مشکنیدش، دل است این... گرچه از جنس آب و گل است این مشکنیدش، دل است این، دل است این! هم سفالینه، هم آبنوسی ست یک معمایی مشکل است این پاک و بی کینه و زود باور کودک ساده ی غافل است این بر تنش نقشی از زخم عشق است زخمی پنجه ی قاتل است این میوه اش، طعم اندوه دارد باغ پاییز بی حاصل است این ######قایقم را به گرداب راندم.... باز پنداشتم ساحل است این کاش با کینه می گفتم از عشق گرچه اندیشه ای باطل است این ای جنون..! راه دیگر نمانده سنگ، کفاره ی عاقل است این بر زمین می زنندت دل من... شیشه جان.. آخرین منزل است این! غزل سرا: ✍🏻 #علیرضا_طبایی