دوری از ویژگیهای شهریاری نیک ایرانی، پس از مرگ یزدگرد سوم، استعدادهای ایرانیان، برای آبادگری ایران را سوزاند. رقابتهای ترک، مغول و تازیان، نه برای حفظ و نجات ایران، بلکه برای چیرگی بر رقبا و ارتزاق از ثروت ایران بود. اندک کارهای زیرساختی که در این ۱۴۰۰ سال انجام شده ، معمولاً از اجبار روزگار ، مقطعی و بدون تداوم بود. برای نمونه ؛ بسیاری نخبگان که در حکومت رضاشاه، در ایجاد دولت تکنوکرات و مدرن مشروطه، نقش داشتند، در دوران قاجار هم در بدنه دولت مشروطه بودند ولی دامنه قدرت و اتوریته دولت از محدوده پایتخت فراتر نمی رفت و توان و انگیزه های ایران پرستانه، یا همان ویژگیهای شهریاری نیک ایرانی، در حاکمیت مرکزی بسیار کم بود. پژوهش و اندیشه با «مهرگان پویا»