MMMojahedi 🍀 محمدمهدی مجاهدی

‍ 🔊فایل صوتی

« #گفت_و_گو_و_اعتماد » در هفتمین گردهمایی سالانه کانون گفت وگو

گردهمایی امسال کانون گفت وگو

با حضور
#مصطفی_ملکیان
#محمدمهدی_مجاهدی

۴ اسفند ۱۳۹۷
تالار شمس



دکتر محمد مهدی مجاهدی:
گفت‌وگو از جنس هدایت نیست، از جنس راهنمایی نیست، از جنس تعیین تکلیف اختلافات حقوقی و قضایی هم نیست؛ یعنی، گفت‌وگو تحت مجموعه‌ای از قوانین حقوقی و قضایی، تکلیف‌اش مشخص نمی‌شود. گفت‌وگو، یک تکاپوی معرفتی-وجودی است که از راه هم‌آمیزی افق‌ها و مبادله‌ی معنا، بناست که دو طرف گفت‌وگو را به نقطه‌ای برساند که موضع پیش از گفت‌وگوی هیچ کس در هیچ کدام از آن دو طرف نیست؛ موضع سومی است که از جهات معرفتی و وجودی، نسبت به موضع آغازین هر دو طرف گفت‌وگو، در سطح بالاتری قرار دارد. این ارتقا و ارتفاع، یعنی دو طرف گفت‌وگو، پیش از شروع آن، به پاره‌ای از خطاهای خودشان واقف نبودند و در خلال گفت‌وگو، به این دستاورد بزرگ نائل می‌شوند که پاره‌ای از خطاهای پنهان خود را کشف کنند و در حذف آن خطاها بکوشند.

استاد مصطفی ملکیان:
جامعه‌ی ما بزرگترین لطمه‌ای که در این چهل سال خورده است این است که اعتمادش از دست رفته است. بزرگترین سرمایه‌ای که در چهل سال اخیر از دست دادیم، اعتماد است. من به رژیم سیاسی حاکم بر جامعه‌ام اعتماد ندارم، رژیم سیاسی حاکم بر جامعه‌ام‌ هم به من اعتماد ندارد و ما، بین خودمان هم اعتماد نداریم. کمبود این سرمایه‌ی اجتماعی، بزرگترین خسارت را به جامعه‌ی ما تا الان زده است.


.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @sokhanranihaa
🆑کانال سخنرانی ها
🌹

☘️ مباحثه #هادی_خانیکی ، #مصطفی_ملکیان و محمدامین #قانعی‌راد در ماهنامه اندیشه‌ پویا پیرامون «روشنفکر سیاسی، روشنفکر فرهنگی و روشنفکر اجتماعی» | اردیبهشت 96

🔅 اندیشهٔ پویا: در شمارهٔ سی و سوم مباحثه‌ای با حضور مصطفی ملکیان و سعید حجاریان و با عنوان «سیاست‌زدگی یا سیاست زدایی» منتشر شد که به اولویت سنجی اصلاحات سیاسی و اصلاحات فرهنگی می پرداخت. این گفتوگو ادامه داشت و مشروح جلسهٔ دوم آن نیز درشمارهٔ سی‌وپنجم اندیشهٔ پویا منتشر شد. اما در ادامه برخی نیز به این گفتوگو پیوستند؛ از جمله دکتر محمدمهدی مجاهدی که نقد و نظر خود را به صورت مقاله‌ای در اختیار اندیشهٔ پویا گذاشت و در شمارهٔ سی و نهم منتشر شد. دیدگاه فردگرایانهٔ استاد ملکیان، مورد توجه برخی جامعه‌شناسان نیز قرار گرفته بود و از همین رو دکترمحمدامین قانعی راد، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران از استاد ملکیان دعوت کرد که در میزگردی با حضور دکتر هادی خانیکی، رئیس انجمن مطالعات فرهنگی، به بحث دربارهٔ دیدگاه‌های استاد ملکیان بپردازند. آنچه می‌خوانید برخاسته از این میزگرد و گفتگوی انتقادی دربارهٔ نسبت روشنفکری فرهنگی روشنفکری سیاسی و روشنفکری اجتماعی است به میزبانی دکترقانعی راد که توسط لیلا ابراهیمیان پیاده شده و برای انتشار در اختیار اندیشهٔ یویا گذاشته شده است.

