🔰آثار پژوهشی
✅دلالت
ترک استیضاح بر اطلاق
هنگامی که سائل در سؤال خویش، لفظی مجمل به‌کار ببرد یا قیدی را که عرفاً باید بیاورد، بیان نکند، چنانچه مجیب از مراد سائل نپرسد و بدون تفصیل پاسخ دهد، بدان «
ترک استیضاح» گفته می‌شود.
🔸تقریب استدلال به
ترک استیضاح برای استفادۀ اطلاق
اگر هر یک از معانی لفظ مجملی که در سؤال به‌کار رفته، دارای پاسخی جداگانه و مغایر با پاسخ معانی دیگر باشد، پاسخ‌دهنده باید حکم هر یک را جداگانه بیان کند و پاسخِ واحد دادن، خلاف حکمت است؛ مثلاً اگر دو مرجع به نام‌های «حاج حسین بروجردی» و «حاج حسین قمی» وجود داشته‌باشد و سائل، خصوص یکی از این دو در نظرش باشد و بپرسد: «آیا از حاج حسین می‌توان تقلید کرد؟» و پاسخ‌دهنده بدون استیضاح از مراد سائل و بدون تفصیل بگوید: «بله.» از پاسخ فهمیده می‌شود که از هر دو مرجع می‌توان تقلید کرد.
🔹مناقشه در تقریب استدلال
استفادۀ عموم از
ترک استیضاح، مبنى بر مقدّماتی است که اثبات‌پذیر نیستند:
مقدّمۀ اوّل: لفظی که امروز براى ما مجمل است، در زمان امام(ع) نیز مجمل بوده‌است.
مقدّمۀ دوم: سائل با اینکه لفظ مجمل به‌کار برده، برای مرادش قرینه‌ای به‌کار نبرده‌است.
مقدّمۀ سوم: امام(ع) از لفظ مجمل، مراد سائل را متوجّه نشده‌است.
✳️مناقشات نگارنده در هر سه مقدمه و نتیجه بحث را اینجا بخوانید:
👉https://b2n.ir/903909#اصول#ترک_استفصال#اطلاق#آثار_پژوهشی ____
🌐کانال مرکز فقهی امام محمدباقر علیه السلام
👉@mfeqhi
