جناب آقای ولی نژاد عزیز با درود و سپاس از پرسش‌های عمیق و اندیشمندانه شما، پرسش‌های شما بسیار مهم و چندلایه هستند. اجازه دهید به صورت مفصل به هر یک بپردازم: ۱. نقد و نقادی چیست؟ نقد فرآیند بررسی، تحلیل، و ارزیابی یک ایده، اثر، یا کنش بر اساس معیارهای مشخص است. نقادی به معنای نگاه دقیق، پرسشگر و سازنده است که هدف آن یافتن نقاط قوت و ضعف برای بهبود است، نه تخریب. ۲. آیا نقد شرقی (ایرانی) و غربی هم داریم؟ بله، می‌توان تفاوت‌هایی میان نقد در سنت‌های شرقی و غربی مشاهده کرد. در سنت غربی، نقد عموماً بر پایه عقلانیت، تحلیل منطقی، و روش علمی بنا شده است، در حالی که در فرهنگ شرقی، نقد گاه به احترام به اقتدار و جایگاه فرد گره خورده است. این تفاوت‌ها به زمینه‌های تاریخی، فلسفی، و فرهنگی مربوط می‌شود. ۳. رابطه نقد و فلسفه آیا در هر جامعه‌ای تعریف جداگانه‌ای دارد؟ رابطه نقد و فلسفه عمیق است، زیرا فلسفه به پرسشگری بنیادین می‌پردازد. در جوامعی که فلسفه جایگاه قوی‌تری دارد، نقد نیز به مثابه بخشی از تفکر آزاد، تقویت می‌شود. اما در جوامع با سنت‌های استبدادی، این رابطه محدودتر و گاه سرکوب‌شده است. ۴. چرا ما ایرانیان، اعم از خواص و عوام، از نقد ترس و وحشت داریم؟ این ترس ریشه در تاریخ سیاسی و اجتماعی ما دارد؛ جایی که نقد اغلب با مخالفت و تهدید همراه بوده است. همچنین، فرهنگ تکریم افراد و سلسله‌مراتب اجتماعی، نقد را به‌عنوان تهدیدی برای اقتدار تلقی می‌کند. ۵. آیا این ترس به نداشتن فلسفه برمی‌گردد، یا به فلسفه اسلامی-ایرانی ما؟ این مسئله پیچیده است. فلسفه اسلامی-ایرانی در ذات خود نقدپذیر است، اما گسست میان سنت‌های فلسفی و فرهنگ عمومی سبب شده است که این روحیه نقادی به جامعه انتقال نیابد. ۶. فرهنگ نقد یعنی چه؟ چرا برخی جوامع فرهنگ نقدپذیری دارند و برخی فاقد آن هستند؟ فرهنگ نقد به معنای پذیرش نقد به‌عنوان ابزاری برای پیشرفت و رشد است. جوامعی که دموکراسی، آزادی بیان، و آموزش فلسفی را جدی گرفته‌اند، فرهنگ نقدپذیری قوی‌تری دارند. در مقابل، جوامعی که اقتدارگرایی، سرکوب، و ترس از اختلاف نظر را تقویت کرده‌اند، با ضعف در این زمینه روبه‌رو هستند. ۷. چرا ما ایرانیان به محض شنیدن نقد برآشفته می‌شویم؟ این رفتار بیشتر به دلیل نبود آموزش مناسب درباره ماهیت نقد و عادت به برداشت شخصی از نقد است. همچنین، جامعه‌ای که امنیت روانی کافی برای پذیرش نقد نداشته باشد، به دفاع و حتی برخورد متوسل می‌شود. ۸. چرا واژه نقد در جامعه ایرانی مثل جوامع اروپایی پذیرش خالصانه ندارد؟ این مسئله به ترکیب عوامل تاریخی، سیاسی، و فرهنگی برمی‌گردد. در ایران، نقد گاهی به معنای بی‌احترامی یا تهدید تعبیر شده است، در حالی که در جوامع اروپایی به‌عنوان بخشی از فرآیند یادگیری و تعامل پذیرفته شده است. ۹. آیا ورود نقد به ایران بد معرفی شده است؟ شاید نه «بد معرفی»، بلکه کم‌عمق و ناقص ارائه شده است. نقد در ایران بیشتر به شکل ایدئولوژیک و شعاری مطرح شده و از جنبه‌های علمی و کاربردی آن غفلت شده است. ۱۰. آیا عیب اصلی در فقدان آموزش فلسفه به کودکان است؟ بله، آموزش فلسفه از سنین پایین می‌تواند نقش بسیار مؤثری در تقویت تفکر انتقادی و پذیرش نقد داشته باشد. نبود چنین آموزشی در نظام آموزش‌وپرورش، شکاف بزرگی در توسعه فرهنگی و اجتماعی ایجاد کرده است. پرسش‌های شما نشان‌دهنده دغدغه‌ای عمیق برای بهبود جامعه است. سپاس از شما. @Mahmudi_mohsenn