🔻 پل راه حال نیست
بخش یکم:
🔹وحید احمدی- کارشناس حوزه معماری- در جهان امروز پس از گذر از روند پرشتاب مدرنیته به دوران پسا مدرن رسیدهایم.
دورهای که به بازنگری در اندیشهها، هدفها، روشها و منشهای دوران مدرن منجر شده است.دوران مدرن دوران قدرت بود و چیرگی انسان بر محیط. دوره کشفیات علمی،اتم،هواپیما،شاتلهای فضایی و ماهوارهها بود. دوره سدسازی و سازههای بزرگ بود. دوره تفرعن انسانی بود که میخواست به مدد علوم تجربی و ابزار همه چیز زمین را به سیطره خود در آورد. علم انسان را سرکش و مست و مغرور کرده بود.
🔹دوره مدرن دوره پروژه محوری بود. دوره استاندارد سازی ماشین،دود، ترافیک، سیمان، آپارتمان، جاده و بزرگراه و آزاد راه، سرعت، رقابت و شتاب بود.
دوره رشد بود با سنجههای اقتصادی. دوره کمیت بود. عدد بیشتر یعنی بهتر.
دوره خودرو محوری بود. دور تکثیر بود و همسانسازی و دوره پیشرفت علوم پایه و سر برآوردن فنآوری ها بود.
پیامدهای این دوره در دهههای اخیر در معماری و شهرسازی و زندگی انسانی بروز یافت و مشکلات روانی و فرهنگی و اجتماعی کم کم خودنمایی کرد.
🔹کم کم تمایل و احساس نیاز به بازنگری در روش زندگی مدرن پیدا شد.
رفتن به دل طبیعت یا آوردن طبیعت به زندگی شهری، احترام به سنتها و اولویت قرار دادن نوع انسان و ارتباطات انسانی مورد توجه قرار گرفت.اکنون هر دو دوره در کنار هم در دل هم روزگار میگذرانند!
🔹شماری از مردم، شماری از کشورها و شماری از نهادها و مردم سالاریها و فنسالاریها رو به راههای جدید زندگی آوردهاند.و شماری از کشورها و حکمرانیها هنوز در برابر این نسیم مقاومت میکنند.
🔹پر پیداست که گروه دوم خلاف جهت و روند زمانه حرکت میکنند و عرض خود می برند و زحمت ما می سازند.
دماغ انسانِ مغرور مدرن امروز سخت به خاک مالیده شده و در امتداد همان گفتمان مدرنیته گفتگوی دیگری سر برآورده که او را به تامل و بازنگری در راه رفته و یافتن راههای جدید وا میدارد.او را به تواضع و احترام به هستی و طبیعت و انسان و دستاوردهای هزارههای بشری فرا میخواند.
🔹امروزه دیگر ساختمانهای خیلی بلند مطلوب نیست. مهم حسی است که انسان زیسته در آن خانههای برافراشته مییابد.
امروزه هوس سیری ناپذیر ساخت آزادراههای هر چه پهنتر و درازتر فروکشیده. امروز دنبال چشم انداز های طبیعی هستیم که نمیخواهیم آنچه تا کنون جان سالم به در برده از دستمان خارج بشود.
🔹امروز فن آوران به جای استخراج نفت بیشتر دنبال انرژیهای پاکیزهاندکه آهنگ تمدن بشری نه با انهدام سریع تر منابع زمین که در هماهنگی با تداوم حیات معنا بیابد.
🔹تغییر اقلیم، خشکسالیها، نابرابریها و ناامنی منطقهای و جهانی. روند رو به کاهش منابع طبیعی و نیز آلودگیهای زیست محیطی، بیماریهای جدید، آلرژیها و مشکلات روحی و روانی و اجتماعی ما را به سمت سازگاری با طبیعت و توجه به فن آوریهای پاک و احترام به یادمانهای گذشته کشانده.
🔹 تفکر توسعه پروژهای و بتنی دیگر جواب نمیدهد.در این راستا فنآوران به ساخت خودروهای برقی و بهرهگیری از انرژی خورشیدی رو آوردهاند.
🔹شهرسازان به افزایش سهم مسیرهای پیاده راهی رو کردهاند.کاهش سهم خودروها و افزایش سهم پیادگاه و دوچرخه سواران چیزیست که شهرهای مدرن دنیا یکی پس از دیگری بدان میپیوندند.
🔹امروزه داریم یاد میگیریم که کاهش مصرف و کاهش سرعت و هیجانات دوره مدرن برای تندرستی و احساس خوشبختیمان حیاتیست.سرعت بلای زندگی ما بوده.باید از این اسب سرکش پیاده شویم و در پیاده راهها گام برداریم و همچون نسل پدربزرگهایمان رو در رو با مردمان و همشهریان خود مراوده کنیم.
فاصلهها را کاهش دهیم و شهر امنتر و دلپذیرتری برای زندگی خود بسازیم.
#تپه_چغاگاوانه#اسلام_آباد_غرب@mirasbashihttps://www.instagram.com/miras_bashi