.

وصیت شهید قهرمان یحیی السنوار
نویسنده: شهید یحیی السنوار
مترجم: هیوا راشدی

برای شادی روح همه شهدای راه عدالت و آزادی صلوات

@mohajerpress 🖤

وصیت‌نامه شهید طریق القدس یحیی سنوار !

من یحیی هستم، فرزند پناهنده‌ای که غربت را به وطن موقتی تبدیل کرد و رؤیا را به مبارزه‌ای ابدی.

در حالی که این کلمات را می‌نویسم، هر لحظه از زندگی‌ام را به یاد می‌آورم: از کودکی‌ام در میان کوچه‌ها تا سال‌های طولانی زندان و هر قطره خونی که روی خاک این سرزمین ریخته شد.

من در سال ۱۹۶۲ در اردوگاه خان یونس به دنیا آمدم، زمانی که فلسطین خاطره‌ای تکه‌پاره و نقشه‌هایی فراموش‌شده روی میز سیاست‌مداران بود.

من مردی هستم که زندگی‌ام در میان آتش و خاکستر شکل گرفت و زود فهمیدم که زندگی زیر سایۀ اشغال چیزی جز زندان دایم نیست.

از کودکی دریافتم که زندگی در این سرزمین عادی نیست و هر کسی که اینجا به دنیا می‌آید باید در قلبش سلاحی شکست‌ناپذیر حمل کند و بداند که راه آزادی طولانی است.

وصیت من به شما از همین‌جا شروع می‌شود، از آن کودکی که اولین سنگ را به سمت اشغالگر پرتاب کرد و آموخت که سنگ‌ها اولین کلماتی هستند که در برابر جهانی که در برابر زخم ما سکوت می‌کند، بیان می‌کنیم.

در خیابان‌های غزه آموختم که انسان به سن و سالش سنجیده نمی‌شود؛ بلکه به آنچه برای وطنش انجام می‌دهد و این چنین بود زندگی من: زندان‌ها و نبردها، درد و امید.

اولین‌بار در سال ۱۹۸۸ به زندان افتادم و به حبس ابد محکوم شدم؛ اما هرگز راهی برای ترس پیدا نکردم.

در آن زندان‌های تاریک، در هر دیوار پنجره‌ای به افق دور می‌دیدم و در هر میله‌ای نوری که راه آزادی را روشن می‌کرد.

در زندان آموختم که صبر فقط یک فضیلت نیست؛ بلکه سلاحی است، سلاح تلخ، مانند کسی که قطره قطره دریا را می‌نوشد.

وصیت من به شما این است: از زندان نترسید، زندان فقط بخشی از راه طولانی ما به‌سوی آزادی است.

زندان به من آموخت که آزادی فقط یک حق سلب‌شده نیست؛ بلکه ایده‌ای است که از درد متولد می‌شود و با صبر صیقل می‌خورد.

زمانی که در معاملۀ «وفاء الأحرار» در سال ۲۰۱۱ آزاد شدم، همان آدم قبلی نبودم؛ قوی‌تر شده بودم و ایمانم بیشتر شده بود که آنچه ما انجام می‌دهیم فقط مبارزۀ گذرا نیست؟ بلکه سرنوشتی است که آن را تا آخرین قطرۀ خون‌مان به دوش می‌کشیم.

وصیت من این است که به سلاح، به کرامتی که قابل مصالحه نیست و به رؤیایی که هرگز نمی‌میرد، پایبند بمانید. دشمن می‌خواهد ما از مقاومت دست برداریم و مسئلۀ ما را به مذاکراتی بی‌پایان تبدیل کند؛ اما من به شما می‌گویم: بر چیزی که حق شماست مذاکره نکنید. آن‌ها بیشتر از سلاح شما، از ایستادگی شما می‌ترسند. مقاومت فقط سلاحی که در دست داریم نیست؛ بلکه عشقی است که به فلسطین در هر نفسی که می‌کشیم داریم. اراده‌ای است که می‌خواهیم بمانیم، با وجود محاصره و تجاوز.