دریافت فایل pdf👇
✨ → 3danet.ir/zPFwo

🌱 @sedanet
🌱 @hadikhaniki
🌱 @andishepouya
🌱 @mostafamalekian
🌱 @MAminGhaneirad
🌅 s9.picofile.com/file/8301601300/9u_.jpg

☘️ نقد #محمدمهدی_مجاهدی بر سخنان #مصطفی_ملکیان پیرامون راه تحمل پذیر کردن فقر با نظر به منش علی بن ابی طالب

سابقاً در فضای مجازی فایل صوتی‌ای از مصطفی ملکیان منتشر شده بود که ایشان در آن پیرامون فقر و تبعیض و شیوه‌ی حکمرانی علی‌بن‌ابی‌طالب صحبت می‌کنند... (1)
(لازم به ذکر است که آن صوت قسمتی از یک سخنرانی در سال 72 است که به اعتقاد عده‌ای، ایشان از برخی مواضع خود در آن زمان گذر کرده‌اند.)

محمدمهدی مجاهدی (استاد مدعو دانشگاه برلین) در نوشتاری به نقد دیدگاه ملکیان در آن فایل صوتی پرداخته است.(2)

قسمتی از نقد محمدمهدی مجاهدی :

"پیام اصلی سخن ایشان ظاهرا یک نکته‌ی مؤکد و مکرر بیش نیست: تراز زندگی حاکمان و نزدیکان ایشان باید با تراز زندگی فقیرترین افراد جامعه هم‌سان باشد، تا فقرا با نظر کردن به تراز زندگی ایشان تسلی روانی بگیرند و رنج تفاوت تراز زندگی خود با تراز زندگی دیگران را آسان‌تر تحمل کنند...خوب، این نسخه شاید در «اجتماعی» قبیله‌ای با مناسباتی بسیار بدوی می‌توانسته است تا حدودی مؤثر افتد، خصوصا با فهمی که از عدالت به معنای مساوات داشتند، اما واقعیت این است که در ساختار «جامعه» و دولت‌‌-‌ملت مدرن، با تفکیک قوا و تقسیم وظایف و کارکردها و جاری شدن امور در جویبار نهاد‌های سیاسی و اجتماعی، شکل و سبک و شیوه‌ و تراز زندگی خصوصی حکم‌رانان (از جمله سر و وضع و جامه و مرکب و منزل‌شان)، امری به‌شدت حاشیه‌ای و فرعی و بی‌اهمیت شده است...

متأسفانه این نگاه حاکم‌مدارانه به سیاست و حکومت، نه‌تنها زمینه‌ی سربرآوردن اندیشه‌های سیاسی فردمحورانه شده است، بلکه هم‌چنین زمینه‌ی سوء استفاده‌های مردم‌فریبانه‌ی بسیاری نیز شده است، از حکومت‌هایی فاسد نظیر حکومت چاوز گرفته تا اقران او در اقطار عالم که نان و پنیر می‌خوردند و بر بوریا می‌خفتند و مردم را هم‌زمان به خاکستر می‌نشانند..."

متن کامل نوشته انتقادی ایشان همراه با فایل صوتی سخنان ملکیان:
✨ (1) → 3danet.ir/qL2o2
✨ (2) → 3danet.ir/G3Rf1

🌾 @MMojahedi|@sedanet

☘️ نقد #محمدمهدی_مجاهدی بر سخنان #مصطفی_ملکیان پیرامون راه تحمل پذیر کردن فقر با نظر به منش علی بن ابی طالب

سابقاً در فضای مجازی فایل صوتی‌ای از مصطفی ملکیان منتشر شده بود که ایشان در آن پیرامون فقر و تبعیض و شیوه‌ی حکمرانی علی‌بن‌ابی‌طالب صحبت می‌کنند... (1)
(لازم به ذکر است که آن صوت قسمتی از یک سخنرانی در سال 72 است که به اعتقاد عده‌ای، ایشان از برخی مواضع خود در آن زمان گذر کرده‌اند.)

محمدمهدی مجاهدی (استاد مدعو دانشگاه برلین) در نوشتاری به نقد دیدگاه ملکیان در آن فایل صوتی پرداخته است.(2)

قسمتی از نقد محمدمهدی مجاهدی :

"پیام اصلی سخن ایشان ظاهرا یک نکته‌ی مؤکد و مکرر بیش نیست: تراز زندگی حاکمان و نزدیکان ایشان باید با تراز زندگی فقیرترین افراد جامعه هم‌سان باشد، تا فقرا با نظر کردن به تراز زندگی ایشان تسلی روانی بگیرند و رنج تفاوت تراز زندگی خود با تراز زندگی دیگران را آسان‌تر تحمل کنند...خوب، این نسخه شاید در «اجتماعی» قبیله‌ای با مناسباتی بسیار بدوی می‌توانسته است تا حدودی مؤثر افتد، خصوصا با فهمی که از عدالت به معنای مساوات داشتند، اما واقعیت این است که در ساختار «جامعه» و دولت‌‌-‌ملت مدرن، با تفکیک قوا و تقسیم وظایف و کارکردها و جاری شدن امور در جویبار نهاد‌های سیاسی و اجتماعی، شکل و سبک و شیوه‌ و تراز زندگی خصوصی حکم‌رانان (از جمله سر و وضع و جامه و مرکب و منزل‌شان)، امری به‌شدت حاشیه‌ای و فرعی و بی‌اهمیت شده است...

