گزارشات چهره های بین المللی بر عدم شکنجه در
ساواک :
1_پیِیر سالینجر(Pierre Salinger) سخنگو و مشاور رئیس جمهور آمریکا در دوره جان اف.کندی و سناتور کالیفرنیا در سال 1964 و رئیس نمایندگی شبکه ABC در اروپا بوده است.
پیر سالینجر در 10 دی ماه 1358 به همراه رئیس سازمان ملل در باب دیپلمات های آمریکایی و تحقیق در مورد شکنجه در
ساواک وارد تهران می شود
ایشان پس از بازدید و گفتگو هایی فراوان با زندانیان زمان شاه بویژه زندانیان مورد بازجویی
ساواک در بازگشت به آمریکا این چنین گزارش می دهند:
حقیقت این است که هیچ از یک ایرانیانی که در تهران با آنها گفتگو کردم نتوانستند کوچکترین سندی از شکنجه شدن خود توسط ساواک بدهند.
2_
کورت والدهایم (Kurt Josef Waldheim) چهارمین رئیس سازمان ملل متحد و نهمین رئیس جمهور اتریش که در دهم دی ماه 1358 با کمیسیونی از سازمان ملل درباب شکنجه در دوره پهلوی و میانجیگری در باب گروگانهای آمریکایی* وارد تهران می شود.
کورت والدهیم در کتاب خود به نام کاخ شیشه ای سیاست(Im Glaspalast der Weltpolitik) در فصل مربوط به ایران تحت عنوان کابوس تهران این چنین می نویسد:
در آنجا عده ای ناقص العقل را به من نشان دادند، مردی دست فرزندش را در برابر چشمانم گرفت و ادعا کرد که
ساواک دست بچه هایش را قطع کرده تا از برادرش اعتراف بگیرد.صحنه رعش آوری بود. امان همان وقت صادق قطب زاده وزیر امور خارجه که کنار من بود آهسته به من گفت ناراحت نباشید این بچه در یک حادثه رانندگی معلول شده است نه به دست
ساواک. آنوقت بود که شک و تردید من در مورد حقیقی بودن داستان رنجهای بقیه زندانیان دوره شاه افزایش یافت.
3_ویلیام سولیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران در کتاب خود به نام نگاهی به ایران این چنین می نویسد:
در زمانی که حکومت کارتر بروی کار آمد هیچ دلیلی برای اینکه در زندان های ایران شکنجه در مورد زندانیان معمول باشد وجود نداشت. اصولا من به تدریج که از نزدیک با وضع اجتماع ایرانیان آشنا شدم دریافتم که ایران یک دولت پلیسی به معنی واقعی کلمه نبود و به هیچ عنوان مفهومی که ما در اروپا برای رژیم های توتالیتر قائل هستیم در مورد ایران تطبیق نمی کرد.
(چنانکه نه تنها در مذاکرات خصوصی، بلکه در گفتگو های دوستانه با بیگانگان نیز ایرانیان از آزادی بیان وسیعی برای انتقاد از امور کشور خویش برخوردار بودند.)
4_آنتونی پارسونز (به انگلیسی: Sir Anthony Parsons) سفیر 5 ساله انگلیس در ایران این چنین می گوید:
طبق اطلاعات ما در سه سال گذشته(1354 تا 1357) هیچ اعدامی بدون طی کلیه مراحل قانونی در ایران صورت نگرفته است و از زمانی که من در اینجا خدمت می کنم دولت ایران متوسل به کشتار مردم به دست پلیس نشده است. به نظر غیر عادلانه میاد که فقط درباره تجاوز به حقوق بشر و شکنجه زندانیان توسط
ساواک بدون ارائه مدرک صحبت شود. احتمالا تنها بدین دلیل که نهضت های چپ و رادیکالِ ایرانی وسایل بیشتری از دیگر همکارانشان در شیلی و فیلیپین برای رساندن شایعات* خود به گوش جهانیان در اختیار دارند.
5_گزارش صلیب سرخ جهانی پس از بازدید از زندانهای ایران:
نحوه عمل ایران در رابطه با نوسازی سریع اقتصادی و اجتماعی این کشور و تهدید هایی که از جانب تروریسم متوجه آن بود مورد ارزیابی قرار گرفته و نتیجه است مقررات جزائی بسیار تعدیل یاقته و بویزه مواردی که بتوان شکنجه را توسط دستگاه امنیتی ایران تایید کرد یافت نمی شود.
6_گزارش سالانه عفو بین الملل در سال 57:
به نظر می رسد که وضع زندانیان سیاسی در ایران بهبود یافته است. وکلای دادگستری، نویسندگان،دانشگاهیان و رهبران مخالف حکومت با وجود انتقاد های علنی بازداشت نشده اند.
همچنین ما نمی توانیم اظهارات* شکنجه در ساواک را مورد تایید قرار دهیم
#زئوس#من_زئوس_هستم#شاهنامه#ایرانشهر#شاهزاده#خاندان_ایرانساز_پهلوی#ساواک_روسفید_تاریخ#مرگبر_سه_فاسد_ملا_چپی_مجاهد@Savak_org