وصیت من این است که به خون شهدا وفادار بمانید، به کسانی که رفتند و این راه پر از خار را برای ما گذاشتند. آن‌ها راه آزادی را با خون‌شان هموار کردند، پس آن فداکاری‌ها را در حساب سیاست‌مداران و بازی‌های دیپلماتیک به هدر ندهید.

ما اینجا هستیم تا کاری که پیشینیان آغاز کرده‌اند ادامه دهیم و هرگز از این راه منحرف نخواهیم شد، هرچقدر هم که برای ما هزینه داشته باشد. غزه بود و خواهد ماند، پایتخت مقاومت و قلب فلسطین که هرگز از تپش نمی‌افتد، حتی اگر زمین بر ما تنگ شود.

زمانی که رهبری حماس را در غزه در سال ۲۰۱۷ به عهده گرفتم، فقط یک انتقال قدرت نبود؛ بلکه ادامۀ مقاومتی بود که با سنگ شروع شد و با تفنگ ادامه یافت. هر روز درد مردمم را زیر محاصره احساس می‌کردم و می‌دانستم هر قدمی که به سوی آزادی برمی‌داریم هزینه دارد؛ اما به شما می‌گویم: هزینۀ تسلیم شدن بسیار بیشتر است. برای همین، به زمین‌تان مانند ریشه‌ای که به خاک چسبیده است، پایبند بمانید، هیچ بادی نمی‌تواند مردمی را که تصمیم به زندگی گرفته‌اند، از ریشه بکند.

در نبرد طوفان الأقصی، من فقط فرماندۀ یک گروه یا جنبش نبودم؛ بلکه صدای هر فلسطینی بودم که رؤیای آزادی داشت. ایمان من این بود که مقاومت فقط یک گزینه نیست؛ بلکه وظیفه‌ای است. می‌خواستم این نبرد صفحه‌ای جدید در کتاب مبارزۀ فلسطینی باشد، جایی که همه جناح‌ها متحد شوند و همه در یک سنگر بایستند، در برابر دشمنی که هرگز بین کودک و پیر، یا بین سنگ و درخت تفاوتی قایل نشده است.

طوفان الأقصی نبردی برای ارواح بود پیش از اجساد و برای اراده پیش از سلاح.

آنچه به جا گذاشتم، میراث شخصی نیست؛ بلکه میراث جمعی است، برای هر فلسطینی که رؤیای آزادی داشت، برای هر مادری که فرزند شهیدش را روی شانه‌هایش حمل کرد، برای هر پدری که با تلخی برای دخترش که با گلوله‌ای خیانت‌کارانه کشته شد، گریست.

آیا میدانید قدیمی‌ترین نقاشی‌های رنگ روغن جهان در بت‌های بامیان است؟

صلصال و شه‌مامه که بزرگترین تندیس‌های ایستاده جهان می‌باشند، یادگار دوران شکوه و عظمت شهر باستانی بامیان هستند.

این دو مجسمه غول‌پیکر توسط هنرمندان بودایی و با ابتدایی‌ترین ابزارها در دل کوه ساخته شده‌اند و ابهتی مثال زدنی دارند.

بلندی صلصال به ۵۳ متر و شهمامه به ۳۵ متر می‌رسد.

بر اساس تحقیقات انجام شده شه‌مامه(بت کوچکتر) در سال ۵۰۷ میلادی و صلصال(بت بزرگ) ۴۷ سال بعد یعنی در سال ۵۵۴ میلادی ساخته شده است و عمری به درازای تاریخ دارد.

علاوه بر این دو تندیس، مغاره‌ها و دالان‌های تو‌ در توی بسیاری نیز در دل این کوه ساخته شده که همگی آنها به هم مرتبط هستند.

یکی از نکات جالب در ساخت و تزیین این تندیس‌های ایستاده، استفاده هنرمندان سازنده از رنگ روغن است.

اگرچه بخش عمده قامت بلند این تندیس‌ها از بین رفته و جز جای خالی‌شان چیز دیگری در دل کوه باقی نمانده است، اما درون این مجسمه‌ها اتاق‌ها و دالان‌هایی است که با گذشت چندین قرن، از گزند آفات در امان مانده است.