متأسفانه این نگاه حاکم‌مدارانه به سیاست و حکومت، نه‌تنها زمینه‌ی سربرآوردن اندیشه‌های سیاسی فردمحورانه شده است، بلکه هم‌چنین زمینه‌ی سوء استفاده‌های مردم‌فریبانه‌ی بسیاری نیز شده است، از حکومت‌هایی فاسد نظیر حکومت چاوز گرفته تا اقران او در اقطار عالم که نان و پنیر می‌خوردند و بر بوریا می‌خفتند و مردم را هم‌زمان به خاکستر می‌نشانند..."

متن کامل نوشته انتقادی ایشان همراه با فایل صوتی سخنان ملکیان:
✨ (1) → goo.gl/PRN5Dn
✨ (2) → goo.gl/QPMIy4

🌾 @MMojahedi | @sedanet

🍂افسون و افسانه‌ی فرهنگ‌گرایی: نقدی بر فرهنگ‌گرایی معنویت‌گرای #مصطفی_ملکیان🍂
نویسنده: #محمدمهدی_مجاهدی

موضوع این نوشتار یکی از بن‌بست‌های بزرگ سیاست‌ورزی، خصوصا در جامعه و زمانه‌ی ما ست. این آفت یا بن‌بست یا گرفتاریِ سیاست را اجمالا «فرهنگ‌گرایی» می‌خوانم. فرهنگ‌گرایی، نه تنها فهم ما از سیاست را کاملا مختل می‌کند و به بن‌بست می‌کشاند، بلکه در عمل نیز ما را به نوعی تعطیلی سیاسی و بن‌بست عمل اجتماعی، می‌رساند. این بحث از آن جهت مهم است که خصوصا در سال‌های اخیر، پس از دشواری‌هایی که جامعه در ساحت رسمی سیاست و ساخت سخت قدرت تجربه کرد، زمینه‌ای بسیار مستعدی برای بدبینی به سیاست و درنتیجه، برای رواج ایده‌ی گریز و پرهیز از سیاست، فراهم شده است. مراد از فرهنگ‌گرایی در این نوشتار رأی و روی‌کردی خاص به امر اجتماعی و امر سیاسی و نسبت فرد و اجتماع است. مطابق این رأی و روی‌کرد، فرهنگ نسبت به دیگر ساحت‌‌ها و حوزه‌های زندگی فردی و جمعی اصالت، تقدم، و تعیین‌کنندگی دارد، آن هم نه‌تنها از نظر هستی‌شناختی و وجودی، بلکه در هر سه مقام توصیف و تحلیل، تبیین علت‌کاوانه، و هم تجویز. یعنی مطابق این روی‌کرد، هر تغییر و ثبات معنادار و دیرپا در ساحت سیاست و اقتصاد و اجتماع تنها از راه تغییری فرهنگی می‌تواند حاصل شود. بنابراین، در جامعه‌ی ما و نزد اغلب فرهنگ‌گرایان ایرانی، فرهنگ‌گراییِ ناظر بر اوضاع و احوال ایران، ایده‌ای است که مطابق آن، فرهنگ مهم‌ترین ساحت زندگی فردی و اجتماعی است؛ و فرهنگ است که بود و نمود و قوام و دوام و اوضاع و احوال دیگر ساحت‌های زندگی فردی و جمعی را تعیین و تبیین می‌کند. فرهنگ‌گرایی در برخی از تعابیر حداکثری‌اش، علاوه بر این، این ایده را مطرح می‌کند که مواد و مصالح سازنده‌ی دیگر حوزه‌های زندگی اجتماعی همگی خود از جنس فرهنگ ‌اند، و صرفا چینش یا تعین سیاسی یا اقتصادی یافته‌اند. فرهنگ‌گرایان معانی مختلفی از فرهنگ مراد می‌کنند، و همین آن‌ها را از یک‌دیگر متمایز می‌کند. در ادامه به بررسی گونه‌های مختلف فرهنگ‌گرایی و نقد و آسیب‌شناسی این رای و رویکرد می‌پردازیم.

متن کامل این نوشتار👇
✨ → goo.gl/4DjN4k
@sedanet | @mostafamalekian

....

✍نقد محمدمهدی مجاهدی (استاد علوم سیاسی) بر ملکیان در این شماره اندیشه پویا (شماره ۳۹)
یکی از قوی‌ترین نقد هایی است که بر اندیشه‌های مصطفی ملکیان منتشر شده است...