این بیت از واعظ قزوینی به نقد ظالمانه و ظالم‌پروری در جامعه اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصویر باغ و گل، به زیبایی‌های ظاهری و فریبنده‌ای که ظالمان ایجاد می‌کنند، پرداخته است. در اینجا، باغ زینت‌دار به عنوان نمادی از قدرت و ثروت ظالمان معرفی می‌شود که به ظاهر زیبا و خرم است، اما در واقع این زیبایی از رنج و خون خلق و مردم بی‌گناه نشأت می‌گیرد. گل‌های خنجر نیز به معنای این است که زیبایی ظاهری این باغ، در حقیقت، خطرناک و کشنده است و نشان‌دهنده‌ی این است که این زیبایی به قیمت جان و زندگی دیگران به دست آمده است. سوال «ورنه این گل‌های خنجر، میخورد آب از کجا؟» به نوعی به این نکته اشاره دارد که اگر این گل‌ها (زیبایی‌های ظالمانه) از خون و رنج مردم تغذیه می‌شوند، پس این زیبایی واقعی نیست و باید به عمق فاجعه‌ای که در پس آن نهفته است، توجه کرد. به طور کلی، این بیت به ما یادآوری می‌کند که زیبایی‌های ظاهری ممکن است در واقعیت، ریشه در ظلم و ستم داشته باشند و ما باید به این نکته توجه کنیم که چه چیزی واقعاً باعث این زیبایی‌ها می‌شود. @mahfelshearvaava