سقف بسیاری از اتاقک‌های درون صلصال و شه‌مامه با رنگ روغن تزیین شده و یادآور هنرمندان کهن یونان باستان است که برای اولین بار از این تکنیک استفاده کرده‌اند.

به تایید محققان، نقاشی‌های موجود در سقف اتاق‌ها و مجسمه‌های صلصال و شه‌مامه در بامیان قدیمی‌ترین نقاشی‌های رنگ روغن تاریخ هستند و قدمتشان به قرن هفتم پس از میلاد بازمی‌گردد.

بخشهایی از سقف مجسمه‌های بامیان وجود دارد که نقش و نگارهایی با رنگ روغن دارد و با وجود گذشت قرن‌ها و از سر گذراندن وقایع تاریخی از تخریب و تراشیدن صورت تا بمباران و منفجر کردن، همچنان سالم مانده است.

این نقاشی‌های رنگ روغن تنها یادگارهای باقیمانده در پیکره‌های خالی صلصال و شه‌مامه است که نشان از قدمت و پیشینه تاریخی آنها دارد.

این بت‌های بزرگ تنها مجسمه نیستند، بلکه از پایین پای آنها دروازه‌هایی برای ورود به داخل وجود دارد و از طریق پله‌کانی باریک به طبقات بالاتر منتهی می‌شود.

فضای داخلی بت بزرگ دارای اتاقک‌هایی است که هر کدام چندین جایگاه کوچک برای عبادت بوداییان دارد.

اگرچه دیوارهای داخلی با قیر یا چیزی شبیه آن اندود شده‌اند، اما در بخشهایی از آن می‌توان رد پای نقاشی‌های باستانی را به وضوح دید.

پله‌کان داخلی بت بزرگ تا محدوده سر صلصال ادامه دارد و در نهایت به پیشانی صلصال ختم می‌شود.

تندیس‌های صلصال و شه‌مامه با عمری نزدیک به هزار و پانصد سال همچنان در دل کوه ایستاده‌اند و به شهر بامیان نگاه می‌کنند.

سیدجمال‌الدین سجادی

@mohajerpress ✅

آخرین لحظات زندگی یک فرمانده

یحیی سنوار، رهبر حماس، در لحظات آخر زندگی‌اش با چهره پوشیده و دست مجروح در حالی که زخمی بود، تلاش می‌کرد با پرتاب چوب به سمت یک پهپاد رژیم صهیونسیتی که از او فیلمبرداری می‌کرد، مقابله کند.
این آخرین لحظات زندگی فرمانده نظامی حماس است.

@mohajerpress ⬛️

الذین اذا اصابتهم مصیبه، قالوا انا لله و انا الیه راجعون...

یحیا سنوار، فرمانده حماس و جانشین اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس در حمله رژیم صهیونسیتی به شهادت رسید.
حماس با تایید این خبر اعلام کرد که فرمانده نیروهای نظامی حماس در میدان نبرد و در جنگ رو در رو با نظامیان رژیم صهیونسیتی به خیل شهدا پیوسته است.

@mohajerpress ⬛️

نقاشی قدیمی از صلصال در بامیان باستان

آنزمانی که هنوز چشمان صلصال می‌درخشید و قامتش در دل کوه استوار بود.

@mohajerpress ✅

#علی_بلال ورزشکار افغانستانی نایب قهرمان فیزیک مستر المپیا ۲۰۲۴ شد

مستر المپیا بالاترین سطح مسابقات بدنسازی جهان است که همه ساله در لاس وگاس آمریکا برگزار می‌شود.

@mohajerpress ✅

#تمنا_احمدی اولین فایتر زن افغانستانی در اولین مسابقه خود حریفش را شکست داد!

@mohajerpress ✅

امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام:

✍️ أجمِلُوا في الخِطابِ تَسمَعُوا جَميلَ الجَوابِ؛

💠 زيبا سخن بگوييد تا پاسخ زيبا بشنويد.

📚شرح غررالحکم، ح۲۵۶۸

@mohajerpress ✅

عجب پاراگرافی...

@mohajerpress ✅